Canteiro, canteira: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Prebot (conversa | contribucións)
m Bot: Cambiada Category:Pendente categoría
mSen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
Oficio e persoa que extrae a [[pedra]], lábraa, construe con ela, na súa época tamén se dedicaban como [[arquitectos famosos|arquitecto]] e [[escultores famosos|escultor]].
Oficio e persoa que extrae a [[pedra]], lábraa, constrúe con ela, na súa época tamén se dedicaban como [[arquitectos famosos|arquitecto]] e [[escultores famosos|escultor]].


Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desplazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza. Tiñan moita sona de mullereiros. Para defenderse desta sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de caracter gremial: O [[verbo dos arxinas]].
Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desplazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza. Tiñan moita sona de mullereiros. Para defenderse desta sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de carácter gremial: O [[verbo dos arxinas]].


[[Category:PendenteCategoría]]
[[Category:PendenteCategoría]]

Revisión como estaba o 31 de decembro de 2006 ás 14:09

Oficio e persoa que extrae a pedra, lábraa, constrúe con ela, na súa época tamén se dedicaban como arquitecto e escultor.

Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desplazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza. Tiñan moita sona de mullereiros. Para defenderse desta sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de carácter gremial: O verbo dos arxinas.