Pato mandarín: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 28 de xullo de 2009 ás 23:26

Pato mandarín

Estado de conservación

Preocupación baixa

Clasificación científica

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Anseriformes
Familia:	Anatidae
Xénero:	Aix

Nome científico

Aix galericulata

Coñeza toda a Bioloxía en Wikispecies, o directorio dos seres vivos

O Pato mandarín (Aix galericulata) é unha ave da familia das anatidas. Como relacionado pato da Carolina pertence ó xénero Aux.

Descrición

Son parrulos relativamente pequenos, que miden entre 41 e 49 cm. de lonxitude e teñen unha envergadura alar que vai dos 65 ós 75 cm. Os machos adultos en plumaxe reprodutora son aves de aspecto rechamante e inconfundible. Teñen o bico vermello, a cabeza verde metálica, un debuxo branco en forma de media lúa sobre dos ollos e a cara vermella con "patillas" castañas. O papo é púrpura con dúas liñas verticais brancas e os flancos avermellados, con dúas “velas”” alaranxadas no lombo, formadas polas plumas da alas . A plumaxe ten reflexos metálicos. As femias teñen unha coloración moito máis discreta, castaña agrisada, manchada na parte inferior. Teñen un anel ocular branco e unha liña que parte do ollo, ademais dunha pequena parte branca nos flancos. A punta do seu bico é pálida. En xeral soi moi semellantes ás femias do pato da Carolina.

Distribución

A área orixinal de distribución da especie comprendía o nordeste de China e a rexión rusa do Amur, onde hai aínda unhas 1000 parellas, e o Xapón onde quedan unas 5000. Actualmente a especie está moi ameazada nestas áreas. Como ave de parques e zoos espallouse case por todo o mundo e os exemplares fuxidos establecéronse con máis ou menos éxito nalgunhas zonas coma Alemaña, Austria, Suíza, os Países Baixos e o sur de Inglaterra., onde hoxe se consideran unha especie definitivamente consolidada. A poboación salvaxe europea, que conta cunhas 7.000 parellas sería hoxe superior á asiática. As poboacións salvaxes asiáticas son migratorias, que pasan o inverno bnas terras baixas do sur de China e do Xapón. Malia calcular os seus números nuns 65.000 exemplares a IUCN non considera ó pato mandarín especie ameazada.

En estado salvaxe os patos mandaríns crían en zonas de bosque mesto preto de lagos pouco fondos, pantanos ou estanques.

Conduta

Na natureza son aves tímidas que se moven entre a vexetación mesta, voando con habilidade entre as polas e agatuñando polas árbores. Son pouco sensibles ó frío, o que lles permite sobrevivir ós invernos centroeuropeos. Buscan comida principalmente no chan, apañando mesmo sementes grandes coma landras. Aliméntanse principalmente ó amencer ou cando empeza a anoitecer, e pasan o día pousados nunha pola ou agachados na vexetación.

Poden formar pequenos bandos no inverno, pero non adoitan mesturarse con outras especies de parrulos.

Reprodución

Fan os niños en furados nas árbores, preto da auga. Poñen de 6 a 10 ovos brancos, duns 5 cm. de longo que chocan uns 31 días.  Cando os polos saen do ovo, a mai salta no chan e chámaos inmediatamente. Os pitos móvense xa de pequenos con facilidade polas polas, gracias as unllas aguzadas e a cola longa.

Simbolismo

Na China o pato mandarín é un símbolo de fidelidade dentro do matrimonio, malia que as parellas de mandaríns non duran máis ca unha estación.

Ligazóns externas

Galería

Macho novo.
Macho adulto

@@ Liña 11: / Liña 11: @@
 ==Descrición==
-Son parrulos relativamente pequenos, que miden entre 41 e 49 cm. de lonxitude e teñen unha envergadura alar que vai dos  65 ós 75 cm. Os machos adultos en plumaxe reproductora son aves de aspecto rechamante e inconfundible. Teñen o bico vermello, a cabeza verde metálica, un debuxo branco en forma de media lua sobre dos ollos e a cara vermella con "patillas" castañas. O papo é púrpura con dúas liñas verticais brancas e os flancos avermellados, con dúas “velas”” alaranxadas no lombo, formadas polas plumas da alas . A plumaxe ten reflexos metálicos. As femias teñen unha coloración moito máis discreta,  castaña agrisada,  manchada na parte inferior. Teñen un anel ocular branco e unha liña que parte do ollo, ademáis dunha pequena parte branca nos flancos. A punta do seu bico é pálida. En xeral soi moi semellantes ás femias do pato da Carolina.
+Son parrulos relativamente pequenos, que miden entre 41 e 49 cm. de lonxitude e teñen unha envergadura alar que vai dos  65 ós 75 cm. Os machos adultos en plumaxe reprodutora son aves de aspecto rechamante e inconfundible. Teñen o bico vermello, a cabeza verde metálica, un debuxo branco en forma de media lúa sobre dos ollos e a cara vermella con "patillas" castañas. O papo é púrpura con dúas liñas verticais brancas e os flancos avermellados, con dúas “velas”” alaranxadas no lombo, formadas polas plumas da alas . A plumaxe ten reflexos metálicos. As femias teñen unha coloración moito máis discreta,  castaña agrisada,  manchada na parte inferior. Teñen un anel ocular branco e unha liña que parte do ollo, ademais dunha pequena parte branca nos flancos. A punta do seu bico é pálida. En xeral soi moi semellantes ás femias do pato da Carolina.
 == Distribución==
-A área orixinal de distribución da especie   comprendía o noreste de [[China]] e a rexíon rusa do [[Amur]],  onde hai aínda unhas 1000 parellas, e o [[Xapón]] onde quedan unas 5000. Actualmente a especie está moi ameazada nestas áreas. Como ave de parques e zoos espallouse case por todo o mundo e os exemplares fuxidos establecéronse con máis ou menos éxito nalgunhas zonas coma [[Alemaña]], [[Austria]], [[Suíza]],  os [[Países Baixos]]  e o sur de  [[Inglaterra]]., onde hoxe se consideran unha especie definitivamente consolidada.
+A área orixinal de distribución da especie   comprendía o nordeste de [[China]] e a rexión rusa do [[Amur]],  onde hai aínda unhas 1000 parellas, e o [[Xapón]] onde quedan unas 5000. Actualmente a especie está moi ameazada nestas áreas. Como ave de parques e zoos espallouse case por todo o mundo e os exemplares fuxidos establecéronse con máis ou menos éxito nalgunhas zonas coma [[Alemaña]], [[Austria]], [[Suíza]],  os [[Países Baixos]]  e o sur de  [[Inglaterra]]., onde hoxe se consideran unha especie definitivamente consolidada.
 A poboación salvaxe europea, que conta cunhas 7.000 parellas sería hoxe superior á asiática.
-As poboacións salvaxes asiáticas son migratorias, que pasan o inverno bnas terras baixas do sur de China e do xapón.
+As poboacións salvaxes asiáticas son migratorias, que pasan o inverno bnas terras baixas do sur de China e do Xapón.
-Malia calcular os seus números nuns 65.000 Iexemplares a  [[IUCN]] non considera ó pato mandarín especie ameazada.
+Malia calcular os seus números nuns 65.000 exemplares a [[IUCN]] non considera ó pato mandarín especie ameazada.
 En estado salvaxe os patos mandaríns crían en zonas de bosque mesto preto de lagos pouco fondos, pantanos ou estanques.
-==Conducta==
+==Conduta==
-Na natureza son aves tímidas que se moven entre a vexetación mesta, voando con habilidade entre as polas e agatuñando poas árbores. Son pouco sensibles ó frío, o que lles permite sobrevivir ós invernos centroeuropeos. Buscan comida principalmente no chan, apañando mesmo sementes grandes coma [[landra]]s. Aliméntanse principalmente ó mencer ou cando empeza a anoitecer, e pasan o día pousados nunha pola ou agachados na vexetación.
+Na natureza son aves tímidas que se moven entre a vexetación mesta, voando con habilidade entre as polas e agatuñando polas árbores. Son pouco sensibles ó frío, o que lles permite sobrevivir ós invernos centroeuropeos. Buscan comida principalmente no chan, apañando mesmo sementes grandes coma [[landra]]s. Aliméntanse principalmente ó amencer ou cando empeza a anoitecer, e pasan o día pousados nunha pola ou agachados na vexetación.
- Poden formar pequenos bandos no inverno, pero non adoitan mesturtarse con outras especies de parrulos.
+ Poden formar pequenos bandos no inverno, pero non adoitan mesturarse con outras especies de parrulos.
-==Reproducción==
+==Reprodución==
- Fan os niños en furados nas árbores, preto da auga. Poñen de 6 a 10 ovos brancos, duns 5 cm. de longo que chocan uns 31 días.  Cando os polos saen do ovo, a mai salta no chan e chamaos inmediatamente. Os pitos movense xa de pequenos con facilidade polas polas, gracias as unllas aguzadas e a cola longa.
+ Fan os niños en furados nas árbores, preto da auga. Poñen de 6 a 10 ovos brancos, duns 5 cm. de longo que chocan uns 31 días.  Cando os polos saen do ovo, a mai salta no chan e chámaos inmediatamente. Os pitos móvense xa de pequenos con facilidade polas polas, gracias as unllas aguzadas e a cola longa.
 ==Simbolismo==