Egas Moniz, o Aio

Egas Moniz, o Aio
	;
Biografía
Nacemento	1080 (Gregoriano) ; Condado Portucalense
Morte	3 de agosto de 1146 (Gregoriano) (65/66 anos); Reino de Portugal
Familia
Fillos	Mem Viegas de Ribadouro, Dordia Viegas de Ribadouro, Elvira Viegas de Ribadouro, Urraca Viegas de Ribadouro, Afonso Viegas de Ribadouro, Lourenço Viegas de Ribadouro, Soeiro Viegas de Ribadouro
Pai	Monio Ermiges I de Ribadouro
Irmáns	Mem Moniz de Ribadouro; Ermígio Moniz I de Ribadouro

Egas Moniz IV de Riba Douro, coñecido como O Aio, nado contra 1080 e finado o 3 de agosto de 1146,^[1] foi un rico-homem do condado de Portugal, da estirpe dos Riba Douro, unha das cinco grandes familias de Entre Douro e Miño do século XII.

Chamado no nobiliario medieval "o honrado e beato Dom Egas Moniz de Ribadouro" (por ter nacido nesta comarca e posuír a maior parte dos dominios), e coñecido nas Indagacións do século XIII, como meono Dom Egas.^[2]

Egas Moniz destacou pola súa actividade política e guerreira que provocou a caída da condesa Teresa e a chegada de Afonso Henriques ao poder, sendo o seu "criado" ou "titor", función da que procede o seu alcume.

Notas

↑ Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira 1935-57, vol. 17, pp. 624-629.
↑ Meana, ou o masculino Meono, derivado de Mia donna (Mika dona, miña señora), ou Mio donno (Meu dono ou dom, meu señor) era unha expresión utilizada con algunha frecuencia sobre todo nos séculos XII e XIII, para designar señores ou señoras da mais alta estirpe, como parecía ser o caso dos Ribadouros, unha vez que Egas Moniz e a súa esposa Teresa Afonso son tratados con este título em varios documentos. O mesmo se aplica á nai de Egas, Meana Ouroana, ou ao irmán del, Meono Mem Moniz e a súa esposa, Meana Cristina Gonçalves. Como se ve, había unha relativa profusión deste título no seo da familia.

Véxase tamén

Bibliografía

Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira. 50 vols. Lisboa: Editorial Enciclopédia.
Gayo, Manuel José da Costa Felgueiras (1989): Nobiliário de Famílias de Portugal. Braga: Carvalhos de Basto, 2ª Edição, vol. IV, páx. 377.
Fernandes, A. de Almeida (1960). A ação das linhagens no repovoamento. Porto.
Mattoso, José (1994). A Nobreza Medieval Portuguesa - A Família e o Poder. Lisboa: Editorial Estampa. ISBN 972-33-0993-9.
Sottomayor-Pizarro, José Augusto (1997). Linhagens Medievais Portuguesas: Genealogias e Estratégias (1279-1325). Porto: Universidade do Porto.
Ventura, Leontina (1992). A nobreza de corte de Afonso III. Coimbra: Universidade de Coimbra.

Outros artigos

[1] Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira 1935-57, vol. 17, pp. 624-629.

[2] Meana, ou o masculino Meono, derivado de Mia donna (Mika dona, miña señora), ou Mio donno (Meu dono ou dom, meu señor) era unha expresión utilizada con algunha frecuencia sobre todo nos séculos XII e XIII, para designar señores ou señoras da mais alta estirpe, como parecía ser o caso dos Ribadouros, unha vez que Egas Moniz e a súa esposa Teresa Afonso son tratados con este título em varios documentos. O mesmo se aplica á nai de Egas, Meana Ouroana, ou ao irmán del, Meono Mem Moniz e a súa esposa, Meana Cristina Gonçalves. Como se ve, había unha relativa profusión deste título no seo da familia.

[1]

[2]