Para a derivación en cálculo, véxase Derivada .
Para a técnica de análise numérica, véxase Derivación numérica .
Derivación.
A derivación , matematicamente, é un concepto esencial para determinar os espazos tanxentes sobre variedades diferenciábeis , e as súas calidades, propiedades e consecuencias.
É unha peza fundamental, clave no desenvolvemento da teoría para a xeometría diferencial tal e como está estruturada actualmente.
Sexa
M
{\displaystyle M}
unha variedade diferenciábel e
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
, chamaremos derivación no punto
p
{\displaystyle p}
a
∀
δ
p
:
F
(
M
)
⟶
R
{\displaystyle \forall \delta _{p}:{\mathcal {F}}(M)\longrightarrow \mathbb {R} }
aplicación
R
−
{\displaystyle \mathbb {R} -}
lineal, é dicir:
∀
f
,
g
∈
F
(
M
)
{\displaystyle \forall f,g\in {\mathcal {F}}(M)}
,
∀
λ
∈
R
{\displaystyle \forall \lambda \in \mathbb {R} }
,
δ
p
(
g
+
f
)
=
δ
p
(
g
)
+
δ
p
(
f
)
{\displaystyle \delta _{p}(g+f)=\delta _{p}(g)+\delta _{p}(f)}
,
δ
p
(
λ
f
)
=
λ
δ
p
(
f
)
{\displaystyle \delta _{p}(\lambda f)=\lambda \delta _{p}(f)}
.
e tal que
δ
p
(
f
⋅
g
)
=
δ
p
(
f
)
g
|
p
+
f
|
p
δ
p
(
g
)
{\displaystyle \delta _{p}(f\cdot g)=\delta _{p}(f)g_{|p}+f_{|p}\delta _{p}(g)}
,
∀
f
,
g
∈
F
(
M
)
{\displaystyle \forall f,g\in {\mathcal {F}}(M)}
, é dicir, que cumpre a regra de Leibniz.
Observación
F
(
M
)
{\displaystyle {\mathcal {F}}(M)}
é o conxunto de funcións diferenciábeis en
M
{\displaystyle M}
, e é un
R
−
{\displaystyle \mathbb {R} -}
álxebra conmutativa, (é un
R
−
{\displaystyle \mathbb {R} -}
espazo vectorial).
f
|
p
{\displaystyle f_{|p}}
é equivalente a
f
(
p
)
{\displaystyle f(p)}
, é dicir,
f
{\displaystyle f}
avaliado no punto
p
{\displaystyle p}
.
Sexa
M
=
R
n
{\displaystyle M=\mathbb {R} ^{n}}
e
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
, vexamos que a aplicación seguinte é derivación:
∂
⋅
∂
x
i
|
p
:
F
(
M
)
⟶
R
.
f
↦
∂
f
∂
x
i
|
p
{\displaystyle {\begin{matrix}{\cfrac {\partial \;\cdot }{\partial x_{i}}}_{|p}:&{\mathcal {F}}(M)&\longrightarrow &\mathbb {R} \;.\\&f&\mapsto &{\cfrac {\partial f}{\partial x_{i}}}_{|p}\end{matrix}}}
Demostración:
Vexamos primeiro que é
R
−
{\displaystyle \mathbb {R} -}
lineal, é dicir, que
∀
f
,
g
∈
F
(
M
)
{\displaystyle \forall f,g\in {\mathcal {F}}(M)}
e
∀
λ
∈
R
{\displaystyle \forall \lambda \in \mathbb {R} }
vemos que:
∂
(
f
+
g
)
∂
x
i
|
p
=
∂
f
∂
x
i
|
p
+
∂
g
∂
x
i
|
p
{\displaystyle {\frac {\partial (f+g)}{\partial x_{i}}}_{|p}={\frac {\partial f}{\partial x_{i}}}_{|p}+{\frac {\partial g}{\partial x_{i}}}_{|p}}
,
∂
(
λ
g
)
∂
x
i
|
p
=
λ
∂
g
∂
x
i
|
p
{\displaystyle {\frac {\partial (\lambda g)}{\partial x_{i}}}_{|p}=\lambda {\frac {\partial g}{\partial x_{i}}}_{|p}}
.
Vexamos finalmente que é unha derivación:
∂
(
f
⋅
g
)
∂
x
i
|
p
=
∂
f
∂
x
i
|
p
g
|
p
+
f
|
p
∂
g
∂
x
i
|
p
{\displaystyle {\frac {\partial (f\cdot g)}{\partial x_{i}}}_{|p}={\frac {\partial f}{\partial x_{i}}}_{|p}g_{|p}+f_{|p}{\frac {\partial g}{\partial x_{i}}}_{|p}}
.
Queda, así, demostrado que a derivada parcial é unha derivación.
Sexa
M
=
R
n
{\displaystyle M=\mathbb {R} ^{n}}
,
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
e
v
∈
M
:
‖
v
‖
=
1
{\displaystyle v\in M:\|v\|=1}
, pódese ver, de igual modo que no exemplo anterior, que a aplicación seguinte é derivación:
∂
⋅
∂
v
|
p
:
F
(
M
)
⟶
R
f
↦
∂
f
∂
v
|
p
{\displaystyle {\begin{matrix}{\cfrac {\partial \cdot }{\partial v}}_{|p}:&{\mathcal {F}}(M)&\longrightarrow &\mathbb {R} \\&f&\mapsto &{\cfrac {\partial f}{\partial v}}_{|p}\end{matrix}}}
.
Plano tanxente.
Sexa
M
{\displaystyle M}
unha variedade diferenciábel e
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
, chamaremos espazo tanxente a
M
{\displaystyle M}
en
p
{\displaystyle p}
ao
R
−
{\displaystyle \mathbb {R} -}
espazo vectorial das derivacións de
M
{\displaystyle M}
en
p
{\displaystyle p}
, notado por
T
p
M
{\displaystyle {\mathcal {T}}_{p}M}
, e os seus elementos chamaranse vectores tanxentes a
M
{\displaystyle M}
en
p
{\displaystyle p}
.
Sexa
M
{\displaystyle M}
unha variedade diferenciábel,
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
,
∀
δ
p
∈
T
p
M
{\displaystyle \forall \delta _{p}\in {\mathcal {T}}_{p}M}
e
f
∈
F
(
M
)
{\displaystyle f\in {\mathcal {F}}(M)}
tal que
∃
U
{\displaystyle \exists U}
contorno aberto en
p
{\displaystyle p}
onde
f
(
x
)
=
λ
{\displaystyle f(x)=\lambda }
,
∀
x
∈
M
{\displaystyle \forall x\in M}
, entón temos que
δ
p
f
=
0
{\displaystyle \delta _{p}f=0}
.
Demostración:
Por linealidade de
δ
p
{\displaystyle \delta _{p}}
temos
δ
p
(
f
)
=
δ
p
(
λ
)
=
δ
p
(
λ
⋅
1
)
=
λ
δ
p
(
1
)
{\displaystyle \delta _{p}(f)=\delta _{p}(\lambda )=\delta _{p}(\lambda \cdot 1)=\lambda \delta _{p}(1)}
,
aquí, aplicando a condición de derivación a
δ
p
(
1
)
{\displaystyle \delta _{p}(1)}
temos
δ
p
(
1
)
=
δ
p
(
1
⋅
1
)
=
δ
p
(
1
)
1
+
1
δ
p
(
1
)
=
δ
p
(
1
)
+
δ
p
(
1
)
{\displaystyle \delta _{p}(1)=\delta _{p}(1\cdot 1)=\delta _{p}(1)1+1\delta _{p}(1)=\delta _{p}(1)+\delta _{p}(1)}
,
de simplificar este último, resulta
δ
p
(
1
)
=
0
{\displaystyle \delta _{p}(1)=0}
, aplicándoo ao anterior resulta que
δ
p
(
f
)
=
0
{\displaystyle \delta _{p}(f)=0}
.
Interésanos que a función localmente constante sexa infinitamente diferenciábel en todas as partes, é dicir, de clase
C
∞
{\displaystyle {\mathcal {C}}^{\infty }}
:
a función meseta
ρ
{\displaystyle \rho }
asociada a
(
p
,
V
)
{\displaystyle (p,V)}
, onde
ρ
(
x
)
=
1
,
{\displaystyle \rho (x)=1,}
∀
x
∈
k
⊂
V
,
k
{\displaystyle \forall x\in k\subset V,\;k}
compacto cuxo interior contén a
p
{\displaystyle p}
.
Sexa
M
{\displaystyle M}
unha variedade diferenciábel,
p
∈
M
{\displaystyle p\in M}
,
∀
δ
p
∈
T
p
M
{\displaystyle \forall \delta _{p}\in {\mathcal {T}}_{p}M}
,
f
∈
F
(
M
)
{\displaystyle f\in {\mathcal {F}}(M)}
e
ρ
{\displaystyle \rho }
unha función meseta asociada a
(
p
,
V
)
{\displaystyle (p,V)}
, temos que:
δ
p
(
ρ
⋅
f
)
=
δ
p
(
f
)
{\displaystyle \delta _{p}(\rho \cdot f)=\delta _{p}(f)}
.
Demostración:
Aplicando a regra de Leibniz temos que
δ
p
(
ρ
⋅
f
)
=
δ
p
(
ρ
)
f
(
p
)
+
ρ
(
p
)
δ
p
(
f
)
{\displaystyle \delta _{p}(\rho \cdot f)=\delta _{p}(\rho )f(p)+\rho (p)\delta _{p}(f)}
, pola propiedade anterior temos que
δ
p
(
ρ
⋅
f
)
=
0
⋅
f
(
p
)
+
1
⋅
δ
p
(
f
)
=
δ
p
(
f
)
.
{\displaystyle \delta _{p}(\rho \cdot f)=0\cdot f(p)+1\cdot \delta _{p}(f)=\delta _{p}(f).}
Sexa
M
{\displaystyle M}
unha variedade diferenciábel,
p
∈
M
,
∀
δ
p
∈
T
p
M
{\displaystyle p\in M,\;\forall \delta _{p}\in {\mathcal {T}}_{p}M}
e
f
,
g
∈
F
(
M
)
{\displaystyle f,g\in {\mathcal {F}}(M)}
tal que
∃
V
{\displaystyle \exists V}
contorno aberto en
p
{\displaystyle p}
onde
f
|
V
=
g
|
V
{\displaystyle f_{|V}=g_{|V}}
, entón temos que:
δ
p
(
f
)
=
δ
p
(
g
)
{\displaystyle \delta _{p}(f)=\delta _{p}(g)}
.
Demostración:
Sexa
ρ
{\displaystyle \rho }
unha función meseta asociada a
(
p
,
V
)
{\displaystyle (p,V)}
, temos así que
ρ
⋅
f
=
ρ
⋅
g
{\displaystyle \rho \cdot f=\rho \cdot g}
en todo
M
{\displaystyle M}
tamén
ρ
⋅
f
,
ρ
⋅
g
∈
F
(
M
)
{\displaystyle \rho \cdot f,\rho \cdot g\in {\mathcal {F}}(M)}
por tanto
δ
p
(
ρ
⋅
f
)
=
δ
p
(
ρ
⋅
g
)
{\displaystyle \delta _{p}(\rho \cdot f)=\delta _{p}(\rho \cdot g)}
, e pola propiedade anterior temos que
δ
p
(
f
)
=
δ
p
(
g
)
{\displaystyle \delta _{p}(f)=\delta _{p}(g)}
.
Carlos Currás Bosch, Geometria diferencial: varietats diferenciables i varietats de Riemann , Ed:UB. 2003.