Caso 4F
| Caso 4F | |
|---|---|
 O Palau Alòs no 2005, antes da súa restauración. | |
| Tipo | escándalo de corrupción  |
| Data | |
| Comezo | 4 de febreiro de 2006 |
| Localización | |
| Localización | Palau Alòs (en)  |
| Coordenadas | 41°23′18″N 2°10′43″L / 41.38822, 2.17854 |
| País | España |
| [ Wikidata ] | |
O chamado caso 4F (en catalán: Cas 4F) é un caso de corrupción policial, montaxe e falsificación de probas, con implicacións políticas e xudiciais. Ten relación cos feitos ocorridos o 4 de febreiro de 2006. Ese día, a Garda Urbana de Barcelona detivo varias persoas por suposta relación coa agresión a un axente (o cal ficou tetrapléxico) durante unha festa no Palau Alòs de Barcelona, daquela okupado. Algunhas das persoas foron condenadas a prisión. Unha delas, Patricia Heras, suicidouse durante un permiso penitenciario en 2011.[1][2] O caso fíxose moi coñecido grazas ó filme documental Ciutat Morta, que conta a historia das irregularidades.
Reivindicacións dos feitos
[editar | editar a fonte]
Amnistía Internacional denunciou o caso e as torturas que recibiron os principais detidos.[2] O xuíz acabou por arquivar as denuncias contra os axentes.[3]
En 2011 naceu a plataforma Des-muntatge 4F, co obxectivo de «desmontar a versión oficial».[4] Dende entón, familiares, amigos e entidades próximas ós condenados pediron a revisión do caso e organizaron actos de protesta nas rúas, como a ocupación do "Palau del Cinema" da Via Laietana de Barcelona, o 8 de xuño de 2013 para proxectar o documental 4F: ni oblit ni perdó.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Oller, Xavier (9 de xuño de 2013). "Noticia do 3/24".
- ↑ 2,0 2,1 "Una de les preses del 4F se suïcida després de sis mesos en presó". Vilaweb. 27 de abril de 2011. Arquivado dende o orixinal o 21 de xaneiro de 2015. Consultado o 21 de xaneiro de 2015.
- ↑ "Nueva ‘okupación’ del antiguo Palacio del Cinema". El País (en castelán). 9 de xuño de 2013.
- ↑ VilaWeb, ed. (10 de novembro de 2011). "Contra l'oblit del cas 4F". Arquivado dende o orixinal o 21 de xaneiro de 2015. Consultado o 22 de xaneiro de 2015.
- ↑ 324.cat, ed. (9 de xuño de 2013). "Ocupen el Palau del Cinema de Via Laietana per projectar el documental sobre el polèmic "cas 4F"".
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Debelle, Galvão; Cattaneo, Claudio; González, Robert; Barranco, Oriol; Llobet, Marta (2018). "Squatting Cycles in Barcelona: Identities, Repression and the Controversy of Institutionalisation". The Urban Politics of Squatters' Movements: 51–73. ISBN 978-1-349-95313-4. doi:10.1057/978-1-349-95314-1_3.
- Delclós, Carlos (7 de febreiro de 2015). "Dead City: Torturing Squatters for a Cleaner Barcelona". ROAR Magazine. Arquivado dende o orixinal o 17 de novembro de 2020. Consultado o 27 de novembro de 2020.
- Luesma, Berta Jimenez (5 de febreiro de 2016). "El recuerdo como lucha: 'Ciutat Morta, Crónica del Caso 4F'". Diario Libre d'Aragón (en castelán) (AraInfo). Arquivado dende o orixinal o 22 de decembro de 2017. Consultado o 26 de novembro de 2020.
- Rius, Josep Carles (17 de maio de 2016). Periodismo en Reconstrucción (en castelán). Edicions Universitat Barcelona. ISBN 978-84-475-3986-4. Arquivado dende o orixinal o 1 de decembro de 2020. Consultado o 29 de novembro de 2020.
- Woods Peiró, Eva (1 de xuño de 2018). "Subveillant Narration, Digital Tools and Videoactivism: Ciutat Morta (2013)". Screen (en inglés) 59 (2): 249–257. ISSN 0036-9543. doi:10.1093/screen/hjy027.