Casco Antiguo de Pamplona
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | España | |||
| Comunidade foral | Navarra | |||
| Meiriñado | Meiriñado de Pamplona | |||
| Comarca | Cuenca de Pamplona | |||
| Concello | Pamplona  | |||
| Ben de interese cultural | ||||
| Data | 6 de abril de 1968 | |||
| Identificador | RI-53-0000094 | |||
| Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade | ||||
| Data | ? | |||
| Identificador | 181 | |||
O Casco Antiguo/Alde Zaharra, nome oficial da zona vella de Pamplona, Casco Antiguo ou Casco Viejo en castelán, Alde Zaharra en éuscaro, é o barrio histórico da cidade de Pamplona, capital da Comunidade Foral de Navarra. Está situado no corazón da cidade na porción máis alta da meseta e nel áchanse os principais momumentos da cidade. En 2008 tiña unha poboación de 11.792 habitantes.[1]
Situación
[editar | editar a fonte]O Casco Antiguo/Alde Zaharra de Pamplona encóntrase no centro da cidade e sobre unha meseta sobre a que se asenta gran parte da cidade, dominando a Cuenca de Pamplona. Está ben comunicado cos barrios de novo desenvolvemento, xa que a maioría das Villavesas (liñas de autobús) que atravesan a cidade teñen paradas no límite da zona vella, fundamentalmente no Paseo de Sarasate. Actualmente está en estudo un achegamento dalgunhas liñas a outros puntos do Casco Antiguo/Alde Zaharra, a petición dos comerciantes.
É unha zona peonil, e por iso tan só circulan polo seu interior vehículos destinados a limpeza, transporte, coches privados cuxo aparcadoiro estea no interior do barrio e vehículos de mantemento. Para todos os demais vehículos está prohibida a entrada para manter o carácter peonil da zona.
Historia
[editar | editar a fonte]A antiga cidade desenvolveuse dende época romana no espazo que hoxe coñecemos como La Navarrería, baixo unha pequena elevación, protexida ao norte e ao nordés polo ámbito do río Arga. Esta localización estratéxica foi crecendo e na Alta Idade Media formáronse xunto a ela dous novos núcleos de poboación, un composto fundamentalmente por inmigrantes de Occitania e o sur de Francia e o outro con xentes de diversas procedencias.
Estes tres núcleos, a Cidade de La Navarrería, o Burgo de San Cernin e a Poboación de San Nicolás, son os que tras séculos de enfrontamentos foron unificados durante o reinado de Carlos III o Nobre, en 1423, polo chamado Privilexio da Unión, nunha soa cidade cunha única administración municipal. É esta zona a que hoxe constitúe o Casco Antiguo/Alde Zaharra de Pamplona, no que aínda poden percibirse as vellas divisións dos Burgos mencionados.
Lugares de interese
[editar | editar a fonte]
- Catedral de Santa María
- Igrexa de San Saturnino
- Capela de San Felipe Neri
- Praza Consistorial
- Igrexa de San Lorenzo
- Igrexa de San Nicolás
- Cámara de Comptos de Navarra
- Praza del Castillo
- Praza de San Francisco
- Edificio La Agrícola
- Escolas de San Francisco
- Palacio de Ezpeleta
- Palacio del Condestable
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Poboación e estatística de Pamplona por Barrios — 22/09/2008". Arquivado dende o orixinal o 24/09/2015. Consultado o 15/07/2015.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Varios autores (2006). Guía de Arquitectura de Pamplona y su Comarca. Pamplona: Ona Industri Gráfica. ISBN 84-611-3284-X.
