Asistencia sanitaria LGBT na Administración da Saúde dos Veteranos dos Estados Unidos

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A Administración para a Saúde dos Veteranos dos Estados Unidos (Veterans Health Administration, VHA) ten un programa de lesbianas, gais, bisexuais e transxénero (LGBT) a través da Oficina de servizos de atención ó paciente.[1] Non obstante, actualmente VHA non recolle datos sobre a orientación sexual ou a identidade de xénero do veterano. Estímase que hai máis dun millón de estadounidenses LGBT que son veteranos militares.[2][3][4] Se os veteranos LGBT usan VHA ó mesmo ritmo que os veteranos non LGBT, podería haber máis de 250.000 veteranos LGBT servidos por VHA.[5] Usando códigos de diagnóstico nos datos dos rexistros médicos, Blosnich e os seus colegas descubriron que a prevalencia de veteranos transxénero en VHA (22,9/100,000) é cinco veces maior que a prevalencia de diagnósticos relacionados co transxénero na poboación en xeral (4,3/100.000).[6] Brown e Jones identificaron a 5.135 veteranos transxénero que recibiron coidados en VHA usando un conxunto máis amplo de códigos de diagnóstico.[7] Brown tamén sinala que esta metodoloxía non identifica os veteranos transxénero que non revelaron a súa identidade de xénero ós provedores, ós que non cumpren os criterios para un diagnóstico, nin os veteranos que reciben a súa atención relacionada coa transición fóra do VHA.

Historia[editar | editar a fonte]

Dous acontecementos recentes aumentaron o foco nos veteranos LGBT na VHA. En 2011, VHA publicou unha política sanitaria nacional de transxénero (Directiva VHA 2011-024/posterior, 2013-003),[8] que inclúe asesoramento de xénero, terapia hormonal, avaliacións pre-cirúrxicas e coidados post-cirúrxicos, pero as cirurxías de transición non están actualmente cubertas. Polo menos un informe suxire un aumento nos veteranos que reciben diagnósticos relacionados con transxénero en VHA desde a liberación da política de transxénero.[9]

O segundo evento está relacionado coa derrogación do seu Departamento de Defensa da súa política de Don't Ask, Don´t Tell en 2011, permitindo que o persoal militar militar gai, lesbianas e bisexuais servise nas forzas armadas. Non obstante, ó terminar Don´t Ask, Don’t Tell non cambiou a política militar cara ás persoas transxénero que seguiron prohibindo o servizo militar. Os cambios de política que permitiron o servizo transxénero aberto anunciáronse en xuño de 2016 e entraron en vigor o 1 de outubro de 2016. Espérase que a revogación de Don't Ask, Don't Tell aumentará o número de militares LGB e consecuentemente aumentará o número de LGB veteranos que buscan coidados na VHA despois do servizo.[10]

Preocupacións dos veteranos LGBT[editar | editar a fonte]

Algúns investigadores suscitaron a preocupación de que os veteranos LGBT non se sentiron benvidos no VHA.[11] Sherman e coautores atoparon que o 24% dunha mostra de 58 veteranos LGBT non revelara a súa orientación sexual a ningún provedor de VHA. Os investigadores observaron que os veteranos LGBT poden estar incómodos revelando a súa orientación sexual ou identidade de xénero porque cando estaban no exército esta información podería conducir a apartalos do servizo. Aínda que VHA nunca tivo unha política que prohibe a atención ós veteranos LGBT, o ex-persoal militar a miúdo asocia a política militar coa política VHA.[11] Sherman e os seus colegas tamén descubriron que algúns veteranos LGBT temían que a revelación do seu status de minorías sexuais ou de xénero, levase a perder beneficios médicos de VHA, aínda que exista unha Política de Dereitos e Responsabilidades do Paciente[12] que impide este tipo de discriminación.

No mesmo estudo, Sherman e os seus compañeiros examinaron as actitudes e prácticas de 202 provedores de VHA en dous hospitais do mediado oeste e descubriron que só a metade dos provedores preguntaran ós seus pacientes sobre a orientación sexual no último ano, a pesar de ser relevante para a asistencia sanitaria.[11] Os provedores de saúde mental eran máis propensos a preguntar ós pacientes sobre a orientación sexual que os prestadores de servizos médicos, quizais debido a un coñecemento do estrés asociado a ser membro dun grupo minoritario. Menos da metade dos provedores de VHA en xeral (43%) recibiron algún tipo de formación en problemas de saúde LGBT desde que comezaron a practicar.

As persoas LGBT que revelan a súa orientación sexual ós prestadores de asistencia sanitaria e se senten cómodos falando cos seus provedores sobre sexualidade e saúde sexual, tamén denuncian unha maior satisfacción coa súa asistencia sanitaria.[13] As persoas LGBT, incluídos os veteranos LGBT, teñen necesidades de saúde únicas que precisan un control e seguimento, que requiren que os profesionais da saúde comecen conversas sobre a sexualidade e a identidade de xénero e a expresión cos pacientes.

Respostas da Administración da Saúde dos Veteranos[editar | editar a fonte]

Para abordar as necesidades sanitarias dos veteranos LGBT e crear un ambiente máis acolledor nas instalacións VHA, ademais de aumentar a competencia dos provedores, VHA realizou varias accións, comezando con varios cambios de políticas. Por exemplo, as políticas de non discriminación do empregado e do paciente[12] do Departamento de Asuntos de Veteranos (VA) agora inclúen[14] proteccións para a orientación sexual, a identidade e expresión de xénero e tamén teñen unha definición inclusiva da familia.[15] Unha política sobre os dereitos dos membros da familia dos veteranos inclúe unha ampla definición de "familia" que permite ós veteranos LGBT decidir quen é considerado parte da súa familia.[15] Como se mencionou anteriormente, VHA tamén emitiu unha política sanitaria nacional de transxénero en 2011 e comezou a adestrar provedores de coidados transxénero. Actualmente, VHA non ten unha política sanitaria separada para a atención LGB, aínda que esta política está en desenvolvemento.

En 2011, VHA estableceu a Oficina de Equidade para a Saúde para traballar a nivel de sistemas para reducir as disparidades de saúde en varias poboacións vulnerables, incluídos os veteranos LGBT, mediante a sensibilización e defensa de cambios no sistema de saúde.[16] Unha actividade importante da Oficina da Equidade Sanitaria foi a súa defensa da participación das instalacións VA na investigación do índice de igualdade na saúde da campaña de dereitos humanos. Na enquisa máis recente, 114 das 121 instalacións VA participaron no HEI e 96 (84%) instalacións recibiron o status de "Líder" na atención ós pacientes LGBT. Para conseguir o status de "Líder" na IES, as axencias deben demostrar que cumpren criterios en catro dominios: 1) políticas de non discriminación de pacientes; 2) políticas de visita iguais; 3) políticas de non discriminación no emprego; e 4) formación en coidados centrados nos pacientes LGBT.[17]

Para abordar cuestións de práctica clínica, en 2012 a VHA estableceu o programa LGBT dentro da Oficina de servizos de atención ó paciente.[1][5] O programa LGBT soporta dous sitios web internos (SharePoints): un sobre a atención a veteranos LGB e outro sobre coidados a veteranos de sexo transxénero - que aloxan adestramentos de persoal arquivados, enlaces a políticas, ligazóns a directrices da sociedade profesional, artigos de revistas, información sobre instalacións de grupos de apoio LGBT e materiais para a campaña de sensibilización LGBT. O programa LGBT tamén traballou con expertos na materia para crear seminarios baixo demanda sobre coidados a veteranos transxénero para a plataforma educativa interna en liña do VHA e dous seminarios sobre asistencia sanitaria a veteranos LGB para unha plataforma de Internet. Estes programas agora están dispoñibles publicamente a través de VHA TRAIN,[18] un servizo gratuíto da Fundación de Saúde Pública e da Universidade eHealth de VA.[19]

O programa LGBT tamén traballou para desenvolver o apoio clínico para os provedores de VHA. A consulta electrónica sobre coidados transxénero está dispoñible para calquera provedor de VHA en calquera dispositivo a través do historial electrónico de saúde do veterano.[20] Os provedores que fan unha pregunta reciben unha resposta específica de casos dun equipo interdisciplinar de médicos expertos. O programa nacional de consulta electrónica comezou en 2014 e fíxose completamente nacional na primavera de 2015. Ademais, os equipos interdisciplinares de provedores poden participar nun programa intensivo de formación/consulta de casos a través de videoconferencia.[21][22] Para este programa, como mínimo, un "equipo" consiste nun provedor de saúde condutual e un médico, e reúnese con expertos dúas veces ó mes durante unha hora durante sete meses para un total de 14 sesións. Os equipos participantes reciben unha presentación didáctica de 15-20 minutos sobre un tema de atención de transxénero e o resto da sesión adícase a consultas baseada en casos. Cada equipo participante presenta 1-2 casos, mentres que outros escoitan e fan preguntas.

Outro programa de adestramento consiste en nove bolsas de psicoloxía posdoutoral interprofesionais en saúde LGBT patrocinadas pola Oficina de Afiliacións Académicas e Servizos de Saúde Mental da VHA.[23] O Programa LGBT aconsella estes nove sitios de bolsas, que inclúen centros médicos de VA en Bedford, Boston, Chicago, Honolulu, Houston, Milwaukee, San Diego, San Francisco, e West Haven. Compañeiros proporcionan servizos clínicos directos ós veteranos LGBT nunha variedade de contextos clínicos, ademais de capacitar ó persoal e achegar as axencias da comunidade LGBT.

Ademais de responder ás necesidades dos veteranos LGBT, a Oficina de Diversidade e Inclusión do VHA (ODI) tomou medidas para fomentar un ambiente de apoio ós empregados LGBT.[24] Os empregados gozan das mesmas proteccións de discriminación que os pacientes, incluídas as proteccións para a orientación sexual e a identidade de xénero. Por exemplo, a Oficina de Xestión de Persoal (OPM) ofrece proteccións ós empregados transxénero, incluído o acceso a instalacións sanitarias, o uso de nome e pronomes preferidos nos ficheiros dos empregados e as vías para informar da discriminación no lugar de traballo, así como a cobertura sanitaria para os coidados relacionados coa transición.[25] Hai proteccións tanto de orientación sexual como de sexo minoritario para empregados federais.[26] A ODI creou un programa de énfase especial LGBT (SEP), que traballa para asegurar que haxa oportunidades iguais para que os empregados LGBT traballen en instalacións VHA. Un dos obxectivos do SEP é establecer un xestor en cada instalación VHA que sexa experto en instalacións sobre política LGBT e dirixa o persoal a crear un ambiente acolledor para os empregados LGBT a través de actividades educativas e adestramentos de competencias culturais.[24]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender (LGBT) Veteran Care. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.patientcare.va.gov/Lesbian_Gay_Bisexual_and_Transgender_LGBT_Veteran_Care.asp
  2. ↑ Gates, G. (2010). Lesbian, gay, and bisexual men and women in the US military: Updated estimates. Other Recent Work. The Williams Institute, UCLA School of Law, UC Os Ánxeles.
  3. ↑ Gates, G. J., & Herman, J. (2014). Transgender Military Service in the United States. Policy, 3.
  4. ↑ Elders, J., & Steinman, A. M. (2014). Report of the transgender military service commission: Palm Center.
  5. ↑ 5,0 5,1 Kauth, M. R., & Shipherd, J. C. (2016). Transforming a System: Improving Patient-Centered Care for Sexual and Gender Minority Veterans. LGBT Health.
  6. ↑ Blosnich, J. R.; Brown, G. R.; Shipherd, J. C.; Kauth, M.; Piegari, R. I.; Bossarte, R. M. (2013). "Prevalence of gender identity disorder and suicide risk among transgender veterans utilizing Veterans Health Administration care". American Journal of Public Health 103 (10): e27–e32. PMC 3780758. PMID 23947310. doi:10.2105/ajph.2013.301507. 
  7. ↑ Brown, G. R.; Jones, K. T. (2014). "Racial Health Disparities in a Cohort of 5,135 Transgender Veterans". Journal of Racial and Ethnic Health Disparities 1 (4): 257–266. doi:10.1007/s40615-014-0032-4. 
  8. ↑ Veterans Health Administration. (2013). Providing Health Care for Transgender and Intersex Veterans. (VHA Directive 2013-003). Washington, DC.
  9. ↑ Kauth, M.; Shipherd, J. C.; Lindsay, J.; Blosnich, J. R.; Brown, G.; Jones, K. T. (2014). "Access to care for transgender veterans in the Veterans Health Administration: 2006-2013". American Journal of Public Health 104 (S4): S532–S534. PMC 4151903. PMID 25100417. doi:10.2105/ajph.2014.302086. 
  10. ↑ Mattocks, K. M.; Kauth, M. R.; Sandfort, T.; Matza, A. R.; Sullivan, J. C.; Shipherd, J. C. (2014). "Understanding health-care needs of sexual and gender minority veterans: How targeted research and policy can improve health". LGBT Health 1 (1): 30–37. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Sherman, M. D.; Kauth, M.; Shipherd, J. C.; Street, R. (2014). "Communication between VA providers and sexual and gender minority Veterans". Psychological Services 11 (2): 235–242. doi:10.1037/a0035840. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Rights and Responsibilities of VA Patients and Residents of Community Living Centers. Consultado o 13 de maio de 2016, from http://www.va.gov/health/rights/patientrights.asp
  13. ↑ Sherman, M.; Kauth, M.; Ridener, L.; Shipherd, J. C.; Bratkovich, K.; Beaulieu, G. (2014). "An empirical investigation of challenges and recommendations for welcoming sexual and gender minority Veterans into VA care". Professional Psychology: Research and Practice 45 (6): 433–442. doi:10.1037/a0034826. 
  14. ↑ McDonald, R. (April 20, 2015). Equal Employment Opportunity, Diversity and Inclusion, No FEAR, and Whistleblower Rights and Protection Policy Statement. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.diversity.va.gov/policy/files/EEO_Policy_Statement.pdf
  15. ↑ 15,0 15,1 Rights and Responsibilities of Family Members of VA Patients and Residents of CLCs. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.va.gov/health/rights/familyrights.asp
  16. ↑ Sharpe, V. A., & Uchendu, U. S. (2014). Ensuring appropriate care for LGBT veterans in the Veterans Health Administration. Hastings Center Report, 44(s4), S53-S55.
  17. ↑ Healthcare Equality Index 2016. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.hrc.org/campaigns/healthcare-equality-index
  18. ↑ VHA TRAIN Employee Education System. Consultado o 13 de maio de 2016, en https://vha.train.org/
  19. ↑ Virtual VA eHealth University. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.vehu.va.gov/ Arquivado 07 de agosto de 2019 en Wayback Machine.
  20. ↑ Shipherd, J. C., Kauth, M., & Matza, A. R. (in press). Nationwide interdisciplinary e-consultation on transgender care in the Veterans Health Administration. Telemedicine Journal and e-Health.
  21. ↑ Kauth, M.; Shipherd, J. C.; Lindsay, J. A.; Kirsh, S.; Knapp, H.; Matza, L. (2015). "Teleconsultation and training of VA providers on transgender care: Implementation of a multisite hub system". Telemedicine and e-Health 21 (12): 1–7. 
  22. ↑ Shipherd, J. C., Kauth, M. R., Firek, A. F., Garcia, R., Mejia, S., Laski, S. J., . . . Byne, W. (2016). Interdisciplinary transgender veteran care: Training for Veterans Healthcare Administration providers. Transgender Health.
  23. ↑ LGBT Veteran Training. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.patientcare.va.gov/LGBT/LGBT_Veteran_Training.asp
  24. ↑ 24,0 24,1 LGBT Program. Consultado o 13 de maio de 2016, en http://www.diversity.va.gov/programs/lgbt.aspx
  25. ↑ Guidance Regarding the Employment of Transgender Individuals in the Federal Workplace. Consultado o 13 de maio de 2016, en https://www.opm.gov/policy-data-oversight/diversity-and-inclusion/reference-materials/gender-identity-guidance/ Arquivado 08 de abril de 2018 en Wayback Machine.
  26. ↑ Addressing Sexual Orientation and Gender Identity Discrimination in Federal Civilian Employment: A Guide to Employment Rights, Protections, and Responsibilities. (Xuño 2015). Consultado o 13 de maio de 2016, en https://www.opm.gov/policy-data-oversight/diversity-and-inclusion/reference-materials/addressing-sexual-orientation-and-gender-identity-discrimination-in-federal-civilian-employment.pdf Arquivado 30 de xullo de 2019 en Wayback Machine.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Asistencia_sanitaria_LGBT_na_Administración_da_Saúde_dos_Veteranos_dos_Estados_Unidos&oldid=6224684»