Antonio Rodríguez Zapata

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Antonio Derody»)
Infotaula de personaAntonio Rodríguez Zapata
Biografía
Nacementodécada de 1900 Editar o valor em Wikidata (114/124 anos)
Huesca Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónavogado , escritor Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosJorge Rodríguez-Zapata (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaiEumenio Rodríguez Rodríguez Editar o valor em Wikidata

Antonio Rodríguez Zapata, nado en Huesca a finais da primeira década do século XX, foi un avogado e escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Eumenio Rodríguez Rodríguez, que era catedrático de lingua francesa no Instituto de Huesca. Instalouse na Coruña coa familia en 1913. Estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, e obtivo a licenciatura en 1932.[1] Colaborou en La Voz de Galicia,[2][3] publicou a novela curta Un drama en la ciudad sonrisa, dedicada a Plácido Peña Novo, e foi director literario da revista Alma co pseudónimo Antonio Derody. Na República exerceu como avogado na Coruña e impartiu conferencias no Casino Republicano da cidade.[4] Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi xulgado na Coruña por rebelión e o seu caso foi sobresido. Incoáronlle expediente de responsabilidades políticas en 1941.[5][6] En setembro de 1939 obtiveron el e a súa muller en Barcelona sendos salvocondutos para viaxar ao estranxeiro.[7] Emigrou a Uruguai nos anos corenta. Nos anos cincuenta publicou en España novelas e teatro co pseudónimo Antonio de Huesca.[8]

Obras[editar | editar a fonte]

  • Un drama en la ciudad sonrisa, 1929.
  • El trono de fieltro gris, 1954.
  • Los acabados, 1958.
  • Gibraltar (drama en cuatro actos), 1958.
  • Hechicera Babilonia (Argumento cinematográfico), 1980.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou na Coruña con Asunción Pérez-Cabello García o 29 de xuño de 1935,[9] e foi pai do maxistrado Jorge Rodríguez-Zapata Pérez.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. El Pueblo Gallego, 28-1-1932, p. 9.
  2. "El romanticismo en la novela", La Voz de Galicia, 29-7-1928, p. 5.
  3. "Necesidad legal de la anulación del Código de la Dictadura", La Voz de Galicia, 21-3-1931, p. 2.
  4. La Voz de Galicia, 2-4-1933, p. 5.
  5. BOE, 22-10-1941, p. 3852.
  6. El Compostelano, 28-6-1941, p. 4.
  7. La Vanguardia, 19-9-1939, p. 8.
  8. Antonio de Huesca (seud.)
  9. La Voz de Galicia, 30-6-1935, p. 2.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]