Airco DH.3
| Airco DH.3 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | bombardeiro biplano |
| Fabricante | Airco |
| Deseñado por | Geoffrey de Havilland |
| Primeiro voo | antes de maio de 1916 |
| Unidades construídas | 2 |
O Airco DH.3 foi un bombardeiro británico da primeira guerra mundial. O DH.3 foi deseñado en 1916 como un bombardeiro diúrno de longo alcance por Geoffrey de Havilland, deseñador xefe de Aircraft Manufacturing Company. Era un gran biplano con ás de tres tramos, fuselaxe esvelta e un temón curvo. Estaba equipado con dous motores Beardmore de 120 CV, montados en configuración de impulso entre as ás. Ademais do tren de aterraxe cun patín en cola, engadíronse dúas rodas no morro para evitar que envorcase cara adiante.
Un segundo prototipo, designado DH.3A, foi construído cos máis potentes Beardmore de 160 CV, e a Oficina de Guerra realizou un pedido de produción por 50 unidades.[1] Este pedido foi cancelado antes de que algún avión fose completado, posiblemente debido a que a velocidade de ascenso era aínda demasiado baixa, con el tardando 58 minutos en chegar aos 6.500 pés e o outro contendente, o Royal Aircraft Factory F.E.4 sendo aínda peor,[2] o que facía impracticable o bombardeo estratéxico con estas máquinas. Os dous prototipos desguazáronse en 1917.[3]
O DH.10 Amiens desenvolveuse a partir do DH.3A con motores moito máis potentes (aumentando a potencia instalada de 320 CV a case 800) e algúns outros cambios. Este desenvolvemento voou por vez primeira en marzo de 1918, pero xa era demasiado tarde para que operase durante a guerra.
Notas[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Jackson, A.J. De Havilland Aircraft since 1909. London: Putnam, Third edition, 1987. ISBN 0-85177-802-X.
- Mason, Francis K. The British Bomber since 1914. London: Putnam, 1994. ISBN 0-85177-861-5.