Tratado de Kiel: Diferenzas entre revisións
m bot Modificado: it:Trattato di Kiel |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
O '''Tratado de Kiel''' significou a morte da [[Unión de Kalmar]], xa que tras as [[Guerras Napoleónicas]], [[Dinamarca]] -aliada de [[Francia]]- foi obrigada a asinar |
O '''Tratado de Kiel''' significou a morte da [[Unión de Kalmar]], xa que tras as [[Guerras Napoleónicas]], [[Dinamarca]] -aliada de [[Francia]]- foi obrigada a asinar o [[14 de xaneiro]] de [[1814]] este acordo polo que cedía [[Noruega]] a [[Suecia]]. En virtude deste tratado, o reino danés, perdedor nas [[Guerras Napoleónicas]], cedía Noruega ao reino de Suecia a cambio dos territorio suecos d'[[a Pomerania]. Os noruegueses rechazaron o tratado, declaráronse independentes, fixeron unha constitución baseada na española de 1812- nomeada tamén a [[Pepa]]- e escolleron ao herdeiro danés coma rei, ao príncipe [[Christian VIII de Dinamarca]]. As potencias europeas non aprobaron a decisión norueguesa e obrigárona a aceptar o tratado rubricado na cidade alemá de [[Kiel]], na [[Convención de Moss]]. Nomeado rei a [[Carlos XIV]], a cambio deixáronlles manter a súa constitución liberal. Pode considerarse a acta de Unión de [[1815]] o nacemento do novo estado noruegués. |
||
O tratado de Kiel non incluía as antigas posesións norueguesas de [[Grenlandia]], [[Islandia]] e as [[Illas Feroe]], que permaneceron baixo control danés. |
|||
== Os Reinos Unidos de Suecia e Noruega == |
|||
Ao oír as novas sobre o tratado, o príncipe do reino Danés-Noruegués Christian Frederik, virrei de Noruega, fundou un movemento independentista noruegués, aínda que se cre que a intención deste era a reunificación de Noruega con Dinamarca. O movemento tivo éxito, en parte debido ao apoio clandestino da coroa danesa, aínda que que tamén polo forte desexo de independencia da poboación norueguesa. O [[10 de abril]], reuníase unha asemblea nacional en [[Eidsvoll]], co fin de decidir unha constitución para o país. Noruega declarouse independente o [[17 de maio]] de [[1814]], elixindo a Christian Frederik coma rei. Trala posterior guerra con Suecia, Christian sería derrocado e substituído por [[Carlos XIII de Suecia]], creándose a unión ''persoal'' entre Suecia e Noruega. |
|||
== Véxase tamén == |
|||
*[[Guerras Napoleónicas]] |
|||
*[[Historia de Noruega]] |
|||
*[[Historia de Suecia]] |
|||
== Ligazóns externas == |
|||
*[http://odin.dep.no/odinarkiv/norsk/ud/2000/p10001967/032001-990231/dok-bn.html Odin Archive]. |
|||
*[http://hem.passagen.se/klas.hasselstig/w_tryck/fred1814.html Tratado de Kiel (en sueco e francés)]. |
|||
[[Categoría:Noruega]] |
|||
[[Categoría:Tratados]] |
[[Categoría:Tratados]] |
||
Revisión como estaba o 4 de xuño de 2008 ás 11:51
O Tratado de Kiel significou a morte da Unión de Kalmar, xa que tras as Guerras Napoleónicas, Dinamarca -aliada de Francia- foi obrigada a asinar o 14 de xaneiro de 1814 este acordo polo que cedía Noruega a Suecia. En virtude deste tratado, o reino danés, perdedor nas Guerras Napoleónicas, cedía Noruega ao reino de Suecia a cambio dos territorio suecos d'[[a Pomerania]. Os noruegueses rechazaron o tratado, declaráronse independentes, fixeron unha constitución baseada na española de 1812- nomeada tamén a Pepa- e escolleron ao herdeiro danés coma rei, ao príncipe Christian VIII de Dinamarca. As potencias europeas non aprobaron a decisión norueguesa e obrigárona a aceptar o tratado rubricado na cidade alemá de Kiel, na Convención de Moss. Nomeado rei a Carlos XIV, a cambio deixáronlles manter a súa constitución liberal. Pode considerarse a acta de Unión de 1815 o nacemento do novo estado noruegués.
O tratado de Kiel non incluía as antigas posesións norueguesas de Grenlandia, Islandia e as Illas Feroe, que permaneceron baixo control danés.
Os Reinos Unidos de Suecia e Noruega
Ao oír as novas sobre o tratado, o príncipe do reino Danés-Noruegués Christian Frederik, virrei de Noruega, fundou un movemento independentista noruegués, aínda que se cre que a intención deste era a reunificación de Noruega con Dinamarca. O movemento tivo éxito, en parte debido ao apoio clandestino da coroa danesa, aínda que que tamén polo forte desexo de independencia da poboación norueguesa. O 10 de abril, reuníase unha asemblea nacional en Eidsvoll, co fin de decidir unha constitución para o país. Noruega declarouse independente o 17 de maio de 1814, elixindo a Christian Frederik coma rei. Trala posterior guerra con Suecia, Christian sería derrocado e substituído por Carlos XIII de Suecia, creándose a unión persoal entre Suecia e Noruega.