Casas de Oya
| Casas de Oya | |
|---|---|
 Casas de Oya, hoxe convertido en hotel | |
| Edificio | |
| Estilo | Eclecticismo |
| Localización | Avenida García Barbón Vigo (Galiza) |
| Coordenadas | 42°14′15″N 8°43′07″O / 42.23738611, -8.71861944Coordenadas: 42°14′15″N 8°43′07″O / 42.23738611, -8.71861944 |
| Construción | |
| Construción | 1904 |
| Remate | 1904 |
| Dimensións | |
| Plantas | 5 (4 + faio) |
| Equipo | |
| Arquitecto(s) | Michel Pacewicz |
| Enxeñeiro estrutural | Manuel Pérez Conde |
| Contratista | Dimas Vallcorba |
| Promotor | Xosé García Barbón |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
As casas de Oya é un edificio de 1904 obra do arquitecto galo Michel Pacewicz, que se atopa na avenida García Barbón (número 15, 17 e 19), no centro da cidade de Vigo. Hoxe en día é o Hotel NH Palacio de Vigo****.
Historia[editar | editar a fonte]
A obra encargáralla Xosé García Barbón ao arquitecto francés Michel Pacewicz, que daquela moraba en Vigo. Dimas Vallcorba asinou a obra no mes de febreiro de 1904 e Manuel Pérez Conde encargouse da obra.
Rehabilitárono en 1998 os arquitectos Alberto Iglesias Álvarez e María José Maldonado Tornero, respectando a arquitectura exterior e ampliando cun discreto andar adicional a xeito de faiado fechado, de forma que segue a salientar o coroamento e as bufardas do cume. Hoxe en día no edificio hai instalado un hotel, de catro estrelas, con 108 cuartos, o NH Palacio de Vigo.
Descrición e estilo[editar | editar a fonte]
Feito totalmente en cantaría de granito galego, o estilo do inmóbel de cinco andares é ecléctico con andares pouco individualizados e pouco perceptíbeis e representa un cambio na arquitectura de Pacewicz na cidade até a data. A diferenza doutras casa podentes da época, este edificio posúe simpleza ornamental, limpeza e uniformidade no seu estilo. Ten corte francés e base neobarroca de forte simetría. A fachada ten pouca ornamentación, agás o tratamento dos canzorros dos balcóns individualizados e miradoiros. O baixo é de cantaría con almofadado nas pilastras que soportan os arcos de medio punto. Os miradoiros do segundo andar teñen enfeites neoclásicos e pilastras con chapiteis xónicos que aturan un friso a xeito de entaboamento. A balconada corrida do primeiro e o último andar reforzan a horizontalidade do edificio. Salientan as catro grandes fiestras saíntes do segundo andar. O cumieiro da casa combina petrís e varandas de pedra de gra nas que se sitúan unhas bufardas rematadas en frontóns curvos e partidos enfeitados con volutas nos laterais inferiores.
A fachada principal e máis longa dá a García Barbón, a lateral, cara a rúa da República Arxentina é pequena, semellante á principal, mais cunha galería no primeiro andar de ferro cinsento, noutrora de madeira.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Garrido Rodríguez, Jaime (1999): Arquitectura da pedra en Vigo. Arquitectura de la piedra en Vigo (bilingüe), páxinas 280-283 e 285. Construcións Conde, 2000, ISBN 84-605-9897-7.