Galego: A pesar da súa mala conservación, constitúe unha magnífica mostra da arte metalúrxica de finais da Idade do Bronce. A folla, estreita, ten tendencia á forma de «lingua de carpa» e está reforzada con dous pequenos nervios que conflúen cerca da punta. Son visibles os restos dunha decoración de acanaladuras finas, que parecen formar rombos concéntricos e que poderían rodear tamén os grandes chanzos semicirculares, moi abertos, chamados ricazos. Conserva vestixios de tres furados, polo que a empuñadura, que se perdeu, debeu de estar fixada mediante remaches.