Usuario:GuilleUlloa17
La náusea, Jean Paul Sartre.
O persoaxe principal, Antoine Roquetin, o que mediante o papel de narrador- protagonista e por media dun diario contanos aas actividades que nos permiten coñecer o pensamento do autor e reflexionar sobre a existencia.
Roquentin inica o seu relato co desea de ensinar os seus días en follas dun diario. Home de trinta anos dedicado ó seu traballo e debido a esto viaax moito, estaba realizando unha investigación sobre a vida de Monsieur Rollebon, aventureiro do século XVIII, por iso viaxou desde París ata Bouville, xa que nesa biblioteca estaba a información máis completa sobre este persoaxe, (a súa biografía). Hospedouse en Rendez-vouz des Cheminots, onde vivía só e non tiña ninguna amistade, soamente se relacionaba con Frnaçoise que era a patrona da súa posada, coa que soamente matiña contacto físico ou sexual. Pasaba os días na biblioteca da cidade entregado á investigación de Rollebon e paseando mentres facía breves pausas para preguntarse sobre a súa existencia. Frecuentemente ía polo bar: Café Maby, onde analizaba á xente, obxectos, etc. Pensaba que cada home existe a pesar de si mesmo, as cada home, actividade ou falta desta ata a mesma idea da vida producían no home un sentimento de asco ó que o autor chama: La Náusea. Roquentin tivera un amor, Anny, que a pesar de que ten unha vida solitaria e moito interes polo traballo, describenos brevemente a Anny pero permitenos coñecer o profundo sentimento e a relación e o afecto que sinte por ela a pesar da distancia que os separa. Na bilioteca coñece ó autodidacta, que é un home de grandes coñecementos, entregado á lecutra, co cal mantén unha relación non cercana á amizade, o unico que sabemos del é que nun almorzo puido falar e compartir as dúas ideoloxías co protagonista. Un día Roquentin recibe unha carta de Anny na que ela expresa en poucas palabras que ten moitas ganas de velo. O protagonista agardaba o encontro coa su querida con moitas ganas xa que esperaba que el afora unha salvación para as súas náuseas.
Mentres pasaba o tempo, o seu interés pola biografía de Rolleban ía diminuíndo cada vez máis ata que conseguiu fartalo, por esta razón, agardou ata atoparse con Anny e despois volveu 3 anos despois a París. Finalmente chegou o sábado en que 4 anos despois miraría a Anny, foi ó lugar sinalado e cando a viu, notouna cambiada, fría, orgullosa e distante, o tempo separaraos, aproveitou para reclamarlle feitos do pasado e recordar discusións que só os facían máis distantes. Despois de algún tempo falando, Anny pídelle que se vaia xa que estaba esperando a alguén. Non volvería vela, acababa de recuperala e xa a perdía de novo, quedouse mirando para ela desde lonxe mentres ela ía acompañada por outro home. Roquentin regresou ó hotel en Bouville, acudiu a despedirse de todo o que constituía a súa vida e os seus rutinarios días, na biblioteca atopouse co autodidacta pero nunha situación que lle fixo comprender que o humanismo deste non era nada máis que a sensualidade e o desexo polos homes. Finalmente recolleu todas as súas pertenecias e voltou a París.