Arte bizantina: Diferenzas entre revisións
m ourivaría |
|||
Liña 6: | Liña 6: | ||
Os templos bizantinos tiñan planta centralizada cunha gran [[cúpula]] central como un trasunto arquitectónico da bóveda celeste, conservando en xeral a organización da [[basílica]] paleocristiá. O [[iconostasio]] separaba o [[presbiterio]] das naves, constituíndo un lugar específico para as imaxes. Usualmente utilizaba como material de construción o [[ladrillo]], como os romanos, pero acentuando a súa función decorativa, empregando frecuentemente o [[arco de medio punto]] e as cubertas abovedadas. |
Os templos bizantinos tiñan planta centralizada cunha gran [[cúpula]] central como un trasunto arquitectónico da bóveda celeste, conservando en xeral a organización da [[basílica]] paleocristiá. O [[iconostasio]] separaba o [[presbiterio]] das naves, constituíndo un lugar específico para as imaxes. Usualmente utilizaba como material de construción o [[ladrillo]], como os romanos, pero acentuando a súa función decorativa, empregando frecuentemente o [[arco de medio punto]] e as cubertas abovedadas. |
||
Os edificios no interior amosaban unha decoración suntuosa a base de mosaicos, esmaltes, |
Os edificios no interior amosaban unha decoración suntuosa a base de mosaicos, esmaltes, [[ourivaría]], teas e un longo etcétera. Exteriormente predominaba a verticalidade e conxugación de rectas e curvas. |
||
A [[escultura]] bizantina renovou as formas e os motivos decorativos. Pictograficamente a forma de [[Cristo]] seguiu o modelo sirio de melena longa e barba partida, representado frecuentemente como [[Pantocrátor]]. A [[Virxe María|Virxe]] tiña unha tipoloxía máis variada con formas como a [[kiriotissa]], [[hodigitria]], [[theotokos]], [[galactotrofusa]] e [[glycofilusa]] entre as máis frecuentes. |
A [[escultura]] bizantina renovou as formas e os motivos decorativos. Pictograficamente a forma de [[Cristo]] seguiu o modelo sirio de melena longa e barba partida, representado frecuentemente como [[Pantocrátor]]. A [[Virxe María|Virxe]] tiña unha tipoloxía máis variada con formas como a [[kiriotissa]], [[hodigitria]], [[theotokos]], [[galactotrofusa]] e [[glycofilusa]] entre as máis frecuentes. |
Revisión como estaba o 14 de maio de 2014 ás 23:00
A arte bizantina é a arte producida no Imperio bizantino desde o século V ata a caída de Constantinopla en 1453, tamén se emprega para referirse á arte de estados contemporáneos a el que compartían formas culturais comúns sen ser parte do imperio como Macedonia, Bulgaria, Serbia ou Rusia e mesmo certos aspectos da arte da República de Venecia.
A impronta romana, o gusto polo luxo, a suntuosidade e a proporción herdados da cultura grega deu lugar a unha arte imperial-relixiosa presidida pola idea do dogmático e por unha concepción xerarquizante e simbólica da arte na que as formas e as técnicas respondían a unhas normas fixas, segundo un preciso e inmutable contido teolóxico, no que Deus e o emperador quedaban no mesmo rango no nivel representativo.
Os templos bizantinos tiñan planta centralizada cunha gran cúpula central como un trasunto arquitectónico da bóveda celeste, conservando en xeral a organización da basílica paleocristiá. O iconostasio separaba o presbiterio das naves, constituíndo un lugar específico para as imaxes. Usualmente utilizaba como material de construción o ladrillo, como os romanos, pero acentuando a súa función decorativa, empregando frecuentemente o arco de medio punto e as cubertas abovedadas.
Os edificios no interior amosaban unha decoración suntuosa a base de mosaicos, esmaltes, ourivaría, teas e un longo etcétera. Exteriormente predominaba a verticalidade e conxugación de rectas e curvas.
A escultura bizantina renovou as formas e os motivos decorativos. Pictograficamente a forma de Cristo seguiu o modelo sirio de melena longa e barba partida, representado frecuentemente como Pantocrátor. A Virxe tiña unha tipoloxía máis variada con formas como a kiriotissa, hodigitria, theotokos, galactotrofusa e glycofilusa entre as máis frecuentes.