Pacios da Serra, Quiroga: Diferenzas entre revisións
Elimino vanagloria |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Atención}} |
|||
Pacios da |
Pacios da Serra. (PARROQUIA DE SAN SALVADOR DE PACIOS DA SERRA). |
||
A |
A parroquia está formada por tres pobos. (Aldeas) Situadas nos montes que se configuran entre os términos municipais de Quiroga e Caurel, chámanse Pacios da Serra, |
||
Penarrubias e leixazós. |
|||
A capital |
A capital é Pacios da Serra. Pertence ao. Concello de Quiroga, e baseándome nas escrituras de propiedade das miñas bisabos, alá a finais do século 19, Chamábase Pacios de detrás da serra, debía ser porque visto desde Folgoso do Caurel, queda detrás da serra que os separa. Naqueles tempos pertenecía a ese municipio. |
||
| ⚫ | |||
Alí fai moitos anos víron os meus ollos a luz por primeira vez. Vaya para todos os veciños un saúdo e unha aperta de corazón, da miña parte, tanto pros que están como pros que xa nón, e pros que coma min nos marchamos. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Alí fai moitos anos viron os meus ollos a luz por primeira vez… |
|||
Vaia para todos os veciños un saúdo e un forte apretón de mans, de corazón, do meu parte: Tanto para os que están como para os que xa non e para os que como eu, marchámosnos. |
|||
| ⚫ | |||
Escrito e enviado por José Luis Fernández. Disde Badalona. A 15.02.2007 |
|||
Revisión como estaba o 15 de febreiro de 2007 ás 16:04
Pacios da Serra. (PARROQUIA DE SAN SALVADOR DE PACIOS DA SERRA).
A parroquia está formada por tres pobos. (Aldeas) Situadas nos montes que se configuran entre os términos municipais de Quiroga e Caurel, chámanse Pacios da Serra,
Penarrubias e leixazós.
A capital é Pacios da Serra. Pertence ao. Concello de Quiroga, e baseándome nas escrituras de propiedade das miñas bisabos, alá a finais do século 19, Chamábase Pacios de detrás da serra, debía ser porque visto desde Folgoso do Caurel, queda detrás da serra que os separa. Naqueles tempos pertenecía a ese municipio.
Non sei cando pasou a pertencer a Quiroga. Agora viven nese pobo media ducia de veciños, uns están xubilados e outros traballan nas canteiras de pizarra que hai no territorio desa comunidade veciñal.
Alí fai moitos anos viron os meus ollos a luz por primeira vez…
Vaia para todos os veciños un saúdo e un forte apretón de mans, de corazón, do meu parte: Tanto para os que están como para os que xa non e para os que como eu, marchámosnos.
Quero dicirlles desde aquí que sigo véndoos a todos nos meus recordos, e a os montes e os cerros. As airas, Goladin, Río cabanas, Valdeseves, Valdemuin. E outros que agora xa non existen, pois foron engullidos pola voracidad das máquinas.
Escrito e enviado por José Luis Fernández. Disde Badalona. A 15.02.2007