Carmen de Andrés Conde
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1951  (72/73 anos)Madrid, España |
| Educación | Universidade Politécnica de Madrid (–1973) |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeira civil, enxeñeira de camiños |
| Premios | |
| Medalla de Honra do Colexio de Enxeñeiros de Camiños, Canles e Portos no ano 2009.[1] | |
Lista
| |
Carmen de Andrés Conde nada en Madrid en 1951 é a primeira muller titulada Enxeñeiro de Camiños, Canles e Portos pola Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canles e Portos da Universidade Politécnica de Madrid en 1973.[2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Carmen de Andrés Conde matriculouse na Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canles e Portos da Universidade Politécnica de Madrid no curso 1968/69, a pesar de non ser a única muller que nese curso entrou a formar parte do alumnado da escola, si se converteu, catro anos despois, na primeira muller titulada Enxeñeiro de Camiños, Canles e Portos, en só catro anos e quedando a décimo quinta da súa promoción.[3] O seu logro tivo resonancia mesmo nese momento, chegando a aparecer na prensa.[4]
Tras titularse entrou en primeira instancia no Ministerio de Obras Públicas, na Dirección Xeral de Estradas, especializándose en innovación, calidade e medio ambiente, en concreto no ámbito das obras públicas e, dentro do mesmo, como especialista no ciclo integral da auga, pasando a converterse en consultora nesta especialidade, tanto para as empresas privadas, como para a administración pública.[3] Aceptou o cargo de Presidenta de Creatividade e Tecnoloxía, S.A. (CTYSA), unha empresa do sector da xestión e control integral do ciclo da auga, en especial para os procesos de tratamento de augas, telecontrol e telemando coa aplicación de solucións de alto nivel tecnolóxico.[3][5] Tamén desempeñou cargos públicos, por exemplo, entre os anos 1991 e 1994 foi Directora Xeral de Política Tecnolóxica, o cal lle supuxo participar na elaboración da Lei da Industria de 1992, na Lei de Residuos Tóxicos e Perigosos; ademais, anteriormente participou na elaboración do Real Decreto lexislativo sobre Avaliación do Impacto Ambiental (1986), aínda que nese momento como técnico.[3][5] Tamén realizou traballos de docencia como o labor realizado no Seminario sobre Innovación Tecnolóxica na Empresa na Harvard Business School (2009) e no Seminario Xestión da Innovación na Empresa en Wharton School (2010) e ou o seu traballo como directora dun MBA en Construcións e infraestruturas.[3] Na actualidade é Membro do Consello Asesor do Fondo de Cooperación para Auga e Saneamento (Axencia Española de Cooperación Internacional) e Conselleira do Grupo Pontes, Vogal da Xunta de Goberno do Colexio de Enxeñeiros de Camiños, Canles e Portos, conselleira do Banco de Crédito Industrial, de Paradores Nacionais, e do ICEX.[3]
O seu nomeamento como conselleira independente da empresa OHL en 2018, supuxo o anticipado cumprimento da recomendación 14 do Código de Bo Goberno, que fixa o seu obxectivo nun 30% de presenza de mulleres nos consellos de administración para o ano 2020.[6][7]
Publicacións
[editar | editar a fonte]Ao longo da súa carreira profesional Carmen de Andrés Conde publicou artigos en revistas especializadas como: Revista de Obras Públicas: Órgano profesional dos enxeñeiros de camiños, canles e portos (Gestión de cuencas: de la prevención de inundaciones a la gestión integral del ciclo del agua. Carmen de Andrés Conde. Revista de Obras Públicas. ISSN 0034-8619, Nº. 3530, 2012, páxs. 7-14); Qualitas hodie: Excelencia, desarrollo sostenible e innovación (Calidad e innovación en la empresa. Carmen de Andrés Conde. Qualitas hodie: Excelencia, desarrollo sostenible e innovación, ISSN 1133-2417, Nº. 18, 1995, páxs. 103-105); Economía industrial (Calidad y Seguridad Industrial. Carmen de Andrés Conde. Economía industrial, ISSN 0422-2784, Nº 285, 1992, páxs. 21-27) ou en Información Comercial Española, ICE: Revista de economía (La tecnología y el binomio industria-medio ambiente. Carmen de Andrés Conde. Información Comercial Española, ICE: Revista de economía, ISSN 0019-977X, Nº 711, 1992 (Ejemplar dedicado a: ECONOMÍA Y MEDIO AMBIENTE), páxs. 193-202) entre outras.[8] Tamén colaborou en obras colectivas como:
- Redes de acceso para la interactividad. Carmen de Andrés Conde. Apuntes de la sociedad interactiva: autopistas inteligentes y negocios multimedia / Cándido Velázquez-Gaztelu Ruiz (pr.), 1994, ISBN 84-8112-020-0, páxs. 103-111.[9]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Pilar Quijada (13-07-2017). "Carmen de Andrés, la primera ingeniera de Caminos". innovaspain (en castelán). Consultado o 12 de marzo do 2020.
- ↑ Las Mujeres en la Universidad. Paneles exposición. Universidad Politécnica de Madrid Consulta 10 de enero de 2017
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Mujeres de mi tiempo – Carmen de Andrés, primera mujer Ingeniero de Caminos de España. Félix Maocho. 10 de setembro de 2015 Consultado o 12 de marzo do 2020
- ↑ María del Carmen de Andrés Conde: La primera mujer Ingeniero de Caminos. Hemeroteca de ABC Consulta 12 de marzo de 2020
- ↑ 5,0 5,1 Encontro con…Carmen de Andrés Conde Revista Dintel otoño 2012 Arquivado 27 de agosto de 2016 en Wayback Machine. Consultado o 2 de xaneiro de 2017
- ↑ "OHL remodela su Consejo de Administración". www.ohl.es (en castelán). 9-07-2018. Arquivado dende o orixinal o 15-09-2018. Consultado o 12 de marzo do 2020.
- ↑ "Crece la presencia de mujeres en los consejos, pero sigue siendo insuficiente - EXPANSION". EXPANSION (en castelán). Consultado o 15 de setembro de 2018.
- ↑ Carmen de Andrés Conde Dialnet. Universidade de La Rioja Consulta 2 de enero de 2017
- ↑ Redes de acceso para la interactividad Dialnet Universidad de La Rioja Consulta 5 de xaneiro de 2017