Foro do Traballo
O Foro do Traballo (1938) foi unha das oito Leis Fundamentais do franquismo, sendo elaborada antes do fin da guerra civil a imitación da Carta dei Lavoro promulgada en Italia por Edmondo Rossoni e o Gran Consello Fascista italiano en abril de 1927. Aínda que é certo que no momento da súa promulgación os nacionais levaban unha clara vantaxe na contenda; de feito foi en 1938 cando Franco creou o Goberno da Nación.
Este texto é de ideoloxía falanxista, familia franquista que tivo certa influencia na cuestión laboral e os medios durante a guerra e a ditadura, e entre os seus principais puntos cóntanse a regulación da xornada laboral e do descanso, e a creación da Maxistratura do Traballo e os sindicatos verticais, que son aqueles que agrupaban por igual a patróns e obreiros (o que na práctica imposibilitaba os acordos), ambos subordinados ás decisións do Estado. Foi parcialmente modificado en 1958 coa Lei de Convenios Colectivos, e seguiu regulando as relacións laborais en España ata a creación do Estatuto dos Traballadores, xa na democracia.
Dereitos e deberes que establece[editar | editar a fonte]
Os dereitos e deberes que o Foro establece son os seguintes:
Dereito e deber do traballo[editar | editar a fonte]
Considera o traballo como a participación do home na produción mediante o exercicio voluntariamente prestado das súas facultades, tanto intelectuais como manuais, segundo a persoal vocación, en orde ao decoro e ao mellor desenvolvemento da economía nacional.[1]
Sendo o traballo un deber de todos os españois non impedidos, resulta tamén un dereito, título suficiente para esixir a asistencia e tutela do Estado:[2]
"...O dereito ao traballo estímase consecuencia do deber imposto ao home por Deus para o cumprimento dos seus fins individuais e en función da prosperidade e grandeza da patria..."Torcuato Fernández Miranda, El hombre y la sociedad páxina 178.
Dereito ao descanso[editar | editar a fonte]
O Estado garante o descanso dominical, vacacións anuais retribuídas, asegurando a creación das institucións necesarias para asegurar o descanso dos traballadores e o seu acceso ao goce dos bens da cultura, a saúde, o deporte etc.[3]
Dereito a unha retribución xusta do traballo[editar | editar a fonte]
Créase en España o concepto de salario mínimo: o suficiente para proporcionar ao traballador e a súa familia unha vida moral e digna, establecendo ademais o subsidio familiar. O Estado fixa as bases mínimas para a ordenación do traballo, con subxección ás cales estableceranse as relacións entre traballador e empresa.
"...O contido primordial de devanditas relacións será tanto a prestación do traballo e a súa remuneración como a ordenación dos elementos da empresa, baseada na xustiza, a recíproca lealdade e a subordinación dos valores económicos aos de orde humana e social..."Torcuato Fernández Miranda, páxina 179.
Dereito ao subsidio familiar[editar | editar a fonte]
A remuneración do traballador estará en razón directa da súa familia, e a estes efectos establécese un subsidio familiar.
Dereito á seguridade e continuidade no traballo[editar | editar a fonte]
Protección no aspecto físico, é dicir, previsión e seguridade ante posibles accidentes, considerando as condicións de salubridade e hixiene no traballo. Protección contra despedimentos arbitrarios e tamén contra o paro forzoso ou desemprego.[4]
Dereito á seguridade no infortunio e aos seguros sociais[editar | editar a fonte]
Mediante a previsión social proporcionará ao traballador a seguridade do seu amparo ante o infortunio.
Concretamente mediante seguros sociais de vellez, invalidez, maternidade, accidentes de traballo, enfermidades profesionais, tuberculoses e paro forzoso, tendéndose á implantación dun seguro total. Aos traballadores anciáns dotarase dun retiro suficiente.[5]
Dereito ao acceso á propiedade[editar | editar a fonte]
O Estado recoñece e ampara a propiedade privada como medio natural para o cumprimento das funcións familiares, individuais e sociais, e asume a tarefa de multiplicar e facer accesible a todos os españois as formas de propiedade ligadas de xeito vital á persoa humana: o fogar familiar, a herdade da terra e os instrumentos ou bens de traballo para uso cotián.[6]
Deber da lealdade e solidariedade no traballo e na produción[editar | editar a fonte]
O traballo ten, ademais do seu carácter individual ou familiar, unha función social. Intimamente relacionado coa prosperidade constitúe un deber de solidariedade baseado nas obrigacións recíprocas que do traballo nacen.[7]
Significación política do Foro[editar | editar a fonte]
Este Foro nace da concepción do novo Estado español como un Estado social, definindo os dereitos sociais do español á vez que os principios reitores do Estado en materia laboral. Desde o punto de vista do dereito constitucional constitúe a parte dogmática, na que se formula unha declaración de principios reitores, o recoñecemento de dereitos e deberes e, en xeral, todo o que ten un carácter enunciativo e director:
"...Así, pois, é claro o carácter dogmático de ambos Foros. A significación política do que agora estudamos, o Foro do Traballo, ha de entenderse en función do fin do Estado, na esfera da realización da xustiza social e no establecemento dos principios reitores en devandita materia, así como na consagración dos dereitos e deberes dos españois no ámbito da política social..."Torcuato Fernández Miranda, páxinas 180-181.
O Foro do Traballo consagra os seguintes principios reitores:
- A xustiza social como principio reitor do Estado.
- Carácter persoal do traballo.
- Protección do Estado ao traballo.
- O carácter persoal da propiedade e a propiedade familiar.
- Sentido social da empresa.
- Subordinación da economía ao interese nacional.
- Recoñecemento á iniciativa privada e carácter subsidiario do Estado en materia de produción.
- A organización sindical dos factores da economía.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Foro do Traballo Título I, Artigo 1.
- ↑ Foro do Traballo, Título I, artigos 5 e 8.
- ↑ Foro do Traballo Título II, artigos 2, 3, 5 e 6.
- ↑ Foro do Traballo, Título III artigo 6º
- ↑ Foro do Traballo, Título X artigos 1º e 2º.
- ↑ Foro do Traballo, Título XII artigos 1º e 2º.
- ↑ Foro do Traballo, Título XI artigos 2º e 3º.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Torcuato Fernández Miranda, El hombre y la sociedad, Editorial Doncel, Madrid, 1966
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Texto completo do Foro do Traballo (en castelán)
- Texto íntegro do "Foro do Traballo", La Vanguardia, 10 de marzo de 1939 (en castelán)