Pel de lobo
| Pel de lobo | |
|---|---|
| Título orixinal | Pel de lobo |
| Autor/a | Xosé Miranda |
| Orixe | España |
| Lingua | Galego |
| Colección | Colección Fóra de Xogo |
| Tema(s) | Relato fantástico |
| Xénero(s) | Infantil e xuvenil |
| Editorial | Xerais |
| Data de pub. | Outubro de 2002 |
| Formato | Rústica cosido a fío [1] |
| Páxinas | 112 |
| ISBN | ISBN 978-84-8302-865-0 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Pel de lobo é unha novela de Xosé Miranda, galardoada co Premio Merlín 2002.
Os protagonistas son Fulxencio Nóvoa e o seu fillo Xosé, que van á procura dun lobo enorme, unha besta que comeu varios nenos, na vila do Incio, e acaban por descubrir a maldición de dúas irmáns feitizadas polo seu pai, as que salvan, impedindo así máis mortes.
Trama[editar | editar a fonte]
Xosé e o seu pai son contratados para matar unha manda de lobos no Incio e en especial, a un lobo xigantesco que xa comera a varias persoas. Alá coñeceron a Eduardo Vázquez-Queipo, o home que os mandara contratar. El tiña dúas fillas: Ana, e Aurora.
Saen á vila seguindo as pegadas dos lobos e ven unhas enormes, que seguen ata que se perden e non ven máis ca pegadas humanas de pés descalzos. Esa noite o cura da vila promételles que o domingo na misa pediralle á xente que se una nunha montería. Máis tarde Ana e o cura discuten, xa que Ana defende os lobos e culpa os homes de que lles teñan envexa porque son libres. Cando Xosé esperta ve un gran lobo branco mirándoo con ollos de tristeza.
Inician a procura de novo e aparéceselles o gran lobo, que os ataca sen eles poder defenderse, xa que as balas non o atravesaban. A noite do día seguinte poñen un cebo na aldea e todos os homes se encontraban escondidos cando de repente aparece o lobo branco que atacou a xente e prodúcese un incendio.
O día da montería reúnense todos para intentar cazalos, pero cos ruídos dos disparos o cabalo de Xosé comezou a correr ata que o tirou e el foi ameazado polos lobos e traizoado polo seu can, aínda que grazas a iso puido descubrir que os lobos eran Ana e Aurora, xa que anos atrás o pai inconscientemente lles lanzara unha maldición, pero queimaron a pel dos lobos e así foron liberadas.
Finalmente, Aurora e Xosé casan. Dise que Ana marchou a Madrid, aínda que Xosé non o cre, xa que di que viu o lobo negro meses despois de que ela marchase.
Xosé cóntalles a historia aos seus netos porque afirma seguir vendo a gran besta negra.
Estrutura[editar | editar a fonte]
O personaxe principal é Xosé, un neno de caracterización plana, 17 anos e con dotes de tirador. Hai varios personaxes secundarios, algún deles e o pai de Xosé, chamado Fulxencio Nóvoa, un importante tirador de lobos, moi solicitado. Outros personaxes importantes son as irmás Ana e Aurora, as fillas de Eduardo Vázquez-Queipo, que finalmente resultan ser os grandes lobos asasinos. Na historia tamén aparecen outras persoas como Rosa dos Chantos, que é un hermafrodita que ás veces cre que é home e outras que é muller. Oreste é o que os foi buscar para comentarlles o seu problema. Hai outros personaxes dos que non di nome, pero que aparecen na historia como o cura do pobo.
O narrador da obra encóntrase dentro da historia, xa que é o protagonista e fala en primeira persoa.
Traducións[editar | editar a fonte]
- Ao catalán por Josep Franco Martínez co título de Pell de llop publicado en 2004 pola Editorial Bromera[2].
- Ao castelán por María Dolores Torres París co título de Piel de lobo publicado en 2004 por Algar Editorial[3].
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Sampedro Martínez, Pilar: Ficha técnica de Pel de lobo Arquivado 04 de xullo de 2012 en Wayback Machine., 2003.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha de Pel de lobo na páxina de Xerais.