Ikastola
Unha ikastola é un tipo de escola que dá ensino integral en éuscaro e está presente en todo Euskal Herria (maioritariamente no País Vasco, tamén presente en Navarra e en Iparralde).[1]
- No País Vasco a maioría das ikastolas están integradas na rede pública. O resto funcionan como colexios privados concertados.
- En Navarra as ikastolas integradas na rede pública son unicamente as pertencentes ás zonas vascófona e mixta, mentres que o resto son privadas ou concertadas. Nesta comunidade, debido á zonificación territorial lingüística, pese a que no centro e norte da Comunidade Foral o éuscaro ten a consideración legal de idioma cooficial xunto co castelán, as ikastolas da zona media e sur eran consideradas "alegais" polo Goberno de Navarra. En febreiro de 2007 regularizouse a súa situación.
- No País Vasco francés o éuscaro non é idioma oficial, aínda que se permite o seu ensino en ikastolas privadas.
Festa da Ikastola[editar | editar a fonte]
En cada territorio histórico, anualmente faise unha festa multitudinaria destinada a conseguir fondos para axudar economicamente ás ikastolas organizadoras, ou para sufragar a creación de novas ikastolas :
- Kilometroak, en Guipúscoa
- Ibilaldia, en Biscaia
- Nafarroa Oinez, en Navarra [2][3]
- Araba Euskaraz en Álava
- Herri Urrats, no País Vasco francés
Historia[editar | editar a fonte]
En 1914 fundouse a primeira ikastola. En 1932 creouse a primeira asociación de ikastolas.
A guerra civil española supuso a desaparición das ikastolas, polo que algúns grupos de pais ensinaron clandestinamente éuscaro ós seus fillos. Destacou como pioneira neste labor Elbira Zipitria (1906-1982), quen desde 1943 impartiu clases na súa propia casa de Donostia. [4]
Entre 1960 e 1975 deuse o gran crecemento das ikastolas. En 1964 creouse a primeira ikastola no País Vasco francés e en 1965 foi excepcionalmente legalizada unha ikastola en Bilbao.
En 1968 un Decreto constata a realidade da existencia de "numerosos nenos inscritos en centros non autorizados" e de "varios milleiros de nenos que asisten a centros que escapan de todo control". Ditos alumnos non podían obter o "Libro de Escolaridade", polo que tiñan vetado o acceso a estudos medios e superiores. Ante isto, as asociacións de pais conseguiron o apoio da Igrexa, co que se legalizaron as ikastolas baixo a responsabilidade das parroquias e ordes relixiosas. Algunhas, ademais, constituíronse como centros privados legais. En dito ano produciuse un feito de enorme importancia para o idioma vasco, pois procedeuse á súa unificación e normalización lingüística.
En 1969 fundouse a Federación Diocesana de Ikastolas, que coa chegada da democracia en 1978 converteuse nunha federación secular.
En outubro de 1980 a Consellería de Educación do Goberno Vasco firmou co Ministerio de Educación e Ciencia (MEC) o Convenio de Ikastolas. Reguláronse así 1.738 aulas no País Vasco.
Federación[editar | editar a fonte]
As ikastolas teñen un carácter autónomo e colaboran entre si a través das federacións de ikastolas. A Confederación de Ikastolas traballa a través de cinco federacións.
- Federación de Ikastolas de Álava, para a provincia de Álava.
- Federación de Ikastolas de Biscaia, para a provincia de Biscaia.
- Federación de Ikastolas de Guipúscoa, para a provincia de Guipúscoa.
- Federación de Ikastolas de Navarra, para a comunidade foral de Navarra.
- Seaska, federación de ikastolas de Iparralde.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Ikastola".
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2007. Consultado o 06 de abril de 2007.
- ↑ "La ikastola Labiaga disfruta la resaca de un Nafarroa Oinez "redondo"".
- ↑ "Homenaje a Elvira Zipitria, pionera de las ikastolas".