Gran Premio de Suecia de 1976
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 7 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1976. | ||
 Trazado do circuíto de Escandinavia | ||
| Data | 13 de xuño de 1976 | |
| Nome oficial | Gran Premio de Suecia | |
| Localización | Scandinavian Raceway, Anderstorp, Suecia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 4´025 km km | |
| Distancia | 72 voltas, 289´8 km. km | |
| Clima | Seco | |
| Pole position | ||
| Piloto | .svg){kind=small} Jody Scheckter
|
Tyrell-Ford |
| Tempo | 1:25.659[1] | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Mario Andretti
|
Lotus-Ford |
| Tempo | 1:28.002 na volta 11[2] | |
| Podio | ||
| Primeiro | Jody Scheckter
|
Tyrell-Ford |
| Segundo |  Patrick Depailler
|
Tyrell-Ford |
| Terceiro |  Niki Lauda
|
Ferrari |
O Gran Premio de Suecia de 1976 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 13 de xuño de 1976 no Scandinavian Raceway en Anderstorp, Suecia. Foi a sétima carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1976 e o noveno Gran Premio de Suecia. A carreira disputouse sobre 72 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia total de carreira de 290 quilómetros.
Viuse a primeira e única vitoria dun coche de seis rodas, o Tyrrell P34. A teoría era que as súas pequenas catro rodas dianteiras aumentarían o agarre frontal, con máis de caucho na estrada, e polo tanto eliminarían o subviraxe, mentres que ao mesmo tempo, melloraba nas curvas e na freada. Cando se presentou foi a sensación da tempada 1976. O coche era unha oportunidade para tomar fotos das rodas, as seis rodas, eran unha sensación, e deu a Elf máis publicidade gratis na pretempada 1976 e bastante máis da que obtivo no conxunto de 1974 e 1975.
O Tyrrell de Jody Scheckter logrou a pole, con Patrick Depailler no cuarto. Na carreira foi Mario Andretti no Lotus 77 quen liderou durante gran parte da carreira. Pero Andretti fora penalizado con sesenta segundos por adiantarse na saída. O motor de Andretti fallou na volta 46 ao intentar aumentar a súa vantaxe sobre os dous Tyrrells. Chegaron a terminar primeiro e segundo, Jody Scheckter liderando a Patrick Depailler na liña de meta para a súa segunda vitoria no Gran Premio de Suecia. O surafricano, que máis tarde confesou que cando o probaron pensaba que o concepto de seis rodas era ridículo, estaba radiante no podio. Con todo, a fácil vitoria en Suecia ía ser o único triunfo para o P34. Retirouse ao final da tempada 1977.
Oito voltas antes da retirada de Andretti Chris Amon estrelou o seu Ensign N176 logo dun fallo na suspensión, o que permitiu que o líder do campionato Niki Lauda adiantara unha posición para converterse en terceiro no seu Ferrari 312T2. Jacques Laffite cuarto, continuou demostrando que era unha promesa no Ligier JS5. James Hunt, foi quinto no seu McLaren M23 e Clay Regazzoni logrou o punto final no segundo Ferrari ao final da carreira.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 | Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 72 | 1:46:53.729 | 1 | 9 |
| 2 | 4 | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 72 | + 19.766 | 4 | 6 |
| 3 | 1 | Niki Lauda
|
Ferrari | 72 | + 33.866 | 5 | 4 |
| 4 | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Matra | 72 | + 55.819 | 7 | 3 |
| 5 | 11 |  James Hunt
|
McLaren-Ford | 72 | + 59.483 | 8 | 2 |
| 6 | 2 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 72 | + 1:00.366 | 11 | 1 |
| 7 | 10 |  Ronnie Peterson
|
March-Ford | 72 | + 1:03.493 | 9 | |
| 8 | 8 |  Carlos Pace
|
Brabham-Alfa Romeo | 72 | + 1:11.613 | 10 | |
| 9 | 16 | Tom Pryce
|
Shadow-Ford | 71 | + 1 volta | 12 | |
| 10 | 9 |  Vittorio Brambilla
|
March-Ford | 71 | + 1 volta | 15 | |
| 11 | 12 |  Jochen Mass
|
McLaren-Ford | 71 | + 1 volta | 13 | |
| 12 | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | 71 | + 1 volta | 14 | |
| 13 | 19 |  Alan Jones
|
Surtees-Ford | 71 | + 1 volta | 18 | |
| 14 | 35 | Arturo Merzario
|
March-Ford | 70 | Motor | 19 | |
| 15 | 18 | Brett Lunger
|
Surtees-Ford | 70 | + 2 voltas | 24 | |
| Ret | 24 | Harald Ertl
|
Hesketh-Ford | 54 | Trompo | 23 | |
| Ret | 34 | Hans Joachim Stuck
|
March-Ford | 52 | Motor | 20 | |
| Ret | 5 | Mario Andretti
|
Lotus-Ford | 45 | Motor | 2 | |
| Ret | 22 |  Chris Amon
|
Ensign-Ford | 38 | Accidente | 3 | |
| Ret | 21 | Michel Leclère
|
Wolf-Williams-Ford | 20 | Motor | 25 | |
| Ret | 37 | Larry Perkins
|
Boro-Ford | 18 | Motor | 22 | |
| Ret | 30 | Emerson Fittipaldi
|
Fittipaldi-Ford | 10 | Dirección | 21 | |
| Ret | 32 | Loris Kessel
|
Brabham-Ford | 5 | Accidente | 26 | |
| Ret | 6 | Gunnar Nilsson
|
Lotus-Ford | 2 | Accidente | 6 | |
| Ret | 7 |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Alfa Romeo | 2 | Motor | 16 | |
| Ret | 28 | John Watson
|
Penske-Ford | 0 | Accidente | 17 | |
| NSC | 33 |  Jac Nelleman
|
Brabham-Ford |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
Os puntos son exactos á conclusión da carreira e non inclúen os resultados modificados do Gran Premio de España de 1976 que foi recorrido.
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1976 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1976 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1976 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Suecia de 1975 |
Gran Premio de Suecia | Carreira seguinte: Gran Premio de Suecia de 1977 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 126. ISBN 0-85429-380-9.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 128. ISBN 0-85429-380-9.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-16.