Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1951

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1951
Imaxe
TipoFórmula 1 Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
OrganizadorFederación Internacional do Automóbil Editar o valor em Wikidata
Número de participantes84 Editar o valor em Wikidata
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo27 de maio de 1951 – 28 de outubro de 1951 Editar o valor em Wikidata
Número de edición2  (1951) Editar o valor em Wikidata
Competición

Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 Juan Manuel Fangio
Editar o valor em Wikidata
Datos estatísticos
Carreires8 Editar o valor em Wikidata

1950 Editar o valor em Wikidata
1952Editar o valor em Wikidata
Alfa Romeo gañou catro das oito carreiras do Campionato Mundial de 1951 co Tipo 159.

O campionato Mundial de Fórmula 1 de 1951 foi o segundo campionato anual de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA). Tivo oito Grandes Premios no calendario, deu comezo o 27 de maio, e finalizou o 28 de outubro.

Resumo do campionato[editar | editar a fonte]

Os novos Ferrari, atmosféricos de 4´5 litros foron un verdadeiro reto para os Alfas, que se achegaban ao final do seu desenvolvemento potencial. E aínda que os Alfas gañaron catro das carreiras europeas, con Fangio gañando o campionato, as tres vitorias de Ferrari significaron o final dos Alfas. BRM fixo a súa aparición en Silverstone.

Os puntos do campionato eran entregados ás 5 primeiras posicións (8, 6, 4, 3, 2). Ademais dábase 1 punto extra pola volta máis rápida. Para o campionato do mundo só contaban os mellores catro resultados das oito carreiras. É preciso ter en conta que nos coches compartidos os puntos dividíanse en partes iguais entre os pilotos, sen importar cantas voltas dera cada condutor ao volante.

Calendario de Grandes Premios de Fórmula 1[editar | editar a fonte]

Rld Carreira Data Circuíto Pole position Volta rápida Piloto gañador Construtor Resultados
1 Suíza Gran Premio de Suíza 27 de maio Bremgarten Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Alfa Romeo Resultados
2 500 Millas de Indianápolis 30 de maio Indianápolis Duke Nalon Lee Wallard Lee Wallard Kurtis Kraft-Offenhauser Resultados
3 Bélxica Gran Premio de Bélxica 17 de xuño Spa-Francorchamps Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Italia Giuseppe Farina Alfa Romeo Resultados
4 Francia Gran Premio de Francia 1 de xullo Reims Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio
Italia Luigi Fagioli
Alfa Romeo Resultados
5 Gran Premio do Reino Unido 14 de xullo Silverstone José Froilán González Italia Giuseppe Farina José Froilán González Ferrari Resultados
6 Alemaña Gran Premio de Alemaña 29 de xullo Nürburgring Italia Alberto Ascari Juan Manuel Fangio Italia Alberto Ascari Ferrari Resultados
7 Italia Gran Premio de Italia 16 de setembro Monza Juan Manuel Fangio Italia Giuseppe Farina Italia Alberto Ascari Ferrari Resultados
8 España Gran Premio de España 28 de outubro Pedralbes Italia Alberto Ascari Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Alfa Romeo Resultados

Equipos e pilotos[editar | editar a fonte]

Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Pilotos de 1951. A lista non inclúe aqueles equipos que só participaron nas 500 Millas de Indianápolis.

O arxentino Juan Manuel Fangio gañou o campionato de pilotos de 1951, pilotando para Alfa Romeo
Equipo Construtor Chasis Motor Pneu. Piloto Roldas
Bélxica Ecurie Belge Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Bélxica Johnny Claes 1, 3–8
Francia Philippe Étancelin Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Philippe Étancelin 1, 3–4, 6, 8
Francia Yves Giraud-Cabantous Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Yves Giraud-Cabantous 1, 3–4, 6–8
Francia Guy Mairesse 1, 4
Francia Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Louis Rosier 1, 3–8
Francia Henri Louveau 1
Louis Chiron 3–8
HW Motors HWM-Alta 51 Alta F2 2.0 L4 D George Abecassis 1
Stirling Moss 1
Italia Scuderia Ferrari Ferrari 375 Ferrari 375 4.5 V12 P


E

Italia Luigi Villoresi 1, 3–8
Italia Alberto Ascari 1, 3–8
Italia Piero Taruffi 1, 3, 6–8
José Froilán González 4–8
Italia Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159 Alfa Romeo 158 1.5 L8 s P Italia Giuseppe Farina 1, 3–8
Juan Manuel Fangio 1, 3–8
Suíza Toulo de Graffenried 1, 7–8
Italia Consalvo Sanesi 1, 3–5
Italia Luigi Fagioli 4
Italia Felice Bonetto 5–8
República Federal Alemá Paul Pietsch 6
Suíza Enrico Platé Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1.5 L4 s P Louis Chiron 1
Estados Unidos Harry Schell 1, 4
Suíza Toulo de Graffenried 4, 6
República Federal Alemá Paul Pietsch[N 1] 6
Suíza Ecurie Espadon Ferrari 212 Ferrari 212 2.5 V12 P Suíza Rudi Fischer 1, 6–7
José Froilán González Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D José Froilán González 1
Suíza Peter Hirt Veritas Meteor Veritas 2.0 L6 P Suíza Peter Hirt 1
Bélxica Ecurie Belgique Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Bélxica André Pilette 3
Bélxica Jacques Swaters 6–7
Francia Pierre Levegh Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Pierre Levegh 3, 6–7
Graham Whitehead Ferrari 125 Ferrari 125 1.5 V12 s D Peter Whitehead 4
GA Vandervell Ferrari 375 tw Ferrari 375 4.5 V12 P Reg Parnell 4
Peter Whitehead 5
Francia Equipe Gordini Simca-Gordini T15
T11
Gordini 15C 1.5 L4 s E Francia Robert Manzon 4, 6–8
Francia Maurice Trintignant 4, 6–8
Francia André Simon 4, 6–8
Francia Aldo Gordini 4
Francia Jean Behra[N 2] 7
Francia Eugène Chaboud Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Eugène Chaboud 4
Italia Scuderia Milano Maserati-Speluzzi 4CLT/50 Speluzzi 1.5 L4[4] P Onofre Marimón 4
España Paco Godia 8
España Juan Jover 8
Joe Kelly Alta GP Alta 1.5 L4 s D Joe Kelly 5
BRM Ltd BRM P15 BRM P15 1.5 V16 s D Reg Parnell 5, 7
Peter Walker 5
Ken Richardson 7
República Federal Alemá Hans Stuck 7
Bob Gerard ERA B ERA 1.5 L6 s D Bob Gerard 5
Brian Shawe-Taylor ERA B ERA 1.5 L6 s D Brian Shawe-Taylor 5
Italia Scuderia Ambrosiana Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1.5 L4 s D David Murray 5–6
John James Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1.5 L4 s D John James 5
Philip Fotheringham-Parker Maserati 4CL Maserati 4CLT 1.5 L4 s D Philip Fotheringham-Parker 5
Duncan Hamilton Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Duncan Hamilton 5–6
Suíza Antonio Branca Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1.5 L4 s P Suíza Toni Branca 6
Brasil Francisco Landi Ferrari 375 Ferrari 375 4.5 V12 P Brasil Chico Landi 7
Peter Whitehead Ferrari 125 Ferrari 125 1.5 V12 s D Peter Whitehead 1, 7
Italia OSCA Automobili OSCA 4500G OSCA 4500 4.5 V12 P Italia Franco Rol 7
Tailandia Birabongse Bhanudej Maserati-OSCA 4CLT/48 OSCA 4500 4.5 V12 P Tailandia Birabongse Bhanudej 8
Francia Georges Grignard Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D Francia Georges Grignard 8

Clasificación do Mundial de Construtores de 1951[editar | editar a fonte]

O primeiro Campionato de Construtores non foi disputado ata 1958.

En 1951 un total de 52 pilotos, repartidos en once equipos, participaron nas carreiras do campionato mundial. Moitos pilotos privados tamén compraron ou alugaron coches de carreiras para participar en carreiras. [5] Non se inclúe carreira das 500 Millas de Indianápolis.

Equipo piloto
Italia Alfa Romeo
Alfa Romeo 159
Italia Felice Bonetto
Suíza Emmanuel de Graffenried
Italia Luigi Fagioli
Juan Manuel Fangio
Italia Giuseppe Farina
Alemaña Paul Pietsch
Italia Consalvo Sanesi
Italia Ferrari
Ferrari 375
Italia Alberto Ascari
Suíza Rudolf Fischer
José Froilán González
Chico Landi
Reg Parnell
Italia Piero Taruffi
Italia Luigi Villoresi
Peter Whitehead
Francia Talbot-Lago
Talbot Lago Tipo 26C
Francia Eugène Chaboud
Louis Chiron
Bélxica Johnny Claes
Francia Philippe Étancelin
Francia Yves Giraud-Cabantous
José Froilán González
Francia Georges Grignard
Duncan Hamilton
Francia Pierre Levegh
Francia Henri Louveau
Francia Guy Mairesse
Bélxica André Pilette
Francia Louis Rosier
Bélxica Jacques Swaters
Italia Maserati
Maserati 4CL
Tailandia Príncipe Bira
Suíza Antonio Branca
Louis Chiron
Suíza Emmanuel de Graffenried
Philip Fotheringham-Parker
España España Paco Godia
John James
Onofre Marimón
David Murray
Harry Schell
Francia Simca-Gordini
Wimille no cocpit dun Gordini T 15
Francia Aldo Gordini
Francia Robert Manzon
Francia André Simon
Francia Maurice Trintignant
ERA Bob Gerard
Brian Shawe-Taylor
Alta
Alta GP
Joe Kelly
HWM George Abecassis
Stirling Moss
B.R.M.
B.R.M. Tipo 15
Reg Parnell
Peter Walker
Italia OSCA Italia Franco Rol
Alemaña Veritas
Veritas Meteor
Suíza Peter Hirt

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1951[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto SUI
Suíza
500
BEL
Bélxica
FRA
Francia
RU
GER
Alemaña
ITA
Italia
ESP
España
Pts.
1 Juan Manuel Fangio 1 9 1† / 11† 2 2 Ret 1 31 (37)
2 Italia Alberto Ascari 6 2 2† Ret 1 1 4 25 (28)
3 José Froilán González Ret 2† 1 3 2 2 24 (27)
4 Italia Nino Farina 3 1 5 Ret Ret 3†/ Ret 3 19 (22)
5 Italia Luigi Villoresi Ret 3 3 3 4 4 Ret 15 (18)
6 Italia Piero Taruffi 2 Ret 5 5 Ret 10
7 Lee Wallard 1 9
8 Italia Felice Bonetto 4 Ret 3† 5 7
9 Mike Nazaruk 2 6
10 Reg Parnell 4 5 NTS 5
11 Italia Luigi Fagioli 1† / 11† 4
12 Italia Consalvo Sanesi 4 Ret 10 6 3
13 Francia Louis Rosier 9 4 Ret 10 8 7 7 3
14 Andy Linden 4 3
15 Manny Ayulo 3† 2
16 Jack McGrath 3† 2
17 Suíza Toulo de Graffenried 5 Ret Ret Ret 6 2
18 Francia Yves Giraud Cabantous Ret 5 7 Ret 8 Ret 2
19 Bobby Ball 5 2
20 Louis Chiron 7 Ret 6 Ret Ret Ret Ret 0
21 Suíza Rudi Fischer 11 6 0
22 Francia André Simon Ret Ret 6 Ret 0
23 Henry Banks 6 0
24 Bélxica André Pilette 6 0
25 Francia Robert Manzon Ret 7 Ret 9 0
26 Bélxica Johnny Claes 13 7 Ret 13 11 Ret Ret 0
27 Carl Forberg 7 0
28 Peter Walker 7 0
29 Francia Pierre Levegh 8 9 Ret 0
30 Francia Philippe Étancelin 10 Ret Ret Ret 8 0
31 Stirling Moss 8 0
32 Duane Carter 8 0
33 Francia Eugène Chaboud 8 0
34 Brian Shawe Taylor 8 0
35 Francia Guy Mairesse 14 9 0
36 Peter Whitehead Ret Ret 9 Ret 0
37 Italia Franco Rol 9 0
38 Bélxica Jacques Swaters 10 Ret 0
39 España Paco Godia 10 0
40 Bob Gerard 11 0
41 Harry Schell 12 Ret 0
42 Duncan Hamilton 12 Ret 0
Francia Maurice Trintignant Ret Ret Ret Ret 0
Francia Henri Louveau Ret 0
George Abecassis Ret 0
Suíza Peter Hirt Ret 0
Tony Bettenhausen Ret 0
Duke Nalon Ret 0
Gene Force Ret 0
Sam Hanks Ret 0
Bill Schindler Ret 0
Mauri Rose Ret 0
Walt Faulkner Ret 0
Jimmy Davies Ret 0
Fred Agabashian Ret 0
Carl Scarborough Ret 0
Bill Mackey Ret 0
Chuck Stevenson Ret 0
Johnnie Parsons Ret 0
Cecil Green Ret 0
Troy Ruttman Ret 0
Duke Dinsmore Ret 0
Chet Miller Ret 0
Walt Brown Ret 0
Rodger Ward Ret 0
Cliff Griffith Ret 0
Bill Vukovich Ret 0
George Connor Ret 0
Mack Hellings Ret 0
Joe James Ret 0
Johnny McDowell Ret 0
Francia Aldo Gordini Ret 0
Onofre Marimón Ret 0
Joe Kelly Ret 0
Philip Fotheringham-Parker Ret 0
David Murray Ret 0
John James Ret 0
Alemaña Paul Pietsch Ret 0
Suíza Toni Branca Ret 0
Chico Landi Ret 0
Francia Georges Grignard Ret 0
Tailandia Prince Bira Ret 0
Ken Richardson NTS 0
Pos. Piloto SUI
Suíza
500
BEL
Bélxica
FRA
Francia
RU
GER
Alemaña
ITA
Italia
ESP
España
Pts.
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida (1 Punto)
† Posición compartida entre os condutores do mesmo auto.
Só os 4 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son puntuación total obtida.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Pietsch inscribíuse co Maserati nº 80. Unicamente participou co Maserati na practica, a cualificación e a carreira as fixo co Alfa Romeo nº 78.[1]
  2. Behra substituíu secretamente a un enfermo Trintignant para a carreira do Gran premio de Italia. O director do equipo Amédée Gordini non informou aos organizadores da carreira sobre o cambio xa que reduciría a tarifa de saída do equipo. Behra levou incluso o casco do seu compatriota para disimular o cambio.[2][3]
Referencias
  1. "German Grand Prix - Nürburgring, 29 Jul 1951". OldRacingCars. Consultado o 25 de xuño de 2019. 
  2. "Jean Behra - Biography". MotorSportMagazine. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
  3. "Seasons - Italy 1951". www.statsf1.com. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
  4. "Formula 1 1951". OldRacingCars. Consultado o 25 de xuño de 2019. 
  5. Fight at the Limit - The Formula 1 Chronicle . 2000, p. 25.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]