Ver o código fonte de "New wave of British heavy metal"

{{Artigo de calidade}}
{{Título en cursiva}}
{{Xénero musical
|xénero= ''New wave of British heavy metal''
|bgcolor = black
|orixe musical    = [[Heavy metal]]<br/>[[Hard rock]]<br/>[[Punk rock]]<br/>[[Pub rock]]<br />[[Rock progresivo]]
|orixe cultural   = Anos 1970<br/>{{GBR}}
|instrumentos     =  Voz, [[guitarra eléctrica]], [[baixo]], [[Batería (instrumento musical)|batería]]
|derivados        =  [[Black metal]], [[power metal]], [[speed metal]], [[thrash metal]]
|fusións          =  [[Street punk]]
|escenas rexionais=  {{GBR}}
}}
O '''''new wave of British heavy metal''''' (literalmente en {{lang-gl|nova onda do heavy metal británico}}), abreviado comunmente como '''NWOBHM''' ou '''N.W.O.B.H.M.''', foi un movemento musical de contexto nacional que tivo lugar no [[Reino Unido]] a finais dos anos 1970 e acadou unha atención internacional a comezos dos anos 1980. O xornalista [[Geoff Barton]] cuñou o termo na edición de maio de 1979 da revista musical británica ''[[Sounds (revista)|Sounds]]'' para describir o xurdimento de novos grupos de [[heavy metal]] a finais da década dos anos 1970, durante un período de declive do [[punk rock]] e dominación da música [[new wave]].

Malia abranguer estilos diversos de correntes principais e ''underground'', a música do NWOBHM caracterizouse por tomar o heavy metal dos anos 1970 e infundirlle a intensidade do [[punk rock]] para producir cancións rápidas e agresivas. A actitude ''[[DIY]]'' dos novos grupos de heavy metal favoreceu a expansión de gravacións de produción propia cun son cru e a proliferación de [[discográfica]]s independentes. As letras das cancións adoitaban tratar temas de escapismo, como a [[mitoloxía]], a [[fantasía]], a [[ciencia ficción]] o [[Cine de terror|terror]] e o estilo de vida da [[música rock]].

O NWOBHM comezou como un fenómeno de movemento ''[[underground]]'' medrando en paralelo ó [[punk]] e ignorado en gran parte polos medios. A promoción por parte do [[DJ]] de música rock [[Neal Kay]] e as campañas publicitarias da revista ''Sounds'' fixeron que este movemento chegase á conciencia pública, gañando tempo de emisión na radio, recoñecemento e éxitos no Reino Unido. O movemento incluía na súa maioría músicos e afeccionados mozos, de raza branca e de clase obreira, que sufrían as duras condicións do aumento do desemprego durante anos trala [[recesión de 1973–1975 no Reino Unido|recesión de 1973–1975]]. Como reacción a súa situación social, crearon unha comunidade separada do ''[[mainstream]]''. O NWOBHM recibiu fortes críticas por mor da grande expectación xerada polos medios locais a favor dun gran número de músicos considerados sen talento. Non obstante, foi o motor dunha renovación do xénero da música heavy metal e avanzou o progreso da subcultura do mesmo, actualizando os seus códigos visuais e de comportamento, que foron adoptados rapidamente por afeccionados ó heavy metal de todo o mundo trala expansión da súa música ata a [[Europa]] continental, [[América do Norte|Norteamérica]] e o [[Xapón]].

Dentro do movemento xurdiron unha gran cantidade de grupos de heavy metal, mais só uns poucos deles sobreviviron á chegada da [[MTV]] e a popularidade do [[glam metal]] máis comercial na segunda metade da década dos anos 1980. Entre eles, [[Iron Maiden]] e [[Def Leppard]] convertéronse en grupos de fama internacional, mentres que outros como [[Motörhead]] e [[Saxon]] obtiveron un éxito considerable. Outros grupos, como por exemplo [[Diamond Head]], [[Venom]] e [[Raven]], mantivéronse na corrente ''underground'', pero aínda así foron unha influencia principal nos subxéneros de [[metal extremo]] que xurdiron a finais dos anos 1980 e comezos dos anos 1990. Moitos dos grupos do NWOBHM volveron a reunirse nos anos 2000, manténdose activos por medio de actuacións en directo e da publicación de novos álbums de estudio.

== Contexto ==
=== Malestar social no Reino Unido ===
{{VT|Recesión de 1973–1975 no Reino Unido}}
[[Ficheiro:Miners strike rally London 1984.jpg|left|thumbnail|Manifestación de mineiros en folga en [[Londres]] no ano 1984]]
Na segunda metade dos anos 1970 o [[Reino Unido]] atopábase nun estado de malestar social e pobreza estendida<ref>{{Cita libro |last1=Zarnowitz |first1=Victor|last2=Moore |first2=Geoffrey H. |url=http://www.nber.org/chapters/c9101.pdf |title=Explorations in Economic Research, Volume 4, number 4 |chapter=The Recession and Recovery of 1973–1976 |publisher=National Bureau of Economic Research| location = Cambridge, Massachusetts |date=1977 |pages=1–87}}</ref> como resultado de políticas sociais non efectivas por parte dos gobernos [[Partido Conservador (Reino Unido)|conservadores]] e [[Partido Laborista (Reino Unido)|laboristas]] durante un período de [[recesión]] económica que durou tres anos.<ref>{{Cita novas| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/vote_2005/basics/4393301.stm | publisher=[[BBC News]] | title=1974 Feb: Hung parliament looms | date=5 de abril de 2005 }}</ref><ref>{{Cita novas| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/vote_2005/basics/4393307.stm | publisher=BBC News | title=1974 Oct: Wilson makes it four | date=5 de abril de 2005 }}</ref> Como consecuencia dunha desindustrialización, a taxa de desemprego era excepcionalmente alta, especialmente entre os mozos de clase traballadora.{{Sfn|Christe|2004|p=30}} O desemprego continuou aumentando a comezos dos anos 1980, chegando o seu punto máis alto en febreiro de 1983.{{Sfn|Tucker|2006|p=22}} O descontento xeneralizado dun número tan alto de xente xerou un malestar social con [[folga]]s frecuentes, culminando nunha serie de disturbios como os de [[Disturbios de 1981 en Brixton|Brixton]] e [[Disturbios de 1981 en Toxteth|Toxteth]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=21}} Durante este período a masa de mozos, privados de esperanzas de tan sequera obter traballos pouco cualificados dispoñibles para xeracións previas, procuraron outras maneiras de obter ingresos nos negocios da música e do entretemento.{{Sfn|Tucker|2006|pp=24–25}} A explosión de novos grupos e estilos musicais procedentes do Reino Unido a finais dos anos 1970 foi un resultado dos seus esforzos para saír adiante na depresión económica que azoutou o país antes dos gobernos de [[Margaret Thatcher]].{{Sfn|Tucker|2006|pp=24–25}}

A desesperación e reacción violenta dunha xeración privada dun futuro asegurado quedou ben representada no movemento [[punk]] británico de 1977–1978, que continuou a súa rebelión contra o ''[[establishment]]'' diluíndose na música [[new wave]] e [[post-punk]] dos anos 1980.<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/style/british-punk-ma0000012137 |title=British Punk |páxina-web=[[AllMusic]] |accessdate=17 de xuño de 2015}}</ref> Estes autoproclamados punks eran militantes políticos, caracterizados por unha actitude [[anarquismo|anarquista]] e prácticas escénicas como os bailes "[[pogo (baile|pogo]]".<ref name="Barton2005">{{Cita web |ref=harv |url=http://www.hmsoundhouse.com/archives4-1.html |title=HM Soundhouse Special Features: The New Wave of British Heavy Metal |last=Barton |first=Geoff |páxina-web=HMsoundhouse.com |date=16 de agosto de 2005 |accessdate=18 de marzo de 2015 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20151117024351/http://www.hmsoundhouse.com/archives4-1.html |archivedate=17 de novembro de 2015 |urlmorta=yes }}</ref> Adoitaban levar peiteados curtos e de punta ou a cabeza afeitada, habitualmente con elementos estéticos de pinchos e roupas resgadas,<ref name="Barton2005"/><ref>{{Cita web |url=http://www.fashion-era.com/punks_fashion_history1.htm#Punk%20Fashion%20in%20the%20Early%20Days%20of%20the%201970s |title=1970s Punk Fashion History Development |last=Weston Thomas |first=Pauline |páxina-web=Fashion Era |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e consideraban a habilidade musical pouco importante mentres que a música fose simple e ruidosa.{{Sfn|Christe|2004|p=30}} Porén, non tódolos mozos de clase traballadora acolleron o movemento punk, preferindo escapar da súa realidade por medio da música heavy metal, igual de efectiva para darlles diversión, alivio do [[estrés]] e compañeirismo perante a falta de empregos.{{sfn|Bayer|2009|pp=145–146}}{{sfn|Macmillan|2012|p=21}}

=== Heavy rock no Reino Unido ===
O Reino Unido foi un berce para a primeira onda do heavy metal que naceu a finais dos anos 1960 e que floreceu a comezos dos anos 1970.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=14–18}} Dos numerosos grupos británicos que xurdiron durante ese período, [[Led Zeppelin]], [[Black Sabbath]] e [[Deep Purple]] acadaron o éxito mundial e a aclamación da crítica.<ref name="ErlewineD">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/led-zeppelin-mn0000139026/biography |title=Led Zeppelin Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=26 de abril de 2015}}</ref> O éxito deste xénero musical, habitualmente chamado heavy rock naquel momento,<ref>{{Cita libro |last=Hatch |first1=David |last2=Millward |first2=Stephen |title=From Blues to Rock: An Analytical History of Pop Music |url=https://archive.org/details/frombluestorocka0000hatc |chapter=After the Flood |publisher=Manchester University Press |year=1987 |isbn=978-0-7190-1489-5 |pp=[https://archive.org/details/frombluestorocka0000hatc/page/167 167]–168}}</ref> xerou unha comunidade de afeccionados británicos con fortes lazos á [[psicodelia]], as doutrinas [[hippie]]s e a subcultura [[motocicleta|moteira]].{{sfn|Walser|1993|p=3}}{{sfn|Weinstein|2000|p=18}} Cada un destes grupos sufriron crises a mediados e finais dos anos 1970: Led Zeppelin viuse envolto en discordias e traxedias persoais que reduciron de forma drástica a súa actividade,<ref name="ErlewineD"/><ref name="Mitchell2014">{{Cita web |url=http://www.esquire.co.uk/culture/news/a6104/new-wave-british-heavy-metal/ |title=Inside the World of New Wave of British Heavy Metal |last=Mitchell |first=Ben |work=[[Esquire (revista)|Esquire]] |date=13 de abril de 2014 |accessdate=3 de maio de 2015 }}</ref> Black Sabbath despediu o seu carismático pero pouco fiable vocalista [[Ozzy Osbourne]],<ref>{{Cita libro |last=Welch |first1=Chris |title=Black Sabbath |publisher=Bobcat Books |year=1988 | location = Londres| isbn=978-0-7119-1738-5|p=85}}</ref> e Deep Purple separouse.{{Sfn|Thompson|2004|p=191}} Como consecuencia disto, o movemento do heavy metal perdeu gran parte do seu pulo e interese dos medios, que pasou a centrarse no que o escritor británico Malc Macmillan denominou "os mercados máis de moda ou lucrativos do día", como a [[música disco]], o [[glam rock|glam]], o [[mod revival]], o [[new wave]] e a [[música electrónica]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=19}} Da mesma forma que outros grupos de [[rock progresivo]] e outras correntes principais dos anos 1970, os grupos de heavy rock estaban vistos, en palabras do xornalista [[Garry Bushell]], como "torpes dinosauros" por parte do xornalismo musical que centrou o seu obxectivo no [[punk rock]] e no new wave.{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=24}}<ref>{{Cita web |url=http://www.punk77.co.uk/punkhistory/whendinosaursromaedtheearth.htm |title=When Dinosaurs Roamed The Earth&nbsp;... |páxina-web=Punk77.co.uk |accessdate=2 de maio de 2015}}</ref> Algúns escritores chegaron incluso a proclamar a defunción prematura do conxunto do heavy metal.<ref>{{cita publicación periódica|title=Is Heavy Metal Dead? Last Drum Solo at the Power Chord Corral |journal=[[Creem]] |date=1979 |last=Johnson |first=Rick |volume=II |issue=5 |p=42}}</ref><ref>{{cita publicación periódica|title=Will Heavy Metal Survive the Seventies? |journal=[[Circus (revista)|Circus]] |date=11 de maio de 1978 |last=Smith |first=Richard |issue=181|pp=17–30}}</ref>

A crise dos chamados "xigantes" do heavy rock británico deixou lugar a ascensión doutros grupos de rock a mediados dos anos 1970,{{Sfn|Thompson|2004|p=201}} incluíndo [[Queen]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/21275/queen/ |title=Queen – Official Charts |publisher=[[Official Charts Company]] |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Hawkwind]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/14630/hawkwind/ |title=Hawkwind – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Budgie]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/19279/budgie/ |title=Budgie – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Bad Company]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/15040/bad-company/ |title=Bad Company – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Status Quo]]<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17941/status-quo/ |title=Status Quo – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e [[Nazareth (grupo musical)|Nazareth]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/14835/nazareth/ |title=Nazareth – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> todos eles con múltiples entradas nas listas de éxitos británicas e con xiras internacionais de éxito.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Christe|2004|pp=16, 23}} As listas de éxitos británicas deste período indican que aínda existía unha grande audiencia para a música heavy metal no país, con grupos nacentes como [[Thin Lizzy]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16613/thin-lizzy/ |title=Thin Lizzy – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[UFO (grupo musical)|UFO]]<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17055/ufo/ |title=UFO – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e [[Judas Priest]],<ref name="JudasPriestCharts">{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/25174/judas-priest/ |title=Judas Priest – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> acadando éxitos tanxibles e cobertura dos medios a finais dos anos 1970.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Tucker|2006|p=32}} Os grupos estranxeiros de [[hard rock]] como os [[Estados Unidos de América|estadounidenses]] [[Blue Öyster Cult]] e [[Kiss]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16925/blue-oyster-cult/ |title=Blue Oyster Cult – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17821/kiss/ |title=Kiss – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015 }}</ref> os [[Canadá|canadenses]] [[Rush]],<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16699/rush/ |title=Rush – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> os [[Alemaña|alemás]] [[Scorpions]]<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17682/scorpions/ |title=Scorpions – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e particularmente os [[australia]]nos [[AC/DC]]<ref name="AC/DC Charts">{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16970/ac-dc/ |title=AC/DC – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> subiron ós postos máis altos das listas británicas nese mesmo período.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Christe|2004|pp=16, 23}}

=== Motörhead ===
{{AP|Motörhead}}
[[Ficheiro:Lemmy St. Albans 1982.jpg|right|thumbnail|[[Lemmy Kilmister]] de [[Motörhead]] está considerado coma unha figura de referencia para o movemento.<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/lemmy-mn0000238341/biography |title=Lemmy – Biography |last=Prato |first=Greg |publisher=AllMusic |accessdate=28 de agosto de 2015}}</ref>]]
O grupo [[Motörhead]] fundouse en 1975 trala unión de músicos xa experimentados.{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|p=99}} O seu líder [[Lemmy Kilmister]] formara parte do grupo de [[space rock]] Hawkwind,{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|pp=69–95}} [[Larry Wallis]] tocara en [[Pink Fairies]]{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|p=98}} e [[Eddie Clarke]] fora membro de [[Curtis Knight|Curtis Knight Zeus]].<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/curtis-knight-mn0001473142/biography |title=Curtis Knight Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |publisher=AllMusic |accessdate=4 de maio de 2015}}</ref> As súas experiencias previas é un dos elementos que dividen a opinión dos críticos e afeccionados sobre se o grupo pertence ó movemento NWOBHM ou non.{{sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=94:00}}{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Tucker|2006|p=47}} Parte deles afirman que o grupo debería estar considerado coma unha inspiración para o movemento, mais non parte del xa que tiñan asinado contratos, realizado xiras e subido ás listas de éxitos antes de que calquera grupo do NWOBHM chegara a saír da escena local de clubs.{{sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=94:00}}{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Tucker|2006|p=47}}<ref name="MotorheadCharts">{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17135/motorhead/ |title=Motorhead Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=17 de maio de 2015 }}</ref> Motörhead foi tamén o único grupo de heavy metal do período que gravou temas co DJ veterano da [[BBC]] radio [[John Peel]] para o seu programa ''Peel Sessions'',<ref>{{Cita web | url=http://www.bbc.co.uk/radio1/johnpeel/sessions/ | title=Keeping It Peel – Peel Sessions | publisher=[[BBC]] | accessdate=28 de abril de 2015}}</ref> e o primeiro grupo en acadar a posición número 1 das listas de álbums no Reino Unido co disco de directo ''[[No Sleep 'til Hammersmith]]'' en xuño de 1981.<ref name="MotorheadCharts"/> O propio Lemmy afirmou que "o NWOBHM&nbsp;... non nos fixo moito ben", xa que Motörhead "apareceu algo cedo de máis".{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|p=150}}

Outros críticos ven a Motörhead como o primeiro expoñente significativo do movemento,<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/style/new-wave-of-british-heavy-metal-ma0000004491 |title=New Wave of British Heavy Metal |páxina-web=AllMusic |accessdate=18 de xullo de 2015}}</ref>{{sfn|Christe|2004|p=35}}<ref>{{cite AV media|ref=harv | first1=Sam | last1=Dunn | first2= Scot | last2=McFadyen | first3=Jessica Joy | last3=Wise | year = 2005 | title = Metal: A Headbanger's Journey | medium = Documental | location = Montreal | publisher = Seville Pictures| asin= B000EGEJIY|tempo=12:00}}</ref> e o primeiro grupo en levar a cabo por completo unha mestura entre o punk rock e o heavy metal.{{Sfn|Waksman|2009|pp=170–171}} A súa rápida música, a renuncia á virtuosidade técnica en favor do volume puro, e a súa actitude intransixente foi ben recibida tanto polos punks coma polos afeccionados ó heavy metal.{{Sfn|Waksman|2009|pp=170–171}} Motörhead realizou xiras co apoio de moitos grupos do NWOBHM,<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{cita web |title=The Dinosaur's Daughters |journal=[[Sounds (revista)|Sounds]] |date=1 de marzo de 1980 |first=Robbi |last=Millar |url=http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100727182218/http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |archivedate=27 de xullo de 2010 |data-acceso=07 de febreiro de 2017 |urlmorta=yes }}</ref> ademais de compartir escenario co grupo de punk amigo de Lemmy [[The Damned]].{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|pp=119–120}} O estilo musical de Motörhead tornouse moi popular durante a época do NWOBHM, facendo deles unha referencia fundamental para o nacente movemento e para músicos de varios [[subxéneros do heavy metal]] en décadas posteriores.{{sfn|Kilmister|Garza|2004|pp=181, 197, 211, 252}}{{sfn|McIver|2006|p=42}}

== Historia ==
=== Movemento ''underground'' ===
[[Ficheiro:IRON MAIDEN - Manchester Apollo - 1980.jpg|esquerda|thumbnail|[[Paul Di'Anno]] e [[Steve Harris]] de [[Iron Maiden]]. A aparencia e personalidade de Di'Anno facíalle parecer máis un cantante de [[punk]] que un ''metalhead''.{{sfn|Christe|2004|p=34}}{{sfn|Waksman|2009|pp=197–202}}]]
[[Thin Lizzy]], [[UFO (grupo musical)|UFO]] e [[Judas Priest]] xa realizaban actuacións en escenarios internacionais,<ref>{{Cita web |url=http://www.rockdetector.com/artist/united+kingdom/west+midlands/birmingham/judas+priest |title=Judas Priest |last=Sharpe-Young |first=Garry |publisher=[[MusicMight]] |accessdate=26 de abril de 2016 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160513101332/http://www.rockdetector.com/artist/united+kingdom/west+midlands/birmingham/judas+priest |dataarquivo=13 de maio de 2016 |urlmorta=yes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.rockdetector.com/artist/united+kingdom/london/ufo |title=UFO |last=Sharpe-Young |first=Garry |publisher=MusicMight |accessdate=26 de abril de 2016 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160407023216/http://www.rockdetector.com/artist/united+kingdom/london/ufo |dataarquivo=07 de abril de 2016 |urlmorta=yes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.thinlizzyguide.com/tours/tour_ram.htm |title=Tour History |páxina-web=Thin Lizzy Guide |accessdate=9 de xullo de 2015}}</ref> cando novos grupos de heavy metal, compostos por xente moi nova, debutaron en pequenos escenarios en moitas cidades do [[Reino Unido]].<ref name="Barton2005"/> Os principais escenarios do país adoitaban reservarse para os grupos de [[música disco]] do máis alto das listas, xa que o seu uso para actuacións de [[música rock]] considerábase moito menos beneficioso economicamente.{{Sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=38:31}} Ó igual que moitos outros grupos británicos do pasado, os novos grupos pasaron os seus anos formativos tocando en directo en clubs, [[pub]]s, salas de baile e círculos sociais de clase baixa. Este adestramento mellorou as súas capacidades musicais, creou unha base de afeccionados locais e permitiulles poñerse en contacto con representantes e axentes das [[discográfica]]s.{{Sfn|Christe|2004|p=32}}

[[Angel Witch]], [[Iron Maiden]], [[Praying Mantis]] e [[Samson]] de [[Londres]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=34, 307, 446, 501–502}} Son of a Bitch (posteriormente [[Saxon]]) de [[Barnsley]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=526}} [[Diamond Head]] de [[Stourbridge]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=169}} [[Marseille (grupo musical)|Marseille]] de [[Liverpool]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=379}} [[White Spirit]] de [[Hartlepool]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=717–718}} [[Witchfynde]] de [[Derbyshire]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=732}} [[Vardis]] de [[Wakefield]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=680–681}} [[Def Leppard]] de [[Sheffield]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=148}} [[Raven]] e [[Tygers of Pan Tang]] de [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=467, 663}} e [[Holocaust]] de [[Edimburgo]]{{Sfn|Macmillan|2012|p=294}} foron os grupos de heavy metal máis importanes fundados entre os anos 1975 e 1977 que animaron a escena de clubs nas súas respectivas cidades e vilas.{{Sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=36:48}} Os primeiros grupos deste novo movemento musical competían por espaacio de actuación con outros grupos de punk, habitualmente provocando unha especialización dos clubs que pasaron a traballar só con grupos dun dos dous estilos.{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=5:48}} As diferenzas en ideoloxía, actitude e aparencia tamén provocou unha gran rivalidade entre as dúas audiencias.<ref name="Barton2005"/>{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=5:48}}

O que os músicos punk e do NWOBHM tiñan en común era a súa actitude ''"[[do it yourself]]"'' do negocio musical e a consecuente práctica de producir e distribuír eles mesmos o seu material gravado en forma de [[casete]]s de [[Demo (música)|demos]], ou producindo sinxelos privados para os afeccionados locais.{{Sfn|Macmillan|2012|p=21}} Isto deu lugar tamén ó nacemento e difusión de pequenas [[discográfica independente|discográficas independentes]], habitualmente como unha extensión das tendas de discos e estudios de gravación independentes, que en ocasións producían tanto publicacións punk coma heavy metal.{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=13:20}} As discográficas independentes considéranse un factor importante da evolución do movemento, xa que eliminaron a intrusión de empresas corporativas que entorpeceran o progreso da música rock nos anos 1970, e déronlle unha oportunidade ós grupos locais para experimentar con formas máis extremas de música.{{Sfn|Waksman|2009|pp=186–189}}

Mentres que os medios británicos e internacionais daban unha intensa cobertura ó punk, o novo movemento [[grassroots]] do heavy metal mantívose ''[[underground]]'' ata 1978, ignorado case por completo por publicacións musicais coma ''[[NME|New Musical Express]]'', ''[[The Face (revista)|The Face]]'' e ''[[Melody Maker]]'' e polas estacións de radio.{{Sfn|Tucker|2006|p=22}} As novas sobre os grupos e a súa música circulaba de boca en boca e por medio de [[fanzine]]s,{{sfn|Tucker|2006|p=89}}{{sfn|Weinstein|2000|p=137}} ou a través de DJs interesados nela que viaxaban polo país de club en club.<ref>{{Cita web |url=http://www.radiorewind.co.uk/radio1/roadshow.htm |title=Roadshow: The Early Years |páxina-web=Radio Rewind |accessdate=2 de marzo de 2016}}</ref> [[Neal Kay]] era un destes DJs. Comezou a traballar no ano 1975 nun club nocturno chamado The Bandwagon en [[Kingsbury]], no noroeste de Londres, situado na trastenda do pub Prince of Wales e equipado cun sistema de son masivo.{{sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=31:16}}<ref name="HMsoundhouseA">{{Cita web |url=http://www.hmsoundhouse.com/history1.html |title=The Soundhouse Story part 1 |publisher=HMsoundhouse |accessdate=18 de xullo de 2015 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20141214155313/http://www.hmsoundhouse.com/history1.html |archivedate=14 de decembro de 2014 |urlmorta=yes }}</ref> Transformou The Bandwagon no "The Heavy Metal Soundhouse", un lugar especializado no [[hard rock]] e no heavy metal no que a xente podía escoitar álbums de grupos xa establecidos e demos de novos grupos,{{sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=32:53}}<ref name="HMsoundhouseA"/> que circulaban entre os afeccionados por medio do intercambio de casetes.<ref>{{Cita libro |last=McGee |first1=Hal |title=Cassette Mythos |chapter=Cause and Effect |editor-last=James |editor-first=Robin |location=Nova York |publisher=Autonomedia |date=1992 |isbn=978-0-936756-69-1}}</ref>

{{cadro de citas |cita= O NWOBHM foi unha ficción, realmente, unha invención de Geoff Barton e ''Sounds''. Foi unha enxeñosa estrataxema para aumentar a circulación. Dito isto, si representou a unha morea de grupos que foran completamente ignoradas polos medios principais. Por mor diso converteuse en algo real e a xente acabou por seguilo.|fonte= [[Bruce Dickinson]] (Tradución do orixinal)<ref name="Mitchell2014"/> |aliñamento=dereita|largo=20%}}
Ademais de participar en competicións de ''[[air guitar]]''{{Sfn|Sexy Intellectual|2008|loc=The Origin of Air-guitar with Neal Kay}} e ver actuacións en directo,<ref name="HMsoundhouseA"/> a audiencia podía votar polas escollas de Kay.<ref name="HMsoundhouseB"/> O DJ facía unha lista semanal das 100 cancións de heavy metal máis solicitadas no The Soundhouse, e enviáballa ás tendas de dicsos e á revista musical ''[[Sounds (revista)|Sounds]]'', a única publicación que amosou interese na escena que estaba a desenvolverse.<ref name="HMsoundhouseB">{{Cita web |url=http://www.hmsoundhouse.com/history2.html |title=The Soundhouse Story part 2 |publisher=HMsoundhouse |accessdate=18 de xullo de 2015 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160304102430/http://www.hmsoundhouse.com/history2.html |archivedate=04 de marzo de 2016 |urlmorta=yes }}</ref> Moitos músicos mozos decatáronse de que non estaban sós dentro do heavy metal grazas a esa lista semanal, que incluía grupos de todo o país.<ref>{{cita publicación periódica|title=Metal Mania |journal=[[Rolling Stone (revista)|Rolling Stone]] |date=15 de novembro de 1990 |last=Considine |first=J. D.|issue=591 |pages=100–104 }}</ref>{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=16:48}} Naquel entón, [[Geoff Barton]] traballaba para ''Sounds'' escribindo artigos sobre os incipientes grupos de heavy metal, polos que se considera un piar na dirección que tomou a subcultura dos ''metalheads''.<ref name="Mitchell2014"/>{{sfn|Waksman|2009|pp=175–181}} Seguindo unha suxestión do seu editor Alan Lewis e nun intento de atopar un elemento estilístico común na música dos grupos, usou o termo "New Wave of British Heavy Metal" por vez primeira na súa crítica dunha actuación da xira ''Metal Crusade'' que incluía a Angel Witch, Iron Maiden e Samson no local The Music Machine de Londres o 8 de maio de 1979,<ref name="Barton2005"/><ref>{{cita publicación periódica|title=If You Want Blood (and Flashbombs and Dry Ice and Confetti) You Got It |journal=Sounds |date=19 de maio de 1979 |last=Barton |first=Geoff |pages=28–29 }}</ref> termo que pasaría a converterse no identificador do movemento musical.{{Sfn|Kirkby|2001|loc=8:90}}

=== Primeira ondada de grupos ===
A comezos da década dos anos 1980 comezaron a circular [[álbum compilatorio|álbums compilatorios]] que incluían temas dos grupos do movemento nacente, publicados por [[Neat Records]], Heavy Metal Records e Ebony Records, compañías que se converterían e líderes do mercado das discográficas independentes do heavy metal durante os anos 1980.<ref name="Roland1984">{{cita publicación periódica|title=The State of Independents |journal=Extra Kerrang! |year=1984 |last=Roland |first=Paul |issue=1 |pages=23, 24, 26, 46 }}</ref>{{sfn|Tucker|2006|pp=95–102}}{{sfn|Waksman|2009|pp=186–189}} A difusión por medio das listas de Neal Kay, a atención de ''Sounds'' e as múltiples compilacións publicadas polas discográficas independentes fixeron que os novos grupos centrasen os seus esforzos na produción de demos e sinxelos.{{Sfn|Tucker|2006|pp=81–88}} ''[[The Soundhouse Tapes]]'' de [[Iron Maiden]] é unha das coleccións máis coñecidas destas demos.{{Sfn|Christe|2004|p=34}} En palabras do propio Barton: "Había centos destes grupos. Quizais incluso miles. Non pasaba un día sen que chegase unha rolada de novos sinxelos NWOBHM á oficina de ''Sounds''".<ref name="Mitchell2014"/>

[[Tommy Vance]], locutor da [[BBC]], decatouse do fenómeno e comezou a emitir sinxelos dos novos grupos de heavy metal no seu programa nocturno ''[[Friday Rock Show]]'' na [[BBC Radio 1]].{{Sfn|Mitchell|2014}} Xunto coa emisión de John Peel,<ref name="Mitchell2014"/>{{sfn|Fricke|1987|pp=33–35}} o programa de Vance era o único programa de radio corporativa que incluía cancións de grupos de heavy metal, moitos deles invitados a tocar en directo nos estudios da BBC baixo a supervisión do produtor Tony Wilson.{{Sfn|Tucker|2006|pp=55–56}} [[Alice's Restaurant Rock Radio]], unha [[radio pirata|estación de radio FM pirata]] de Londres,<ref>{{Cita web |url=http://www.amfm.org.uk/pirates/alices-restaurant.html |title=Alice's Restaurant |publisher=AMFM |accessdate=3 de maio de 2015 }}</ref> avogou tamén polos novos grupos na radio e coa súa propia xira de actuacións en pubs e clubs de rock.<ref>{{Cita web|url=http://arfm.co.uk/index.php/presenters?view=employee&id=4 |title=Colin Noble: ARfm – Our Presenters – Unsigned Show / Sunday Morning Show |last=Noble |first=Colin |publisher=ARfm |accessdate=3 de maio de 2015}}</ref>

[[Ficheiro:Saxon - Wacken Open Air 2016 01.jpg|miniatura|esquerda|[[Saxon]] no [[Wacken Open Air]] de 2016]]
[[Ficheiro:Judas Priest - Redeemer of Souls - 9th Oct 2014 - Barclay Center, Brooklyn , New York.jpg|miniatura|esquerda|[[Judas Priest]] no concerto "Redeemer of Souls" de 2014 en [[Brooklyn]]]]
Malia a transición dos novos grupos dende as escenas locais ata a realización de xiras extensivas polo Reino Unido, as principais discográficas non recoñeceron a súa tendencia emerxente.{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=13:18}}{{sfn|Tucker|2006|p=32}} Por este motivo gran parte dos novos grupos asinaron contratos con pequenas discográficas independentes, que só podían permitirse producir edicións limitadas de sinxelos e álbums e habitualmente só ofrecían unha distribución nacional.<ref name="Roland1984"/>{{sfn|Tucker|2006|pp=95–102}} Moitos outros grupos, incluíndo Iron Maiden, Def Leppard e Diamond Head, autoproduciron as súas primeiras publicacións e vendéronas por correo ou nos seus concertos.{{sfn|Fricke|1987|pp=25–27}}{{sfn|Macmillan|2012|pp=24–27}}<ref>{{cite AV media | first = Amos | last=Matthews | date = 2004 | title = The History of Iron Maiden – Part 1: The Early Days | medium = Documental| location = Londres | publisher = [[EMI]]| asin= B0006B29Z2|tempo=33:20}}</ref>{{sfn|Tucker|2006|pp=120–121}} Saxon foi o primeiro grupo en asinar cunha discográfica internacional, a [[Francia|francesa]] [[Carrere Records]],{{Sfn|Tucker|2006|p=29}} seguido de Def Leppard con [[Phonogram Records|Phonogram]] en agosto de 1979{{Sfn|Fricke|1987|p=39}} e Iron Maiden con [[EMI]] en decembro de 1979.{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=31}} A comezos de 1980, EMI probou o mercado co álbum compilado por Neal Kay ''[[Metal for Muthas]]'' e cunha xira polo Reino Unido coas bandas que contribuíran nesta compilación,{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=67}} asinando eventualmente ós grupos [[Angel Witch]]<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/angel-witch-mn0000754879/biography |title=Angel Witch Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |publisher=AllMusic |accessdate=18 de marzo de 2015}}</ref> e [[Ethel the Frog]].<ref>{{Cita web |apelidos=Rivadavia|nome=Eduardo |title=Ethel the Frog biography |url=http://www.allmusic.com/artist/ethel-the-frog-mn0000807371 |publisher=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref>

''Sounds'' fixo unha dura crítica de ''Metal for Muthas'', mais o álbum foi un éxito comercial{{Sfn|Tucker|2006|p=82}} e considerase fundamental na estimulación das principais discográficas para asinar a varios outros grupos.{{Sfn|Macmillan|2012|p=21, 756}} [[A&nbsp;II&nbsp;Z]],<ref>{{Cita web |author=Rivadavia, Eduardo |title= A II Z biography |url=http://www.allmusic.com/artist/a-ii-z-mn0000574189 |publisher=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Fist]],{{Sfn|Tucker|2006|pp=95–102}} [[White Spirit]]{{Sfn|Tucker|2006|pp=95–102}} e [[Praying Mantis]]{{Sfn|Macmillan|2012|p=448}} viron estes contratos finalizados trala publicación dos seus primeiros álbums, mentres que [[Tygers of Pan Tang]],{{Sfn|Tucker|2006|pp=95–102}} [[Samson]],<ref>{{Cita web |url=http://www.bookofhours.net/samson/biosam.html |title=The Story of Samson |last=Johansson |first=Henrik |last2=Grain |first2=Rob |last3=Aylmer |first3=Chris |last4=Samson |first4=Paul |publisher=Book of Hours |accessdate=26 de abril de 2016 }}</ref> [[More]],<ref name="RivadaviaR"/> [[Demon]]<ref>{{cita publicación periódica|title=The Night of the Demon|journal=Kerrang! |date=1981|last=Barton|first=Geoff |issue=3 |pages=6–7}}</ref> e [[Girlschool]]<ref>{{cita publicación periódica |ref=harv|title=Interview with Gerry Bron |journal=[[Classic Rock]] |date=18 de decembro de 1999 |last=Ling |first=Dave |issue=9 }}</ref> obtiveron un éxito maior e estiveron máis tempo baixo contrato das principais discográficas. As novas publicacións destes grupos tiñan unha mellor produción e algúns deles, co apoio de xiras intensivas polo Reino Unido e [[Europa]],{{Sfn|Tucker|2006|pp=64–65, 69}} obtiveron bos resultados nas listas de vendas.<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/21191/def-leppard/ |title=Def Leppard Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/18651/girlschool/ |title=Girlschool Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/18802/tygers-of-pan-tang/ |title=Tygers of Pan Tang Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref> Os mellores resultados nas listas dese período foron para ó [[Iron Maiden (álbum)|álbum de estrea homónimo]] de [[Iron Maiden]] e para ''[[Wheels of Steel]]'' de Saxon, que acadaron o número 4 e o número 5 na lista de álbums do Reino Unido respectivamente, mentres que os seus sinxelos "[[Running Free]]", "Wheels of Steel" e "[[747 (Strangers in the Night)]]" situáronse dentro das 50 primeiras posicións da lista de sinxelos do Reino Unido.<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/23494/iron-maiden/ |title=Iron Maiden Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/18324/saxon/ |title=Saxon Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref><!--  --> A consecuencia máis inmediata destes éxitos foi un aumento da cobertura dos medios para os grupos de heavy metal,{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=70, 74, 77–78}} incluíndo aparicións nos programas da televisión británica ''[[Top of the Pops]]''{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=70}}<ref>{{Cita web|url=https://www.theguardian.com/music/2009/jan/02/saxon-rock-music |title=And the bands played on&nbsp;... and on&nbsp;... |last=Wilkinson |first=Roy |work=[[The Guardian]] |date=2 de xaneiro de 2009 |accessdate=26 de abril de 2016 }}</ref> e ''[[The Old Grey Whistle Test]]''.<ref>{{Cita web |url=http://genome.ch.bbc.co.uk/7ee24dde5c1947e8a0b1c6435486ddf5 |title=The Old Grey Whistle Test: BBC Two England, 8 April 1982 |work=Genome Beta |publisher=[[BBC]] |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> O xurdimento de moitos novos grupos no período entre 1978 e 1980 foi outro efecto destacado da promoción do movemento ata o nivel de fenómeno nacional relevante.{{Sfn|Macmillan|2012|p=21}}{{efn|En orde cronolóxica de formación, os novos grupos máis notables foron: [[Savage]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=520–521}} [[Girlschool]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=244}} [[Trespass]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=647}} [[Demon]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=155–156}} [[Mama's Boys]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=371}} [[Fist]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=220}} [[Witchfinder General]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=729}} [[Satan (grupo musical)|Satan]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=514–515}} [[Grim Reaper]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=261}} [[Venom]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=684–685}} [[Persian Risk]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=439}} [[Sweet Savage]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=601}} [[Blitzkrieg (grupo musical)|Blitzkrieg]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=81}} [[Jaguar (grupo musical)|Jaguar]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=319–320}} e [[Tank]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=608}}}}

O pulo do movemento NWOBHM tamén beneficiou a grupos xa establecidos, que reclamaron o foco de atención con novas publicacións de éxito.{{sfn|Thompson|2004|p=213}}{{sfn|Tucker|2006|pp=30–31}} O ex-vocalista de [[Deep Purple]] [[Ian Gillan]] volveu ó grupo no álbum ''[[Mr. Universe]]'' en 1979{{Sfn|Thompson|2004|pp=217–219}} e estivo na primeira liña da escena musical do heavy metal británico co seu grupo [[Gillan]] nos anos seguintes.<ref>{{cita publicación periódica|title=Captain Gillan |journal=Kerrang! |date=1981 |last=Charles |first=D. W. |issue=6 |pages=10, 12 }}</ref>{{sfn|Popoff|2005|pp=131–132}} O seu antigo compañeiro en Deep Purple [[Ritchie Blackmore]] chegou tamén os postos máis altos das listas do Reino Unido coas publicacións do seu grupo de [[hard rock]] [[Rainbow]] ''[[Down to Earth]]'' (1979) e ''[[Difficult to Cure]]'' (1981).{{sfn|Popoff|2005|p=279}}<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16465/rainbow/ |title=Rainbow – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref>{{sfn|Thompson|2004|pp=221–222}} [[Black Sabbath]] recuperouse e volveu a obter éxitos cós álbums ''[[Heaven and Hell]]'' (1980) e ''[[Mob Rules]]'' (1981),<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/14136/black-sabbath/ |title=Black Sabbath – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref>{{sfn|Popoff|2005|pp=48–49}} xunto co ex-vocalista de Rainbow [[Ronnie James Dio]].<ref>{{Cita libro |ref=harv| last1 = Iommi | first1 = Tony | last2=Lammers| first2=T. J. |title = Iron Man: My Journey through Heaven and Hell with Black Sabbath |url=https://archive.org/details/ironmanmyjourney00iomm_0| chapter=Bill goes to shits| publisher = Da Capo Press | year = 2011 | location = Cambridge, Massachusetts | isbn = 978-0-306-82054-0}}</ref> No ano 1980 houbo outras entradas nas primeiras 10 posicións das listas de éxitos británicas por parte de grupos de hard rock e heavy metal: O [[The Michael Schenker Group (album)|primeiro álbum]] de [[Michael Schenker Group]] chegou ó posto número 8,<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/18662/michael-schenker-group/ |title=Michael Schenker Group – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> ''[[Ready an' Willing]]'' de [[Whitesnake]] acadou a posición número 6,<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/artist/18114/whitesnake/ |title=Whitesnake – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015 }}</ref> ''[[British Steel]]'' de [[Judas Priest]] e ''[[Ace of Spades]]'' de [[Motörhead]] chegaron o posto número 4,<ref name="JudasPriestCharts"/><ref name="MotorheadCharts"/> mentres que ''[[Back in Black]]'' de [[AC/DC]] conseguiu situarse no primeiro posto da lista.<ref name="AC/DC Charts"/>

Como proba do éxito do rexurdimento do hard rock británico e da súa escena heavy metal, as xiras e concertos de grupos novos e vellos vendían tódalas entradas, tanto domesticamente coma noutros países europeos, alí onde chegara a influencia do movemento.{{sfn|Macmillan|2012|p=22}}<ref name="Sinclair1984"/>{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} Os grupos que xurdían do NWOBHM xa non quedaban descartados para as xiras mundiais e adoitaban ser as actuacións de apoio para outros grupos máis destacados nos grandes concertos. Iron Maiden actuou xunto a [[Kiss]] en Europa no ano 1980,{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=78}} realizando a súa primeira xira mundial como cabeza de cartel en 1981,{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=89}} ademais de actuar xunto a Judas Priest e UFO nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]].{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|pp=92–93}} Def Leppard visitou os Estados Unidos por primeira vez en 1980 para unha xira de tres meses apoiando a [[Pat Travers]], Judas Priest, [[Ted Nugent]], AC/DC e [[Sammy Hagar]].{{Sfn|Fricke|1987|pp=50–55}} Saxon actuou xunto a Judas Priest en Europa e como apoio de Rush e AC/DC nos Estados Unidos no ano 1981.{{sfn|Macmillan|2012|p=527}}<ref name="Sharpe-YoungB">{{Cita web |url=http://www.rockdetector.com/artist/united+kingdom/south+yorkshire/barnsley/saxon |title=Saxon |last=Sharpe-Young |first=Garry |publisher=MusicMight |year=2009 |accessdate=26 de xuño de 2015 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20150417012929/http://rockdetector.com/artist/united+kingdom/south+yorkshire/barnsley/saxon |dataarquivo=17 de abril de 2015 |urlmorta=yes }}</ref> Os grupos do NWOBHM estiveron presentes no cartel do [[Reading Festival]] de 1980,{{sfn|Tucker|2006|pp=62–64}}<ref>{{cita nota de prensa |url= http://www.ukrockfestivals.com/Reading-80-advert-350.jpg |format=JPG |title=Reading Rock '80 |publisher=Reading and Leeds Festivals |date=1980 |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> pasando a ser cabezas de cartel nas edicións do festival de 1981<ref>{{cite press release |url=http://www.ukrockfestivals.com/reading-81-advert-800.gif |format=GIF |title=Reading Rock '81 |publisher=Reading and Leeds Festivals |date=1981 |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> e 1982.<ref>{{cite press release |url=http://www.ukrockfestivals.com/reading-82-ad-large.jpg |format=JPG |title=Reading Rock '82 |publisher=Reading and Leeds Festivals |date=1982 |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> A edición de 1980 destacou tamén polas violentas protestas contra Def Leppard, que tras declarar o seu interese no mercado americano recibiu unha mala acollida por parte dos afeccionados británicos.{{sfn|Fricke|1987|p=57}}{{sfn|Waksman|2009|pp=202–206}} A maiores de Reading, no ano 1980 creouse un novo festival en [[Castle Donington]], o [[Monsters of Rock]], que incluiría só grupos de hard rock e heavy metal no seu cartel.{{sfn|Christe|2004|p=37}}<ref>{{cite press release |url=http://www.ukrockfestivals.com/don-1980-Cover.jpg |format=JPG |title=Monsters of Rock |publisher=[[Monsters of Rock]] |date=1980 |accessdate=26 de abril de 2016 }}</ref>

=== Popularidade ===
[[Ficheiro:Steve Clark.jpeg|dereita|thumbnail|upright|[[Steve Clark|Steve "Steaming" Clark]], guitarrista de [[Def Leppard]]. O cabelo longo e os rápidos solos de guitarra foron unha das características da música heavy metal dos anos 1980.{{Sfn|Weinstein|2000|p=24}}]]
O movemento NWOBHM atopou eventualmente o seu espazo nas publicacións e revistas musicais fóra de ''Sounds''.{{sfn|Bushell|Halfin|1984|pp=74, 77–78}}<ref>{{cite magazine |title=Don't Fear the Reaper&nbsp;... |journal=Kerrang! |date=5 de abril de 1984 |last=Johnson |first=Howard |issue=65 |page=11}}</ref> ''Melody Maker'' chegou a publicar unha lista semanal de heavy metal baseada no número de vendas en tendas de discos.{{Sfn|Tucker|2006|p=19}} A editorial de ''Sounds'' aproveitou o seu apoio do movemento para lanzar o primeiro número de ''[[Kerrang!]]'' en xuño de 1981, unha revista a cor dirixida por Geoff Barton adicada en exclusiva ó hard rock e ó heavy metal.{{sfn|Christe|2004|p=38}}{{sfn|Macmillan|2012|p=21}} ''Kerrang!'' obtivo un éxito inesperado e converteuse na revista de referencia para os ''metalheads'' de todo o mundo,{{sfn|Christe|2004|p=38}}{{sfn|Macmillan|2012|p=21}} seguida en pouco tempo das publicacións estadounidenses ''[[Circus (revista)|Circus]]'' e ''[[Hit Parader]]'', a alemá ''[[Metal Hammer]]'' e a británica ''[[Metal Forces]]''.{{sfn|Christe|2004|p=85}}<ref>{{cite magazine |title=The Big Read |journal=Extra Kerrang! |year=1984 |last=Johnson |first=Howard |issue=1 |pages=38}}</ref> A atención dos medios internacionais supuxo un aumento do número de vendas de discos e un maior número de xiras mundiais para os grupos do NWOBHM,{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=97}}{{sfn|Fricke|1987|pp=58–64}}<ref name="Sharpe-YoungB"/> que situaron os seus álbums en moitas listas de vendas estranxeiras.<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/album/high-n-dry-mw0000189626/awards |title=Def Leppard – High 'N' Dry awards |páxina-web=AllMusic |accessdate=19 de xullo de 2015 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130119224802/http://www.allmusic.com/album/high-n-dry-mw0000189626/awards |archivedate=19 de xaneiro de 2013 |urlmorta=yes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://infodisc.fr/Album_Liste_Selection2.php?Lettre=I |title=Infodisc.fr Note: You must select Iron Maiden |páxina-web=Infodisc |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://infodisc.fr/Album_Liste_Selection2.php?Lettre=S |title=Infodisc.fr Note: You must select Saxon |publisher=Infodisc |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://swedishcharts.com/showitem.asp?interpret=Iron+Maiden&titel=Killers&cat=a |title=Iron Maiden – Killers (Album) |páxina-web=Swedishcharts |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://swedishcharts.com/showitem.asp?interpret=Saxon&titel=Denim+And+Leather&cat=a |title=Saxon – Denim and Leather (Album) |páxina-web=Swedishcharts |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref> A súa escalada nas listas británicas culminou co álbum ''[[The Number of the Beast]]'' de Iron Maiden, que chegou o máis alto da lista de álbums no Reino Unido o 10 de abril de 1982 e mantívose no primeiro posto durante dúas semanas.{{sfn|Popoff|2005|pp=170–171}}<ref>{{Cita web |url=http://www.officialcharts.com/search/albums/the%20number%20of%20the%20beast/ |title= Official Albums Chart Results Matching: The Number Of The Beast |publisher=Official Charts Company |accessdate=2 de maio de 2015}}</ref> O álbum acadou o posto número 33 nos Estados Unidos,<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/album/the-number-of-the-beast-mw0000044718/awards |title=Iron Maiden – The Number of the Beast awards |páxina-web=AllMusic |accessdate=28 de marzo de 2016 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120608220855/http://www.allmusic.com/album/the-number-of-the-beast-mw0000044718/awards |archivedate=08 de xuño de 2012 |urlmorta=yes }}</ref> onde o grupo adquiriu unha reputación de adoradores do [[Diabo]] por mor da escena [[inferno|infernal]] representada na portada do álbum.{{Sfn|Bushell|Halfin|1984|p=101}}
 
O éxito da música producida polo movemento e a súa transición de fenómeno ''[[underground]]'' cara a un xénero ''[[mainstream]]'' empuxou o seu principal promotor, Geoff Barton, a declarar o NWOBHM coma finalizado no ano 1981,<ref>{{cite magazine |title=Scrap Metal |journal=Sounds |date=4 de outubro de 1980 |last=Barton |first=Geoff |page=39 }}</ref>{{sfn|Tucker|2006|p=79}} decepcionado pola baixa calidade dos novos grupos e frustrado pola facilidade coa que as discográficas explotaban o entusiasmo polo heavy metal.{{sfn|Tucker|2006|p=154}}{{sfn|Waksman|2009|p=191}} Coincidiu ese mesmo ano co peche do Bandwagon e coa demolición do pub Prince of Wales para construír un [[restaurante]] no seu lugar.<ref name="Watts1992">{{cite magazine|title=Where Are They Now? |journal=Kerrang! |date=19 de decembro de 1992 |last=Watts |first=Chris |issue=423 |pages=36–37}}</ref> Malia que o movemento perdera parte do seu atractivo para os afeccionados máis conservadores, como evidencia o incremento na popularidade e vendas das publicacións [[Album-oriented rock|AOR]] de influencia americana,<ref>{{cite magazine |ref=harv|title=Best Sellers of 1982 |journal=Kerrang! |date=30 de decembro de 1982 |last=Crampton |first=Luke |issue=32 |page=3}}</ref> mantivo unha vitalidade suficiente para o xurdimento dunha segunda ondada de grupos que partiron do ''underground'' e publicaron os seus primeiros álbums en 1982 e 1983.{{sfn|Tucker|2006|p=81}}{{efn|Os grupos máis notables desta segunda ondada foron: [[Avenger]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=51–52}} [[Rock Goddess]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=484–485}} [[Tysondog]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=672–673}} [[Tokyo Blade]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=627–628}} [[Elixir (grupo musical)|Elixir]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=199}} [[Atomkraft]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=46}} e [[Rogue Male]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=489}}}}

Varios grupos do NWOBHM realizaron xiras polos Estados Unidos pero sen chegar a recibir tempo de emisión na radio suficiente como para deixar unha impresión significativa nas listas estadounidenses.{{Sfn|Kirkby|2001|loc=35:12}} [[Def Leppard]] foi a primeira excepción co álbum ''[[Pyromania]]'' a comezos de 1983, un álbum cunha aproximación máis melódica e achegada á radio FM en comparación co son máis agresivo da súa música anterior.{{sfn|Bayer|2009|p=44}}{{sfn|Fricke|1987|pp=83–84}}{{sfn|Popoff|2005|p=92}} Con este disco conseguiron o seu obxectivo de acadar unha audiencia internacional, que incluía moitas afeccionadas femininas,{{sfn|Fricke|1987|p=50}}{{sfn|Waksman|2009|pp=202–206}} situando a ''Pyromania'' no número 2 da lista [[Billboard 200|''Billboard'' 200]] só por detrás de ''[[Thriller (álbum)|Thriller]]'' de [[Michael Jackson]].{{Sfn|Fricke|1987|p=12}} Grazas a unha serie de sinxelos de éxito e a unha aparición continuada dos seus [[Videoclip|vídeos musicais]] na recentemente creada [[MTV]], o álbum superou os seis millóns de copias vendidas nos Estados Unidos no ano 1984 e alzou a Def Leppard ó status de estrela internacional.<ref>{{Cita web |url= http://www.riaa.com/gold-platinum/?tab_active=default-award&se=pyromania#search_section|title=RIAA Searchable Database: "Pyromania" |publisher=[[Recording Industry Association of America]] |accessdate=22 de xuño de 2015}}</ref> O éxito internacional conseguido por ''Pyromania'' foi un aliciente para que os grupos británicos e estadounidenses tentasen seguir o exemplo de Def Leppard,{{sfn|Bayer|2009|p=47}}{{sfn|Macmillan|2012|p=528}}<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/album/boys-will-be-boys-mw0000842192 |title=Black Rose – Boys Will Be Boys review |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=18 de marzo de 2015}}</ref> dándolle un pulo decisivo ó [[glam metal]] máis comercial e melódico e anunciando a fin do NWOBHM.{{Sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}

=== Declive ===
Cando a MTV comezou a súa emisión en 1982, a importancia dos vídeos musicais medrou de forma considerable, pasando de ser un engadido publicitario adicional a un medio indispensable para darse a coñecer á audiencia.<ref>{{Cita libro |last1=Konow |first1=David |title=Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal |url=https://archive.org/details/bangyourheadrise0000kono |location=Nova York |publisher=Three Rivers Press |date=2003 |isbn=978-0-609-80732-3 |pp=[https://archive.org/details/bangyourheadrise0000kono/page/133 133]–134}}</ref> MTV encheu os seus programas con moitos vídeos de grupos de hard rock e heavy metal,<ref>{{Cita libro|last=Lane|first=Frederick S.|year=2006|title=The Decency Wars: The Campaign to Cleanse American Culture|url=https://archive.org/details/decencywarscampa0000lane|place=Amherst, Nova York|publisher=Prometheus Books|isbn=978-1-59102-427-9|p=[https://archive.org/details/decencywarscampa0000lane/page/126 126]}}</ref> pero a produción destes era demasiado cara para aqueles grupos que non tiñan un contrato discográfico ou estaban contratados por selos independentes moi pequenos.{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=35:40}} A maiores disto, os vídeos musicais resaltaban o atractivo visual dos grupos, unha área na que algúns grupos británicos de heavy metal presentaban deficiencias.<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/mammoth-mn0000565352 |title=Mammoth Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo 2015}}</ref><ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Grim Reaper biography |url=http://www.allmusic.com/artist/grim-reaper-mn0000804635/biography |páxina-web=[AllMusic |accessdate=10 de feberiro de 2012}}</ref><ref>{{Cita web|last=Rivadavia |first=Eduardo |url=http://www.allmusic.com/artist/handsome-beasts-mn0000663091 |title=Handsome Beasts Biography |páxina-web=AllMusic |date=20 August 2006 |accessdate=25 de xuño de 2012 }}</ref> O movemento NWOBHM sufriu o mesmo declive ca outros fenómenos musicais baseados en producións de baixo orzamento e audiencias ''underground''.{{Sfn|Tucker|2006|p=90}}

Moitos dos considerados líderes do movemento, coma [[Diamond Head]], [[Tygers of Pan Tang]], [[Angel Witch]] e [[Samson]] foron incapaces de continuar cos seus éxitos iniciais, e os seus intentos de actualizar a súa aparencia e o seu son para acadar as novas expectacións da audiencia máis xeral fracasaron e só conseguiron anoxar os seus afeccionados orixinais.{{sfn|Bayer|2009|pp=22–23}}<ref name="Sinclair1984"/>{{sfn|Tucker|2006|pp=123–124}} A mediados dos anos 1980 popularizouse o [[glam metal]], centrado na imaxe persoal e celebrante do [[sexo]], emanando de [[Sunset Strip]] en [[Hollywood]]. Liderado por [[Van Halen]] e seguido por grupos como [[Mötley Crüe]], [[Quiet Riot]], [[Dokken]], [[Great White]], [[Ratt]] e [[W.A.S.P.]], o glam metal substituíu rapidamente os outros estilos de heavy metal nos gustos de moitos afeccionados británicos.{{Sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} O grupo de [[Nova Jersey]] [[Bon Jovi]] e os [[Suecia|suecos]] [[Europe]], grazas a súa fusión de [[hard rock]] e [[Música pop|pop]] romántico,{{Sfn|Walser|1993|pp=120–121}} acadaron unha gran popularidade no Reino Unido, con estes últimos chegando a ser cabezas de cartel na edición de 1987 do festival Monsters of Rock.<ref>{{cite press release |url=http://www.ukrockfestivals.com/don-1987-poster-400.jpg |format=JPG |title=Monsters of Rock |publisher=Monsters of Rock |date=1987 |accessdate=26 de abril de 2016 }}</ref> As compañías de discos acolléronse ó subxénero máis puído do glam metal pasando por riba dos grupos do NWOBHM, que mantiveron unha base de afeccionados en Europa pero viron como os éxitos destes grupos americanos lles quitaban a coroa nos mercados do Reino Unido e dos Estados Unidos.{{Sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}

Mentres que os grupos do NWOBHM recibían cada vez menos atención, unha nova sucesión de [[subxéneros do heavy metal|subxéneros]] menos comerciais comezou a xurdir e atraer a moitos ''metalheads'' británicos.<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/style/power-metal-ma0000011913 |title=Power metal |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xullo de 2015}}</ref><ref name="AllMusicStaffI">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/style/speed-thrash-metal-ma0000002874 |title=Speed/Thrash Metal |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de xuño de 2015}}</ref> O [[power metal]] e o [[thrash metal]], ámbolos dous partindo do NWOBHM e mantendo gran parte dos seus valores,{{Sfn|Weinstein|2000|pp=49–50}} comezaron a gañar a aclamación da crítica e éxitos comerciais na segunda metade dos anos 1980 practicando un son aínda máis rápido e pesado.<ref name="BowarA"/><ref name="MarsicanoA">{{Cita web |url=http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/p/powermetal.htm |title=What Is Power Metal? |last=Marsicano |first=Dan |work=Heavy Metal 101 |publisher=About.com |accessdate=13 de xullo de 2015 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090425112002/http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/p/powermetal.htm |dataarquivo=25 de abril de 2009 |urlmorta=yes }}</ref> Grupos coma [[Helloween]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/helloween-mn0000957340/biography |title=Helloween Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=8 de agosto de 2015}}</ref> [[Savatage]],<ref name="HueyA">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/savatage-mn0000255347/biography |title=Savatage Biography |last=Huey |first=Steve |publisher=AllMusic |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref> [[Metallica]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/metallica-mn0000446509/biography |title=Metallica Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> [[Slayer]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/slayer-mn0000022124/biography |title=Slayer Biography |last=Huey |first=Steve |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> [[Megadeth]]<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/megadeth-mn0000406294/biography |title=Megadeth Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> e [[Anthrax (grupo musical)|Anthrax]] conseguiron gran parte da cota de mercado daqueles afeccionados ó heavy metal que non estaban contentos co son ou estilo dos grupos máis populares por aquel entón.<ref name="AllMusicStaffI"/><ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/anthrax-mn0000490952/biography |title=Anthrax Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref>

''The N.W.O.B.H.M. Encyclopedia'' de Malc Macmillan lista a máis de 500 grupos con gravacións publicadas na década que vai dende o ano 1975 ata o ano 1985 que tiveron relación co movemento.{{sfn|Tucker|2006|p=19}}{{efn|Os últimos grupos notables incluídos na lista son: [[Baby Tuckoo]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=55}} [[Chrome Molly]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=120–121}} [[Tredegar (band)|Tredegar]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=645–646}} e [[Paul Di'Anno#Battlezone|Battlezone]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=63}}}} Con probabilidade houbo máis grupos que naceron nesa mesma época pero que non saíron das escenas de clubs locais ou non chegaron a gravar máis que demos ou edicións limitadas de sinxelos de produción propia.{{sfn|Macmillan|2012|pp=24–27}}<ref name="RivadaviaS"/> A falta de interese das discográficas, as malas prácticas de dirección, loitas internas e escollas musicais incorrectas que disuadiron a gran parte dos afeccionados orixinais, tiveron como resultado a disolución e desaparición da maioría dos grupos deste movemento a finais da década.<ref name="Sinclair1984"/>{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}<ref name="Watts1992"/> Algúns dos grupos máis coñecidos, como [[Praying Mantis]] no [[Xapón]] e [[Saxon]], [[Demon]] e [[Tokyo Blade]] en Europa, sobreviviron nos mercados estranxeiros.{{sfn|Macmillan|2012|pp=22, 528}}<ref name="RivadaviaU"/><ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/saxon-mn0000259800/biography |title=Saxon Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=18 de xullo de 2015}}</ref> Outros grupos coma [[Raven]], [[Girlschool]] e [[Grim Reaper]] tentaron saír adiante no mercado estadounidense asinando con discográficas americanas, mais os seus intentos non tiveron éxito.<ref>{{cite magazine |title=The Madder They Come&nbsp;... |journal=Mega Metal Kerrang! |year=1986 |last=Miller |first=Paul |issue=4 |pages=29}}</ref>{{sfn|Tucker|2006|p=101}}<ref>{{cite magazine |title=Hear No Evil |journal=Kerrang! |date=30 de outubro de 1986 |last=Johnson |first=Howard |issue=132 |pages=10–11}}</ref>{{Sfn|Macmillan|2012|pp=262–263}} Non obstante, dous dos grupos máis populares do movemento si chegaron a conseguir un éxito considerable e duradeiro. [[Iron Maiden]] converteuse nun dos grupos de heavy metal máis influentes e con máis éxito de tódolos tempos,<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/iron-maiden-mn0000098465/biography |title=Iron Maiden Biography |last=Weber |first=Barry |páxina-web=AllMusic |accessdate=20 de marzo de 2015}}</ref> incluso tras adoptar un estilo máis progresivo.{{Sfn|Waksman|2009|pp=197–202}} Pola súa banda, [[Def Leppard]] obtivo un maior éxito, chegando ó mercado rock ''[[mainstream]]'' dos Estados Unidos co seu son de hard rock máis refinado.{{Sfn|Bayer|2009|p=44}}

=== Rexurdimento ===
A popularidade de [[Internet]] a finais dos anos 1990 e comezos dos anos 2000 axudou os afeccionados e músicos do NWOBHM a reconectar e recuperar o seu entusiasmo compartido.{{Sfn|Macmillan|2012|pp=24–27}} O movemento experimentou un leve rexurdimento, destacando polo bo número de vendas de vellos [[disco de vinilo|vinilos]] e obxectos de colección e pola demanda de novas actuacións en directo.{{Sfn|Tucker|2006|pp=157–162, 167}} As afirmacións de aprecio ós grupos do NWOBHM por parte dos grupos de heavy metal dos anos 1990,{{sfn|Macmillan|2012|pp=22–23}}<ref>{{Cita web |url=http://www.metallica.com/index.asp?item=600988 |title=Kerrang! Iron Maiden Tribute Album |publisher=Metallica Official Website |date=25 de xuño de 2008 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080628091921/http://www.metallica.com/index.asp?item=600988 |archivedate=28 de xuño de 2008 |accessdate=30 de marzo de 2015 |urlmorta=yes }}</ref> {{sfn|Tucker|2006|pp=169–172}} o éxito das [[banda tributo|bandas tributo]], as reedicións dos vellos álbums e a produción de novas compilacións atraeu a atención dos medios e foi un aliciente para a reunión de moitos dos grupos orixinais en varios festivais e xiras.{{Sfn|Tucker|2006|pp=163–169}} Segundo Macmillan e Eduardo Rivadavia de [[AllMusic]], probablemente o máis importante de tódolos álbums compilatorios foi ''[[New Wave of British Heavy Metal '79 Revisited]]'', compilado polo batería de [[Metallica]] [[Lars Ulrich]] e o ex-xornalista de ''Sounds'' e ''Kerrang!'' [[Geoff Barton]].{{sfn|Macmillan|2012|p=765}}{{sfn|Tucker|2006|pp=159}} Este álbum publicouse no ano 1990 en formato de [[disco compacto|CD]] dobre, abarcando tanto a grupos pouco coñecidos coma [[Hollow Ground]] coma os principais grupos da época.<ref name="RivadaviaS"/>

Unha nova publicación titulada ''[[Classic Rock (revista)|Classic Rock]]'', na que participou Barton xunto a varios outros escritores da primeira edición de ''[[Kerrang!]]'', avogou polo rexurdimento do NWOBHM centrando gran parte da súa atención ós grupos dos anos 1980.<ref>{{Cita web |url=http://www.brandrepublic.com/article/222477/future-hires-ex-kerrang-editor-classic-rock-overhaul |title=Future hires ex-Kerrang! editor in Classic Rock overhaul |work=Brand Republic  |date=17 de setembro de 2004 |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> Dende comezos dos anos 2000 moitos dos grupos que se reuniron gravaron novos álbums e recuperaron os estilos orixinais que abandonaran na segunda metade dos anos 1980,<ref>{{Cita web |last=Freeman |first=Phil |title=Hell&nbsp;– Human Remains review |url=http://www.allmusic.com/album/human-remains-mw0002130702 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref><ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Jaguar biography |url=http://www.allmusic.com/artist/jaguar-mn0000780748 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> e a súa presenza nos festivais de heavy metal e no circuíto internacional de clubs de rock foi constante dende entón.<ref name="Mitchell2014"/>

== Características ==
=== Identidade e estilo ===
O movemento NWOBHM involucrou tanto a músicos coma a afeccionados na súa maioría mozos varóns de [[raza branca]] que compartían unha orixe de clase traballadora e valores estéticos e éticos comúns.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=101–102}} A socióloga estadounidense [[Deena Weinstein]] describiu o auxe e crecemento do movemento coma a chegada á madurez para o heavy metal, tralo seu nacemento a comezos dos anos 1970 e antes de que se dividise en varios [[subxéneros do heavy metal|subxéneros]] nos anos seguintes.{{sfn|Bayer|2009|p=21}}{{sfn|Weinstein|2000|p=8}} Os afeccionados británicos ó heavy metal, coñecidos comunmente polos alcumes de ''"muthas"'',<ref>{{Cita web |url=http://www.gibson.com/News-Lifestyle/Features/en-us/nwobhm-0906.aspx |title=Metal Muthas: How the NWOBHM Got its Start |last=Vaughan |first=Andrew |páxina-web=Gibson |date=9 de xuño de 2010 |accessdate=24 de abril de 2016 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160531150346/http://www.gibson.com/News-Lifestyle/Features/en-us/nwobhm-0906.aspx |dataarquivo=31 de maio de 2016 |urlmorta=yes }}</ref> ''"metalheads"''{{Sfn|Weinstein|2000|p=122}} ou ''"[[headbanging|headbangers]]"'' polos seus característicos movementos violentos de cabeza ó ritmo da música,{{Sfn|Christe|2004|p=37}} desbotaron a imaxe simplista da xuventude rebelde herdada da [[contracultura dos anos 1960]]{{Sfn|Weinstein|2000|p=110}} e a [[psicodelia]] característica do heavy rock dos anos 1970,{{Sfn|Bayer|2009|pp=145–146}} actualizando os principios é códigos comúns da subcultura heavy metal{{Sfn|Weinstein|2000|pp=97–98}} e separándoa definitivamente do ''[[mainstream]]'' social.{{Sfn|Weinstein|2000|p=139}}
[[Ficheiro:MetalKutte.jpg|left|thumbnail|Os ''metalheads'' comezaron a levar parches cos logos dos grupos e ilustracións cosidas nas súas chaquetas vaqueiras.{{Sfn|Christe|2004|p=37}}]]

A finais dos anos 1970 os ''metalheads'' británicos uníronse nunha comunidade pechada de iguais que exaltaba o poder e celebraba a [[masculinidade]].{{sfn|Bayer|2009|pp=24–25, 145–146}}{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}} Segundo a análise de Deena Weinstein, a súa camaradería masculina e a ausencia xeral de mulleres nos seus grupos non deu lugar ó [[machismo]] e a [[misoxinia]].{{Sfn|Bayer|2009|p=18}} No mesmo artigo escribiu que o heavy metal británico "non é racista, malia a uniformidade nos músicos brancos, e as súas letras non conteñen referencias raciais".{{Sfn|Bayer|2009|p=18}} Outra característica desta subcultura era a súa [[homofobia]] latente, menos violenta mais non moi diferente da disposición ''[[skinhead]]'' británica.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=105–106}} [[Robert Walser]] denominouna unha "afirmación colectiva de [[heterosexualidade]]",{{Sfn|Walser|1993|p=130}} e o sociólogo británico John Clarke considerouna "unha reacción contra a erosión dos estereotipos tradicionais de masculinidade dispoñibles".<ref>{{Cita libro| last1 = Duncombe | first1 =Stephen | last2 =Tremblay | first2 =Maxwell |title = White Riot: Punk Rock and the Politics of Race| url = https://archive.org/details/whiteriotpunkroc0000unse | publisher = Verso Books | date = 2011 | location = Londres |  isbn = 978-1-84467-688-0|display-authors=etal|p=[https://archive.org/details/whiteriotpunkroc0000unse/page/119 119]}}</ref> Os ''headbangers'' amosaban pouco interese nos problemas políticos ou sociais, procurando na compañía mutua, no consumo de [[cervexa]] e na música os medios para escapar da súa dura realidade.{{Sfn|Weinstein|2000|p=135}} Por estes motivos foi habitual que recibisen acusacións de [[nihilismo]]{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}}{{sfn|Walser|1993|p=112}} ou [[escapismo]].{{sfn|Bayer|2009|p=37}}{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=24}}

En contraste cos [[punk]]s, os afeccionados ó heavy metal amaban o talento musical e idolatraban os guitarristas e vocalistas virtuosos,{{Sfn|Waksman|2009|pp=178, 219–220}} considerando as actuacións en directo como a realización completa do seu status.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=217–218}} Os afeccionados eran moi leais á música, entre eles e ós grupos cos que compartían unha orixe común, dos que requirían coherencia cos seus valores, autenticidade e unha accesibilidade continua.{{sfn|Bayer|2009|pp=163–165}}{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=30:18}} Saírse deste código estrito significaba quedar marcado como "vendidos" ou "farsantes", quedando excluídos dalgunha forma da comunidade.{{Sfn|Weinstein|2000|p=137}} As letras do tema "Denim and Leather" de [[Saxon]] reflicten precisamente a condición dos ''metalheads'' británicos neses anos de grande entusiasmo.{{Sfn|Bayer|2009|p=19}} O acceso a este mundo dominado por homes para as músicas e afeccionadas femininas non era doado, e só as mulleres que se adaptaban ós códigos e estándares dos seus homólogos masculinos conseguían ser aceptadas,{{Sfn|Weinstein|2000|p=105}} coma sucedeu nos casos de [[Girlschool]]<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{cita publicación periódica |title=Back to Schooldays |journal=Sounds |date=9 de agosto de 1980 |first=Pete |last=Makowski |url=http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100727182218/http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |archivedate=27 de xullo de 2010 |apelidos= |data= |revista= |data-acceso=07 de febreiro de 2017 |urlmorta=yes }}</ref> e [[Rock Goddess]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=484–485}} os dous grupos completamente femininos máis notables desa época.{{sfn|Weinstein|2000|p=68}}<ref>{{Cita web|url=http://www.metalmaidens.com/rgoddess.htm |title=Back to the Past (15) : Rock Goddess |last=van Poorten |first=Toine |publisher=Metal Maidens |date=7 de abril de 2008 |accessdate=1 de marzo de 2016 }}</ref>

A música, filosofía e estilo de vida dos grupos de heavy metal e os seus afeccionados foron criticados en moitas ocasións por parte de críticos de [[esquerda (política)|esquerdas]] e a opinión pública conservadora,{{sfn|Weinstein|2000|pp=237–239}} que os describiron coma sen sentido, ridículos ata ó límite da autoparodia,{{Sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}} e incluso perigosos para a xeración de mozos.{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}}{{sfn|Weinstein|2000|pp=237–239}} O documental de parodia de 1984 ''[[This Is Spinal Tap]]'' tratou moitas das idiosincrasias dos grupos británicos de heavy metal, amosando facetas cómicas dese mundo que os observadores externos xulgarían de absurdas,<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{Cita web |url=http://www.rottentomatoes.com/m/this_is_spinal_tap/ |title=This Is Spinal Tap |publisher=[[Rotten Tomatoes]] |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> malia que moitos músicos de heavy metal consideraron o contido do filme como "demasiado real".<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{Cita web|url=http://europe.newsweek.com/spinal-tap-and-its-influence-77437?rm=eu |title="Spinal Tap" and Its Influence |last=Yabroff |first=Jennie |work=Newsweek |date=11 de abril de 2009 |accessdate=9 de xaneiro de 2016|rexistro=si}}</ref>

=== Aspectos visuais ===
O código de vestimenta dos ''headbangers'' británicos reflectiu a nova cohesión do movemento inspirándose na aparencia dos [[Música rock|rockeiros]] e [[motocicleta|moteiros]] estadounidenses dos anos 1960.{{Sfn|Weinstein|2000|p=30}} Os elementos comúns eran o cabelo longo e os pantalóns vaqueiros, camisetas negras ou brancas con logos e ilustracións dos grupos e chaquetas de coiro ou vaqueiras adornadas con parches.{{Sfn|Christe|2004|p=37}} Seguindo o exemplo de [[Judas Priest]], incorporaron elementos da estética [[Sadomasoquismo|sadomasoquista]] dos anos 1980, pasando a ser común levar adornos metálicos ou de pinchos e que os músicos levasen roupa de [[spandex]] ou pantalóns de coiro.{{sfn|Daniels|2010|pp=72–74}} {{sfn|Weinstein|2000|p=30}} Tamén foron comúns outros elementos militares, coma cintos de balas e insignias.{{Sfn|Kilmister|Garza|2004|p=224}} Este estilo de vestimenta pasou rapidamente a converterse no "uniforme" dos ''metalheads'' de todo o mundo.{{Sfn|Bayer|2009|p=27}}

[[Ficheiro:Seventh Son Eddie 2013.jpg|dereita|thumbnail|"Eddie" de Iron Maiden nunha actuación do grupo. O [[Cine de terror|terror]] e a [[ciencia ficción]] foron temáticas recorrentes nas letras, escenografía e portadas de discos dos grupos do NWOBHM.{{Sfn|Bayer|2009|pp=127–133}}]]
A maioría de grupos do NWOBHM compartían o mesmo estilo que os seus afeccionados,{{Sfn|Weinstein|2000|p=30}} e producían espectáculos sen efectos visuais especiais.{{Sfn|Weinstein|2000|p=215}} Unha excepción notable foi [[Iron Maiden]], que creou o personaxe "Eddie the Head" como elemento do escenario para enriquecer as súas actuacións nos comezos da súa carreira.{{sfn|Bushell|Halfin|1984|pp=13–16}}{{sfn|Christe|2004|p=35}} Outras excepcións foron os grupos [[Demon]],<ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Demon biography |url=http://www.allmusic.com/artist/demon-mn0000200369 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Cloven Hoof]]<ref name="Miller1986a">{{cita publicación periódica |title=UK Dekay? |journal=Mega Metal Kerrang! |year=1986 |last=Miller |first=Paul |issue=1 |pages=30–31}}</ref> e [[Samson]],{{Sfn|Christe|2004|p=39}} que usaron varios elementos escénicos, disfraces e trucos visuais nos seus espectáculos, mentres que outros coma [[Pagan Altar]]<ref name="RivadaviaT">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/pagan-altar-mn0000006513/biography |title=Pagan Altar Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=22 de marzo de 2015}}</ref> e [[Venom]] fixéronse coñecidos pola súa elaborada [[escenografía]] inspirada polo [[shock rock]] e o [[satanismo]].{{sfn|Christe|2004|p=42}}<ref>{{cita publicación periódica|first=Jeffrey | last=Dunn| title=Kwotes of the Year |journal=[[Kerrang!]] |date=30 de decembro de 1982 |issue=32 |page=13}}</ref>{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}

=== Elementos líricos e musicais ===
O NWOBHM&nbsp;– que comprendía a grupos con influencias e estilos distintos<ref name="BowarA">{{Cita web |url=http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/a/top_nwobhm.htm |title=What Is New Wave of British Heavy Metal? |last=Bowar |first=Chad |work=Heavy Metal 101 |publisher=About.com |accessdate=30 de marzo de 2015 |data-arquivo=27 de xaneiro de 2006 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20060127125810/http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/a/top_nwobhm.htm |url-morta=yes }}</ref>{{sfn|Waksman|2009|p=209}}{{sfn|Weinstein|2000|p=44}}&nbsp;– promocionouse coma un movemento e un xénero musical propio só nos seus primeiros anos formativos, a mediados e finais da década de 1970.{{Sfn|Macmillan|2012|p=19}} De forma particular neses primeiros anos, a nova música nacente caracterizouse polo seu son cru, en gran medida por mor das producións de baixo orzamento, pero tamén polos contextos non profesionais de moitos dos novos grupos.{{sfn|Christe|2004|p=34}}{{sfn|Tucker|2006|p=173}} Os xoves músicos estaban ligados tamén por unha inspiración común nas obras dos grupos de éxito de heavy rock de finais dos anos 1960 e comezos dos anos 1970, tentando manter unha especie de continuidade con eses grupos anteriores que pasaran de moda temporalmente pero aínda se mantiñan puxantes no movemento ''[[underground]]''.{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=32}}{{sfn|Tucker|2006|p=36}} Porén, os medios dos anos 1980 e a literatura publicitaria dos [[selo discográfico|selos discográficos]] adoitaban situar a música rock que usaba [[guitarra eléctrica|guitarras]] cun alto volume, malia non entrar dentro do "punk", dentro da clasificación xeral de "heavy metal", incorporando o espectro completo dos grupos do NWOBHM nun único xénero.<ref name="RivadaviaS">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/album/new-wave-of-british-heavy-metal-79-revisited-mw0000309852 |title=New Wave of British Heavy Metal '79 Revisited review |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de marzo de 2015 }}</ref><ref name="Shore2009">{{Cita web |ref=harv |url=http://www.planetrock.com/music/backstage/editorial/nwobhm-30-years-on1/ |title=NWOBHM: 30 Years On |last=Shore |first=Robert |publisher=Planetrock |date=2009 |accessdate=3 de maio de 2015 }}</ref>{{sfn|Tucker|2006|pp=33–34}}

Moitos destes novos grupos infundiron o heavy metal clásico coa proximidade do [[pub rock]] e a intensidade do [[punk rock]] con varios graos de intensidade, continuando a fusión de xéneros comezada por Motörhead.{{Sfn|Waksman|2009|p=209}} Por norma xeral desbotaron as baladas, quitáronlle énfase as [[Harmonía (música)|harmonías]] e produciron cancións máis curtas con [[tempo (música)|tempos]] rápidos e sons moi agresivos baseados en ''[[riff]]s'' e ''[[power chord]]s'', con voces que variaban dende laios de ton alto ata voces roucas e gruñidos de tons baixos.{{sfn|Christe|2004|pp=30, 34–36}}{{sfn|Weinstein|2000|p=80}} Iron Maiden,{{Sfn|Waksman|2009|pp=197–202}} [[Angel Witch]],{{sfn|Christe|2004|pp=40–42}}{{sfn|Tucker|2006|p=65}} Saxon,{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=14:40}} [[Holocaust]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=294–295}} [[Tygers of Pan Tang]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/album/wild-cat-mw0000713310 |title=Tygers of Pan Tang – Wild Cat review |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xuño de 2015 }}</ref> Girlschool,<ref>{{cita audiovisual notas |title=The Collection |others=Girlschool |year=1998 |first=Robert M. |last=Corich |type=Libreto de CD |publisher=Sanctuary Records|id=CMDD014 |location=Inglaterra }}</ref> [[Tank]]<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/tank-mn0001019108/biography |title=Tank Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xuño de 2015 }}</ref>{{sfn|Tucker|2006|p=36}} e [[More]]<ref name="RivadaviaR">{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=More biography |url= http://www.allmusic.com/artist/more-mn0000863316 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> foron grupos notables deste estilo, con outros como [[Atomkraft]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/atomkraft-mn0000614524 |title=Atomkraft Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de xuño de 2015 }}</ref> [[Jaguar (grupo musical)|Jaguar]],{{Sfn|Tucker|2006|p=178}} [[Raven]]{{sfn|Christe|2004|p=37}}{{sfn|Waksman|2009|pp=189–192}} e [[Venom]]{{sfn|Christe|2004|p=42}}{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}{{sfn|Waksman|2009|pp=192–195}} levando o seu estilo ata uns resultados aínda máis extremos. A crítica considerou esta nova interpretación do heavy metal como o maior logro do NWOBHM e como un importante paso evolutivo para o xénero.<ref name="Barton2005"/>{{sfn|Tucker|2006|p=100}}

No movemento NWOBHM deuse tamén un estilo máis melódico e próximo ó hard rock de grupos coma [[Rainbow]], [[Magnum (grupo musical)|Magnum]], [[UFO (grupo musical)|UFO]], [[Thin Lizzy]] e [[Whitesnake]].{{Sfn|Bayer|2009|pp=39–41}} A música de [[Def Leppard]],<ref>{{Cita web |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |title=Def Leppard biography |url= http://www.allmusic.com/artist/def-leppard-mn0000193320/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Praying Mantis]],<ref name="RivadaviaU">{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Praying Mantis biography |url= http://www.allmusic.com/artist/praying-mantis-mn0000359384/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[White Spirit]],<ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=White Spirit biography |url= http://www.allmusic.com/artist/white-spirit-mn0000253538/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Demon]],<ref name="RivadaviaG">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/shiva-mn0001192764/biography |title=Shiva Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Shy]],<ref name="RivadaviaH">{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/shy-mn0000753406 |title=Shy biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Gaskin]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/gaskin-mn0000800168 |title=Gaskin biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Dedringer]]<ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Dedringer biography |url= http://www.allmusic.com/artist/dedringer-mn0000196038 |publisher=AllMusic |accessdate=13 de febreiro de 2012}}</ref> e outros grupos contiña ''[[hook (música)|hooks]]'' ademais de ''riffs'', aproximábase máis ó [[blues rock]],{{sfn|Popoff|2005|pp=96–97}}<ref name="Sinclair1984">{{cita publicación periódica|title=Only the Strong Survive |journal=Kerrang! |date=5 de abril de 1984 |last=Sinclair |first=David |issue=65 |page=29}}</ref> incluía ''[[power ballad]]s'' e empregaba [[teclado (instrumento musical)|teclados]], instrumentos acústicos e voces melódicas. Na cúspide do movemento no ano 1981, os medios favoreceron este estilo que obtivo unha maior aceptación entre a audiencia británica. Tornouse no estilo prevalecente cando outros grupos que adoitaban tocar no estilo máis agresivo do heavy metal adaptáronse a este son máis popular, cunha semellanza maior ós grupos estadounidenses da corrente principal.{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=36:30}}{{sfn|Macmillan|2012|p=22}}{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} Estes cambios na dirección musical desorientaron a algúns afeccionados que chegaron a rexeitar os grupos que consideraban que comprometeran a súa identidade musical na procura do éxito.{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}<ref>{{cita publicación periódica|title=Once Bitten&nbsp;... Twice Dry |journal=Kerrang! |date=19 de novembro de 1988 |last=Watts |first=Chris |issue=214 |pages=28–29 }}</ref>

Estes dous estilos non esgotaron as influencias musicais atopadas na música heavy metal británica de comezos dos anos 1980, xa que moitos grupos inspiráronse tamén no [[rock progresivo]] (Iron Maiden,{{Sfn|Waksman|2009|pp=197–202}} [[Diamond Head]],{{Sfn|Popoff|2005|pp=96–97}} [[Blitzkrieg (grupo musical)|Blitzkrieg]],<ref name="RivadaviaE">{{Cita web |author=Rivadavia, Eduardo |title=Blitzkrieg biography |url=http://www.allmusic.com/artist/blitzkrieg-mn0000051319 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Demon]],<ref name="RivadaviaG"/> [[Saracen]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/saracen-mn0000835211 |title=Saracen Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Shiva]],<ref name="RivadaviaG"/> [[Witchfynde]]<ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Witchfynde biography |url= http://www.allmusic.com/artist/witchfynde-mn0000567027/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref>), no [[boogie rock]] ([[Saxon]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=526}} [[Vardis]],<ref>{{Cita web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Vardis biography |url= http://www.allmusic.com/artist/vardis-mn0000262914/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Spider (grupo musical)|Spider]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/spider-mn0000107624 |title=Spider Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref>{{sfn|Christe|2004|p=40}} [[Le Griffe]]<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/le-griffe-mn0001009115 |title=Le Griffe Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref>) e no [[glam rock]] ([[Girl (grupo musical)|Girl]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/girl-mn0000553856 |title=Girl Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Wrathchild]]<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/wrathchild-mn0000959519 |title=Wrathchild Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo 2015 }}</ref>). Os grupos de [[doom metal]] [[Pagan Altar]] e [[Witchfinder General]] tamén formaron parte do NWOBHM e os seus álbums considéranse parte dos mellores exemplos dese subxénero.{{sfn|Christe|2004|p=40}}<ref name="RivadaviaT"/>

O escritor británico John Tucker indicou que os grupos do NWOBHM alimentábanse xeralmente das súas primeiras experiencias na vida adulta e que "as súas letras enrolaban todo nunha gran fantasía xuvenil".{{Sfn|Tucker|2006|p=173}} Adoitaban evitar as temáticas políticas e sociais,{{Sfn|Bayer|2009|p=155}} ou tratábanas de forma superficial e coloquial,{{Sfn|Christe|2004|p=36}} dando preferencia a temas da [[mitoloxía]], [[ocultismo]], [[fantasía]], [[ciencia ficción]] e do [[cine de terror]].{{sfn|Bayer|2009|pp=110–122, 127–133}}{{sfn|Weinstein|2000|p=40}} As cancións sobre o [[amor]] e a [[luxuria]] eran escasas,{{Sfn|Bayer|2009|p=25}} aínda que si eran frecuentes as letras sobre as relacións de amizade e compañeirismo entre homes e sobre o estilo de vida rockeiro que contiñan moitas alusións [[sexismo|sexistas]].{{Sfn|Weinstein|2000|p=37}} A [[simboloxía cristiá]] era habitual nas letras e nas portadas dos álbums,{{Sfn|Weinstein|2000|p=39}} así como a figura de [[Satán]], aínda que se usaba máis coma unha temática impactante e macabra que coma un elemento contra a [[relixión]] da subcultura [[black metal]] da década dos anos 1990.{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}{{sfn|Waksman|2009|pp=192–195}}

== Influencias e legado ==
[[Ficheiro:Venom, Conrad „Cronos“ Lant at Party.San Metal Open Air 2013 12.jpg|right|thumbnail|[[Conrad Lant|Cronos]] de [[Venom]], grupo considerado coma un dos precursores do [[black metal]] e do [[thrash metal]].{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}<ref name="McIver2010">{{Cita libro |last=McIver |first1=Joel |title=The Bloody Reign of Slayer |edition=2 |location=Londres |publisher=Omnibus Press |date=2010 |isbn=978-1-84938-386-8 |pp=20–21}}</ref>]]
O NWOBHM desatou un renacemento nun xénero estancado, pero recibiu numerosas críticas pola expectación excesiva xerada ó redor dun gran número de músicos considerados mediocres.{{sfn|McIver|2006|p=19}}<ref name="Miller1986a"/><ref name="Shore2009"/> Os detractores consideran que, a diferenza do heavy metal de décadas anteriores, a súa música foi pouco orixinal{{Sfn|Daniels|2010|p=83}} e non incluíu gravacións clásicas de rock.{{sfn|McIver|2006|p=19}}<ref name="Miller1986a"/><ref name="Shore2009"/> Porén, estas bandas e a súa diversa produción serviron de heliografía que outros grupos de todo o mundo occidental emularon e expandiron posteriormente.{{sfn|Bayer|2009|pp=190–191}}<ref name="BowarA"/> A colisión de estilos que caracterizou o NWOBHM considerase chave na diversificación do heavy metal durante a segunda metade dos anos 1980 que deu lugar ós diversos subxéneros que xurdiron posteriormente nos anos 1990.{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=42:53}}<ref name="RivadaviaS"/>{{sfn|Weinstein|2000|p=44}}

O éxito de [[Def Leppard]] nos Estados Unidos serviu de catalizador para o auxe do [[glam metal]],<ref>{{Cita libro |ref=harv|first=Martin | last=Popoff |title=The Big Book of Hair Metal: The Illustrated Oral History of Heavy Metal's Debauched Decade|url=https://books.google.com/books?id=HjRcBAAAQBAJ&pg=PA38|date=2014|publisher=Voyageur Press| location = Minneapolis| isbn=978-0-7603-4546-7|p=38}}</ref>{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} da mesma forma que outros grupos coma [[Angel Witch]], [[Witchfynde]], [[Cloven Hoof]] e especialmente [[Venom]]{{efn|O subxénero do [[black metal]] toma o seu nome do álbum de 1982 de Venom titulado ''[[Black Metal (álbum)|Black Metal]]''.{{Sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}}} foron os orixinadores da música, letras, portadas e actitudes que deron lugar ó [[black metal]] nas súas diversas formas en [[Europa]] e [[América]].{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}{{sfn|Popoff|2005|pp=74, 417}} [[Motörhead]], [[Iron Maiden]], [[Raven]], [[Tank]], Venom e outros grupos menores están considerados coma precursores do [[speed metal]] e do [[thrash metal]], dous [[subxéneros do heavy metal|subxéneros]] que avanzaron a mestura do heavy metal co [[punk]], incorporando elementos do [[hardcore punk|hardcore]] ademais de amplificar o volume, a velocidade e agresividade do ton.<ref name="AllMusicStaffI"/>{{sfn|McIver|2006|pp=18–22}}<ref name="McIver2010"/><ref>{{Cita libro |ref=harv|last=Mustaine |first1=Dave |last2=Layden |first2=Joe |title=Mustaine&nbsp;– A Heavy Metal Memoire |chapter=Lars and Me, or What Am I Getting Myself Into? |location= Nova York |publisher=Harper Collins |year=2010 |isbn=978-0-06-199703-7}}</ref>

A partir do ano 1982 puntos distantes como [[Norteamérica]],{{Sfn|Christe|2004|p=88, 92–93,108–111, 132–135}} [[Alemaña occidental]],{{Sfn|Christe|2004|p=136–139}} e o [[Brasil]]{{Sfn|Christe|2004|p=106}} convertéronse en berces das súas propias escenas de thrash metal: o [[thrash metal da Área da Baía]], o [[thrash metal teutónico]] e o [[thrash metal brasileiro]] respectivamente. [[Lars Ulrich]] de [[Metallica]], afeccionado e ávido coleccionista de gravacións e obxectos relacionados co NWOBHM, admitiu que tiñan unha débeda con este movemento,{{Sfn|McIver|2006|pp=23–25}} e baixo a súa influencia a lista de temas das primeiras actuacións de Metallica estaban cheas de versións de temas de grupos de heavy metal británicos.{{sfn|McIver|2006|pp=23–25, 32}}{{sfn|Tucker|2006|pp=41–43}} O son do NWOBHM chegou a influenciar retroactivamente ó punk, con grupos coma [[Discharge]] que fusionaron a música punk con elementos do heavy metal.<ref>{{Cita libro |last1=Glasper |first1=Ian |title=Burning Britain: The History of UK Punk 1980–1984 |location=Londres |publisher=Cherry Red Books |date=2004 |isbn=978-1-901447-24-8 |p=47}}</ref>{{sfn|Waksman|2009|p=238}}

O nacemento do speed metal a comezos dos anos 1980 foi crucial para a evolución do [[power metal]] na segunda metade da década,<ref name="AllMusicStaffI"/> exemplificado nos alemás [[Helloween]],<ref name="MarsicanoA"/> e nos estadounidenses [[Manowar]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/manowar-mn0000673208/biography |title=Manowar Biography |last=Monger |first=James Christopher |publisher=AllMusic |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref> [[Savatage]]<ref name="HueyA"/> e [[Virgin Steele]].<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/virgin-steele-mn0000216455/biography |title=Virgin Steele Biography |last=Reesman |first=Bryan |páxina-web=AllMusic |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref> Dende os comezos do NWOBHM, grupos norteamericanos coma [[Anvil]],{{Sfn|Christe|2004|p=44}} [[Riot]],{{Sfn|Christe|2004|p=44}} [[Twisted Sister]],{{Sfn|Christe|2004|p=50}} Manowar,{{Sfn|Christe|2004|p=44}} Virgin Steele,<ref name="DeFeisA">{{Cita web |url= http://www.virgin-steele.com/bio.html |title=Virgin Steele Official Biography |accessdate=9 de maio de 2015 | first=David| last=DeFeis |páxina-web=virgin-steele.com}}</ref> [[The Rods]],<ref>{{cite magazine |title=Armed & Ready |journal=Kerrang! |date=1981 |last=Barton |first=Geoff | issue=3 |pages=12}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/the-rods-mn0000835269/biography |title=The Rods Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=3 de maio de 2015}}</ref> [[Hellion]],<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/hellion-mn0000675430/biography |title=Hellion Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de xuño de 2015}}</ref> [[Cirith Ungol (grupo musical)|Cirith Ungol]]<ref>{{cite magazine |title=The Men from Ungol |journal=Mega Metal Kerrang! |year=1986 |last=Miller |first=Paul |issue=4 |pages=18–19}}</ref> e [[Exciter]]<ref>{{cite magazine |title=Exciter |journal=[[Metal Forces]] |date=1983 |last=Hammonds |first=Steve |issue=1 |page=33 |url=https://www.scribd.com/doc/242575781/Metal-Forces-01-Autumn1983-pdf}}</ref> mantiveron un intercambio continuo co outro lado do [[mar Atlántico|Atlántico]], onde os ''metalheads'' británicos apreciaron a súa música.{{Sfn|Macmillan|2012|p=22}} Neste contexto de reciprocidade, Manowar e Virgin Steele asinaron nun primeiro momento co selo independente británico [[Music for Nations]],<ref name="DeFeisA"/><ref>{{cite magazine |title=Male Orientated Rock |journal=Kerrang! |date=28 de xullo de 1983 |last=Bonutto |first=Dante |issue=47 |url=http://www.gillyon.com/manowar_k47.htm |accessdate=1 de maio de 2016 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160304110141/http://www.gillyon.com/manowar_k47.htm |dataarquivo=04 de marzo de 2016 |urlmorta=yes }}</ref> mentres que Twisted Sister gravou os seus primeiros dous álbums en [[Londres]].{{Sfn|Christe|2004|p=50}} Pola súa banda, o son de grupos [[Xapón|xaponeses]] coma [[Earthshaker]], [[Loudness]], [[Anthem]] e outros tamén se viu influenciado polo NWOBHM, usando enxeñeiros de son británicos nos seus primeiros álbums,{{sfn|Christe|2004|p=44}}{{sfn|Macmillan|2012|p=22}}{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} e o grupo xaponés [[Bow Wow]] chegou a trasladarse a [[Inglaterra]] para formar parte da escena musical do heavy metal británico.<ref>{{cite magazine |title=Warning from Tokyo |journal=Kerrang! |date=19 de maio de 1983 |last=Johnson |first=Howard |issue=42 |pages=24–26 }}</ref>

[[Alemaña]], [[Suecia]], [[Dinamarca]], [[Bélxica]], [[Países Baixos]], [[Francia]] e [[España]] tamén tiveron unha boa acollida dos grupos británicos e nestes países xurdiron grupos semellantes de forma case inmediata.{{Sfn|Macmillan|2012|p=22}} Grupos coma [[Accept]], [[Grave Digger]], [[Sinner]] e [[Warlock]] de Alemaña,{{sfn|Christe|2004|p=43}}<ref>{{Cita web |url=http://heavymetal.about.com/od/interviews/a/Grave-Digger-Interview.htm |title=Grave Digger Interview |last=Norton |first=Justin M. |publisher=About.com |year=2010 |accessdate=26 de abril de 2015 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20150405054903/http://heavymetal.about.com/od/interviews/a/Grave-Digger-Interview.htm |dataarquivo=05 de abril de 2015 |urlmorta=yes }}</ref>{{sfn|Popoff|2005|p=325}}<ref>{{cite magazine |title='Lock Jaw |journal=Mega Metal Kerrang! |year=1986 |last=Simmons |first=Sylvie|issue=4 |pages=8–11 }}</ref> [[E.&nbsp;F. Band]] de Suecia,<ref name="RivadaviaH"/> [[Mercyful Fate]] de Dinamarca,<ref>{{cite magazine |title=Decibel Hall of Fame – No.&nbsp;74 -Mercyful Fate Melissa |journal=[[Decibel (revista)|Decibel]] |date=2011 |issue=78 |url=http://www.kingdiamondcoven.com/CWWforum/index.php?topic=5182.0 |accessdate=13 de maio e2014 |pp=48–54 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20151117030338/http://www.kingdiamondcoven.com/CWWforum/index.php?topic=5182.0 |dataarquivo=17 de novembro de 2015 |urlmorta=yes }}</ref> [[Killer]] e [[Ostrogoth]] de Bélxica,<ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/killer-mn0001769085 |title=Killer Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=8 de maio de 2016}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.allmusic.com/artist/ostrogoth-mn0000313173/biography |title=Ostrogoth Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=8 de maio de 2016}}</ref> [[Picture]] e [[Bodine]] dos Países Baixos,<ref>{{Cita web |url=http://www.pictureofficial.com/band1.html |title=Picture Biography |publisher=Picture Official Website |archiveurl=https://web.archive.org/web/20151117015420/http://pictureofficial.com/band.html |archivedate=17 de novembro de 2015 |accessdate=27 de marzo de 2016 |urlmorta=yes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.regularrocker.nl/index.php/biography |title=Bodine Biography |publisher=Regular Rocker |accessdate=26 de abril de 2015}}</ref> [[Trust (grupo musical)|Trust]] e [[Nightmare]] de Francia,<ref>{{Cita web |url=http://www.drumlessons.com/drummers/nicko-mcbrain/ |title=Nicko McBrain Biography, Videos & Pictures |páxina-web=Drum Lessons |accessdate=26 de abril de 2015 |data-arquivo=24 de marzo de 2015 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20150324133719/http://www.drumlessons.com/drummers/nicko-mcbrain/ |url-morta=yes }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.metalexpressradio.com/menu.php?main=interviews&id=854 |title=Yves Campion (Nightmare) interview |accessdate=20 de abril de 2010 |last=Stein |first=Lior |date=9 de abril de 2010 |publisher=Metal Express Radio |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20110718102515/http://www.metalexpressradio.com/menu.php?main=interviews&id=854 |dataarquivo=18 de xullo de 2011 |urlmorta=yes }}</ref> e [[Barón Rojo]] e [[Ángeles del Infierno]] de España,<ref>{{Cita libro |last1= Fouce | first1=Héctor| last2=del Val| first2= Feràn|title=Made in Spain: Studies in Popular Music |chapter=From el Rollo to Heavy Metal |editor-last=Martinez |editor-first=Sìlvia |editor2-last=Fouce |editor2-first=Héctor |year=2013|location=Nova York |publisher=Routledge |isbn=978-0-203-12703-2 |p=128}}</ref><ref>{{cite magazine |title=Explosión Heavy en el Norte |journal=Heavy Rock |year=1982 |issue=10  | language=es|pp=18–22}}</ref> formáronse entre os anos 1978 e 1982 e tiveron unha forte influencia do son do NWOBHM. Moitos destes grupos asinaron coa holandesa [[Roadrunner Records]] ou coa belga [[Mausoleum Records]], selos discográficos independentes que tamén publicaron gravacións de grupos británicos do NWOBHM.<ref>{{Cita web |ref=harv |url=http://www.music-avenue.net/mausoleum/story.php |title=Mausoleum: The story behind the legendary heavy metal label. Part I (1982–1986) |last=Falckenbach |first=Alfie |páxina-web=Music-Avenue |date=2002 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110117072645/http://www.music-avenue.net/mausoleum/story.php |archivedate=17 de xaneiro de 2011 |accessdate=22 de marzo de 2015 }}</ref><ref>{{Cita web |url=http://ca.roadrunnerrecords.com/about_us |title=About Roadrunner Records |publisher=[[Roadrunner Records]] |accessdate=10 de agosto de 2015 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160510110053/http://ca.roadrunnerrecords.com/about_us |archivedate=10 de maio de 2016 |urlmorta=yes }}</ref>

== Notas ==
{{Listaref|group=lower-alpha}}
;Referencias
:{{Todas as ref|en}}
{{Listaref|30em}}

== Véxase tamén ==
{{commonscat}}
=== Bibliografía ===
* {{Cita libro |ref=harv | last1 = Bayer | first1 =Gerd | title = Heavy Metal Music in Britain | publisher = Ashgate Publishing | year = 2009 | location = Farnham, Surrey | isbn = 978-0-7546-6423-9|display-authors=etal|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Bushell | first1 = Garry | last2 = Halfin | first2 = Ross |  title = Iron Maiden&nbsp;– Running Free | publisher = Zomba Books | year = 1984 | location = Londres | isbn = 978-0-946391-50-9|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Christe | first1 = Ian |title = Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal | serie = !t Books | publisher = HarperCollins | year = 2004 | location = Nova York | isbn = 978-0-380-81127-4|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Daniels | first1 = Neil | title = The Story of Judas Priest: Defenders of the Faith|url=https://archive.org/details/storyofjudasprie0000neil| publisher = Omnibus Press | year = 2010 | location = Nova York| isbn = 978-1-84772-707-7|lingua=en}}
* {{cita audiovisual|ref=harv | first1=Sam | last1=Dunn | first2= Scot | last2=McFadyen | date = 2011 | title = Metal Evolution | chapter =New Wave of British Heavy Metal | medium = Documental | location = Toronto | publisher = Banger Films, Inc| asin= B007GFYC0Q |lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Fricke | first1 = David | title = Animal Instinct: The Def Leppard Story| publisher = Zomba Books | year = 1987 | location = Londres | isbn = 978-0-946391-55-4|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Kilmister | first1 = Ian | authorlink1 = Lemmy Kilmister | last2 = Garza | first2 = Janiss | title = White Line Fever | publisher = Simon & Schuster | year = 2004 | location = Nova York | isbn = 978-0-684-85868-5|lingua=en}}
* {{cita audiovisual|ref=harv | first=Tim | last = Kirkby|  date = 2001 | title = Classic Albums: Iron Maiden – The Number of the Beast | medium = Documental | location = Londres | publisher = Isis Productions / Eagle Vision| asin= B00005QJIA |lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Macmillan | first1 = Malc | title = The N.W.O.B.H.M. Encyclopedia | edition = 3ª | serie= Iron Pages Books | publisher = I.P. Verlag Jeske/Mader GbR | year = 2012 | location = Berlín | isbn = 978-3-931624-16-3|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv|last=McIver |first1=Joel |title=Justice for All: The Truth About Metallica |url=https://archive.org/details/justiceforalltru0000mciv|edition=2 |location=Londres |publisher=Omnibus Press |date=2006 |isbn=978-1-84449-828-4 |lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Moynihan | first1 = Michael | last2 = Søderlind | first2 = Difdrik | title = Lords of Chaos&nbsp;– The Bloody Rise of the Satanic Metal Underground |url=https://archive.org/details/lordsofchaosbloo00moyn| publisher = Feral House | year = 1998 | location = Port Townsend, Washington | isbn = 978-0-922915-48-4|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Popoff | first1 = Martin | title = The Collector's Guide to Heavy Metal: Volume 2: The Eighties | publisher = Collector's Guide Publishing | date =2005 | location = Burlington, Ontario | isbn = 978-1-894959-31-5 | lingua=en}}
* {{cita audiovisual|ref=harv | author=Sexy Intellectual |date = 2008 | title = Iron Maiden and the New Wave of British Heavy Metal | medium = Documental| location = New Malden | publisher = Prism Films| asin= B0016GLZ4M|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Thompson | first1 = Dave | title = Smoke on the Water: The Deep Purple Story | publisher = ECW Press | date = 2004 | location = Toronto | isbn = 978-1-55022-618-8|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Tucker | first1 = John | title = Suzie Smiled&nbsp;... The New Wave of British Heavy Metal | publisher = Independent Music Press | year = 2006 | location = Shropshire, Reino Unido | isbn = 978-0-9549704-7-5|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Waksman | first1 = Steve | title = This Ain't the Summer of Love: Conflict and Crossover in Heavy Metal and Punk |url=https://archive.org/details/thisaintsummerof0000waks| publisher = University of California Press | year = 2009 | location = Berkeley | isbn = 978-0-520-94388-9|lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv|last1=Walser |first1=Robert |title=Running with the Devil: Power, Gender and Madness in Heavy Metal Music |location=Middletown, Connecticut |publisher=Wesleyan University |date=1993 |isbn=978-0-8195-6260-9 |lingua=en}}
* {{Cita libro |ref=harv| last1 = Weinstein | first1 = Deena | title = Heavy Metal: The Music and Its Culture |url=https://archive.org/details/heavymetalmusici0000wein| publisher = Da Capo Press | year = 2000 | isbn = 978-0-306-80970-5|lingua=en}}

{{Heavy metal}}
{{Control de autoridades}}

[[Categoría:Heavy metal]]