Antonia Alarcón
| Biografía | |
|---|---|
| Morte | p. 1811  |
| Causa da morte | pena de morte, enforcamento |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | obreira |
Antonia Alarcón, nada no século XVIII e finada en Ferrol cara a 1811, foi unha líder obreira galega.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Viviu en Ferrol a finais do século XVIII e principios do XIX. En 1810, mulleres obreiras de Ferrol encabezaron o movemento contra o desmantelamento dos estaleiros ferroláns, a consecuencia da centralización naval en Cádiz durante a Guerra da Independencia española. Antonia Alarcón foi unha das persoas que encabezaron o motín, que tivo unha fundamental presenza feminina segundo recolle a prensa da época.[1][2]
Alarcón liderou a revolta na que foi asasinado o gobernador José de Vargas, ao que as traballadoras acusaban de quedarse co diñeiro das pagas dos traballadores da armada e do naval.[2][3]
Un ano despois do motín, nun xuízo celebrado na Audiencia da Coruña, Antonia Alarcón e outras dúas persoas, un home e unha muller, foron condenados a morrer na forca como instigadores da revolta. Alarcón foi acusada de ser a súa principal dirixente. Foi decapitada e a súa cabeza foi exposta nunha pica fronte ao Arsenal de Ferrol.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "MUJERES Y RESISTENCIAS EN LA GALICIA DE FINES DEL ANTIGUO RÉGIMEN: ANTONIA DE ALARCÓN Y LOS LÍMITES DEL ORDEN" (PDF). Consultado o 2024-06-01.
- ↑ 2,0 2,1 "Antonia Alarcón - A Coruña das Mulleres". Consultado o 2024-06-01.
- ↑ Castelao, Ofelia Rey (2022-12-20). "Mujeres y resistencias en la Galicia de fines del Antiguo Régimen: Antonia de Alarcón y los límites del orden" (en castelán) (48): 21–60. ISSN 2445-1908. doi:10.30827/cnova.v0i48.23912. Consultado o 2024-06-02.
- ↑ Diario, Nós (2021-02-09). "O sacrificio útil de Antonia Alarcón". Consultado o 2024-06-01.