Tino di Camaino

Tino di Camaino
	;
Biografía
Nacemento	c. 1280 ; Siena
Morte	1337 (Gregoriano) (56/57 anos); Nápoles
Datos persoais
País de nacionalidade	República de Siena (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Nápoles (1323–1337); Florencia (1321–1323); Siena (1315–1320); Pisa (1306–1315)
Ocupación	escultor , arquitecto
Profesores	Giovanni Pisano (pt) e Camaino di Crescentino (pt)
Lingua	Lingua italiana
Obra
	Obras destacables (1320 (Gregoriano)) The Baptism of Christ (en) ; (1320 (Gregoriano)) Charity (en) ; (1320 (Gregoriano)) Faith (en) ;
Familia
Pai	Camaino di Crescentino (pt)

Tino di Camaino, nado en Siena contra o 1280 e finado en Nápoles contra o 1337, foi un escultor italiano do período gótico.

Biografía[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Fillo de Camaino di Crescentino, arquitecto sienés, foi discípulo de Giovanni Pisano, a quen axudou na realización dos relevos da fachada do Duomo de Siena. Seguiu o seu mestre cando se trasladou a Pisa, onde foi nomeado mestre de obras da Catedral (1311). Executou nese período o Monumento fúnebre de Henrique VII (1315). Alí mesmo en Siena, onde estivo entre 1315 e 1320, realizou tamén, en 1317, outro monumento funerario, o do cardeal Petroni. O seu Monumento fúnebre do bispo Orso foi executado para o Duomo de Florencia despois de 1321.

En Florencia[editar | editar a fonte]

Outras obras famosas do seu período fiorentino son a Madonna do Museo Nacional do Bargello e máis a Caridade do Museo Bardini, ademais da Tumba de Gastone della Torre, conservada no Museo da basílica da Santa Croce.

En Nápoles[editar | editar a fonte]

Desde 1323 traballou en Nápoles, ao servizo de Roberto d'Angiò, onde realizou numerosos monumentos funerarios: en 1323 o de Catarina de Austria na San Lorenzo Maggiore; arredor de 1325 o da raíña María de Hungría na Santa Maria Donnaregina. Para Santa Clara, xa nos últimos anos da súa vida, realizou os sepulcros de Carlo de Calabria e de María de Valois.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]