Saltar ao contido

Arcado-chipriota-panfilio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Arcadochipriota»)
En azul, subdialecto arcadio. Fóra de mapa: 20: chipriota. 21: panfilio.

O arcadochipriota (ou aqueo meridional) foi un dialecto do grego antigo falado en Arcadia (no Peloponeso central) e en Chipre aproximadamente entre os séculos -VII e -IV, ademais falábase en Panfilia, na costa anatólica veciña a Chipre. Descendía directamente do grego micénico e falouse nas áreas onde se reprochou a poboación micénica logo da invasión dórica. Os micénicos colonizaran Chipre cara ao -1100.

Tense coñecemento deste dialecto só a partir de inscricións. En Chipre escribiuse co silabario chipriota ata o século -III.

Mantivo moitas características do micénico que se perderon noutros dialectos clásicos (como o xónico ou o ático), por exemplo o son /w/, que se escribía coa letra arcaica digamma (Ϝ). Doutra banda, a letra arcaica san (Ϻ) mantívose en uso só en Arcadia ata o século -VI.

O dialecto panfilio presenta un aspecto estraño no conxunto dos dialectos gregos, con evolucións fonéticas propias.

Historia da
lingua grega

(ver tamén: alfabeto grego)
Protogrego (c. –2000)
Micénico (c. -1600-1100)
Grego antigo (c. –800-300)
Dialectos:
Eolio, Arcadochipriota, Ático,
Dórico, Macedonio, Xónico
Koiné (desde c. -300)
Grego bizantino (c. -3301453)
Grego moderno (desde 1453)
Dialectos:
Capadocio, Chipriota,
Demótico, Griko, Katharevousa,
Póntico, Tsakonio, Ievánico