Ana Diosdado
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 21 de maio de 1938 Buenos Aires, Arxentina |
Morte | 5 de outubro de 2015 (77 anos) Madrid, España |
Causa da morte | infarto agudo de miocardio |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Arxentina España |
Actividade | |
Ocupación | actriz , director teatral , escritora , guionista |
Período de actividade | 1965 - |
Membro de | |
Xénero artístico | Dramaturxia |
Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
Cónxuxe | Carlos Larrañaga |
Pai | Enrique Diosdado (pt) |
Premios
| |
Ana Isabel Álvarez-Diosdado Gisbert, máis coñecida como Ana Diosdado, nada en Buenos Aires o 21 de maio de 1938 e finada en Madrid o 5 de outubro de 2015, foi unha dramaturga, guionista e actriz con dobre nacionalidade, española e arxentina.
Obras[editar | editar a fonte]
Teatro[editar | editar a fonte]
- Olvida los tambores. 1970.
- El okapi. 1972.
- Usted también podrá disfrutar de ella. 1973.
- Los comuneros (Si hubiese buen señor). 1974.
- Y de Cachemira chales. 1976.
- Cuplé. 1986.
- Los ochenta son nuestros. 1988.
- Camino de plata. 1988.
- 321, 322. 1991.
- En la corteza del árbol. 1991.
- Cristal de Bohemia. 1994.
- Decíamos ayer. 1997.
- La imagen del espejo. 1998.
- La última aventura. 1999.
- Harira. 2005.
Adaptacións teatrais[editar | editar a fonte]
- A mitad de camino de Peter Ustinov. 1970.
- Knack de Ann Jellicoe. 1973.
- Casa de muñecas de Henrik Ibsen. 1983.
- La gata sobre el tejado de zinc de Tennessee Williams. 1979.
- La importancia de llamarse Wilde. 1993.
Guións de televisión[editar | editar a fonte]
- Juan y Manuela. 1974.
- Anillos de Oro. 1983.3
- Segunda Enseñanza. 1986.
- Yo, la juez.
- Las llaves de la independencia. 2004.
Guións de radio[editar | editar a fonte]
- La imagen del espejo. 1976.
Novela[editar | editar a fonte]
- En cualquier lugar, no importa cuando. 1965.
- Campanas que aturden. 1969.
- Los ochenta son nuestros. 1986.
- Igual que aquel príncipe. 1994.
Premios[editar | editar a fonte]
- TP de Ouro (1983) por Anillos de oro.
- Fotogramas de Prata (1983) á Mellor intérprete de televisión por Anillos de oro.
- Premio Mar del Plata.
- Premio Mayte (1971) por Olvida los tambores.
- Premio de Honra (2013) na XVI Edición dos Premios Max.
- Medalla de Ouro de Valladolid.
- Fastenrath da Real Academia Española.
- Doutora Honoris Causa pola Universidade de Alcalá (11 de decembro de 2014).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Javier Huerta, Emilio Peral, Héctor Urzaiz, Teatro español de la A a la Z, Madrid: Espasa-Calpe, 2005.