Alejo Sauras

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Alejo Sauras
Nacemento29 de xuño de 1979
LugarPalma de Mallorca
NacionalidadeEspaña
Profesiónactor e actor de televisión
Na rede
IMDB: nm0767027 Allocine: 165293 Allmovie: p496618
Twitter: AlejoSauras Instagram: alejosauras Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Alejo Martín Sauras, nado en Palma o 29 de xuño de 1979, é un actor de cine e televisión español.

Biografía[editar | editar a fonte]

Aínda que naceu en Mallorca (Esporles), Alejo Sauras pasou a súa adolescencia e mocidade en Madrid, en Aluche. Foi mal estudante, aínda que realizou estudos de Formación Profesional de electrónica e aviónica e conseguiu aprobar as oposicións para Iberia, finalmente decidiu dedicarse ao mundo da interpretación e hoxe, a pesar da súa mocidade, conta cunha extensa traxectoria profesional como actor tanto en cine como en teatro e televisión.

Comezou a formarse en escolas de arte dramática como a de Cristina Rota á vez que estudaba xaponés na Escola Oficial de Idiomas de Madrid. Isto serviríalle para chegar a representar dúas obras teatrais nesta lingua.

A partir de aí comezou a aparecer nalgunhas curtametraxes series de televisión (Menudo es mi padre, Compañeros, A las once en casa...) con papeis episódicos e en 1998 debutou no cine cunha pequena intervención na película Mensaka.

Máis tarde incorporouse ao elenco de actores da serie de televisión Al salir de clase (1997-2002), na que encarnou a un adolescente homosexual, Santi, intervindo en máis 500 capítulos entre os anos 1999 e 2000. Este personaxe deulle unha gran popularidade, e por mor del comezou a converterse nun rostro familiar.

Posteriormente participou en películas como Y decirte alguna estupidez, por ejemplo, te quiero (2000), ou Diario de una becaria (2003) e seguiu facendo algunhas aparicións episódicas en series de televisión (Siete Vidas, El comisario). Nesta época tamén interveu en multitude de curtametraxes.

En 2003 participou na segunda tempada de Javier ya no vive solo, xunto a Emilio Aragón. Pouco despois comezou a interpretar o papel de Raúl, o fillo de Nuria González e Antonio Molero, na serie Los Serrano, onde traballou ata o final da serie en xullo de 2008, e que soubo compaxinar co cine. Este foi outro dos personaxes que máis popularidade e recoñecemento déronlle.

En 2005 abandonou a súa imaxe de actor xuvenil ao aceptar un papel protagonista no filme Bienvenido a casa, realizado por David Trueba. Nel meteuse na pel dun fotógrafo que se incorporaba a unha redacción dun xornal. Pilar López de Ayala, Concha Velasco, Jorge Sanz, Juan Echanove e Carlos Larrañaga foron os seus compañeiros de repartición.

En 2006 rodou a longametraxe Café solo o con ellas do director novel Álvaro Díaz Lorenzo, con Asier Etxeandia, Lucía Jiménez e Elena Ballesteros. En novembro do mesmo ano roda outra longametraxe xunto a Imanol Arias, Lo que tiene el otro, dirixida polo valenciano Miguel Perelló.

Tamén rodou La habitación de Fermat de Luis Piedrahita e Rodrigo Sopeña e Sexykiller, morirás por ella de Miguel Martí. En 2008 rodou a película Mentiras y gordas xunto ao seu compañeiro Hugo Silva e outros rostros coñecidos. Tamén fixo un pequeno papel na película de Pedro Almodóvar Los abrazos rotos.

En outubro de 2008 estreouse a serie Cazadores de hombres onde Afasto é o protagonista xunto a Emma Suárez onde interpreta a "el Tila", un delincuente habitual e colaborador de Ana Leal (Emma Suárez). É experto coñecedor dos baixos fondos e a súa principal misión é axudar a Ana a atrapar a Serguei Yakutov, o asasino da familia de Ana Leal.

En 2010, foi unhas das novas incorporacións da segunda tempada da serie Acusados en Telecinco.

Filmografía[editar | editar a fonte]

Cine[editar | editar a fonte]

Longametraxes[editar | editar a fonte]

Curtametraxes[editar | editar a fonte]

Televisión[editar | editar a fonte]

Personaxes fixos[editar | editar a fonte]

Personaxes episódicos[editar | editar a fonte]

Teatro[editar | editar a fonte]

  • La Ínsula Barataria (maio de 1996). Extracto do Quixote.
  • Manuke Mura (decembro de 1996). Representada en xaponés.
  • Tonari No Ojiisan (abril de 1997). Representada en xaponés.
  • La Gallina Ciega (2002). Escrita e dirixida por Jaime Palacios.
  • Volveremos a hablar de esta noche (outono de 2002).

Dobraxes[editar | editar a fonte]

Premios[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]