D
 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aa | Bb | Cc | Dd | Ee | |||
| Ff | Gg | Hh | Ii | Ll | |||
| Mm | Nn | Ññ | Oo | Pp | |||
| Rr | Ss | Tt | Uu | ||||
| Vv | Xx | Zz | |||||
O D (de) é a cuarta letra do alfabeto galego, e representa os fonemas oclusivo dental sonoro /d/ e aproximante dental sonoro /ð/.
Historia[editar | editar a fonte]
A letra D ten a súa orixe na escrita hierática exipcia. O seu ancestral máis antigo recibiu o nome de deret (man). Cando foi adoptado no alfabeto fenicio pasou a chamarse daleth (porta). No alfabeto grego recibiu o nome de Delta (Δ, δ). No alfabeto etrusco e o alfabeto latino usouse tamén o delta, dándolle o deseño actual.
| Xeroglífico exipcio [porta] |
Protosemítíco [Dal, Daleth] |
Fenicio [Daleth] |
Grego [Delta] |
Etrusco [D] |
Latín [D] | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
 
|
|
|
|
|
Outras representacións[editar | editar a fonte]
No alfabeto fonético aeronáutico asígnaselle a palabra Delta. No código Morse é — ·· .
Bandeiras de sinais
Alfabeto semáforo
Código braille
Alfabeto manual
Outros significados[editar | editar a fonte]
- Na numeración romana representa o número 500.
- Na notación musical anglosaxoa representa a nota re.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Entradas da enciclopedia que comezan por D
