Coma

,
Coma
Signos ortográficos
	punto ( . ); coma ( , ); punto e coma ( ; ); dous puntos ( : ); puntos suspensivos ( … ); signo de interrogación ( ? ); signo de exclamación ( ! ); comiñas ( « » ) ( ‘ ’ ) ( “ ” ); parénteses ( ( ) ) ; corchetes ( [ ] ) ; raia ( ― ); guión ( ‐ ) ; barra diagonal ( / ) ; apóstrofo ( ' ) ( ’ ); acento ( ◌́ ); acento agudo ( ◌́ ); acento circunflexo ( ◌̂ ); acento grave ( ◌` ); diérese ( ◌̈ ); til ( ~ ); espazo ( )
Outros signos auxiliares
	antilambda ( < > ); antígrafo ( ¶ ); arroba ( @ ) ; asterisco ( * ) ; asterismo ( ⁂ ); barra inversa ( \ ) ; barra vertical ( \| ) ( ¦ ); cancelo ( # ); chaves ( { } ); cruz ( † ) ( ‡ ); e comercial ( & ) ; fin de artigo ( ∎ ) ; frecha ( → ) ; grao ( ° ) ; guión baixo ( _ ) ; ídem ( 〃 ); indicador ordinal ( º ) ( ª ) ; man ( ☞ ); moeda ( ¤ ); parágrafo ( § ) ; porcentaxe ( % ); prima ( ′ ) ( ″ ) ( ‴ ) ; punto de lista ( • ); punto medio ( · ); símbolos lóxicos; ( ⇒ ) ( ¬) ( ∃ ) ( ⊤ ) ( ∴ ); símbolos matemáticos ; ( + ) ( ‒) ( × ) ( ÷ ) ( = ) ( ± ); símbolos monetarios ; ( ¤ ) ( $ ) ( ¢ ) ( £ ) ( ₤ ) ( ¥ ) ( € ); símbolos de propiedade intelectual ; ( © ) ( ℗ ) ( ® ) ( ™ ) ( ℠ ) ( Ⓜ );
Esta caixa: ver; conversa; editar;

Este artigo trata sobre o signo de puntuación, para o estado de perda da conciencia véxase Coma (medicina).

A coma ou vírgula^[1]^[2] (,) é un signo de puntuación que sinala unha breve pausa que se produce dentro do enunciado.

Historia[editar | editar a fonte]

No século III antes de Cristo, Aristófanes de Bizancio inventou un sistema de puntos (distinctiones) para separar versos e indicar a cantidade de aire que era preciso tomar para ler en voz alta o texto.^[3] As distintas lonxitudes das pausas eran sinaladas por un punto inferior, medio ou superior. O punto medio ou media distinctio ( · ) equivalía ao concepto actual de coma.

O símbolo actual descenda da barra diagonal ou virgula suspensiva ( / ), empregada entre os séculos XIII e XVII para representar unha pausa. A coma moderna foi empregada por primeira vez por Aldo Manuzio.^[4]^[5]

Usos lingüísticos[editar | editar a fonte]

Utilízase para separar os membros dunha enumeración, salvo os que veñan precedidos por algunha das conxuncións e, ou ou nin. Por exemplo:

Teño cans, gatos, coellos e ratos.

María volveu a casa, fixo os deberes, ceou e foise á cama.

A coma entre oracións relacionadas entre si marca dentro do texto o final dunha delas e o comezo doutra:

Os soldados saudaban, a xente aplaudía, e os nenos non paraban de cantar.

As oracións subordinadas circunstanciais que preceden á principal deben de ser separadas desta por unha coma. No caso de que vaian inseridas no medio da principal deben de ir entre comas. Débese facer o mesmo cos complementos circunstanciais: Cando veñas outra vez á miña casa, chámame antes.
Tamén se utiliza para delimitar unha aclaración ou inciso:

Nacho, o meu curmán, acaba de conseguir o seu primeiro emprego.

As locucións conxuntivas ou adverbiais, sexa cal for a súa posición, van precedidas e seguidas de coma, tales como: en efecto, é dicir, en fin, por conseguinte, no entanto, así a todo, porén e outras da mesma clase.

Dáme iso axiña, é dicir, se che parece ben.

Pasou unha má noite. Ao día seguinte, no entanto, aprobou o seu exame.

O vocativo escríbese seguido de coma se vai ao principio da frase; precedido de coma se vai ao final; e entre comas se vai no medio.

Carlos, ven aquí. Ven aquí, Carlos. ¿Sabes, Carlos, quen veu?

Separa o suxeito do predicado cando se suprime o verbo: A mellor comida, o pan
As oracións explicativas que van dentro doutras sepáranse entre comas: Esas mozas, que tanto saltan, chegaron tarde.
No período adversativo, se antes da conxunción hai unha pausa, márcase cunha coma: Estou certo, pero non o sei demostrar.

Uso como diacrítico[editar | editar a fonte]

A coma é empregada como sinal diacrítico en romanés baixo o s (Ș, ș) e o t (Ț, ț). O símbolo deriva da cedilla e ocasionalmente é substituído por esta, aínda que tecnicamente non é correcto. Na transición do alfabeto cirílico ao latino tamén se empregou d̦.
En letón escríbese nas letras ģ, ķ, ļ, ņ^[6] e, historicamente, ŗ para indicar palatalización. No caso do g minúsculo a coma escríbese sobre a letra, non sendo así no caso da maiúscula ( Ģ ).
En nez perce^[7] e colville-okanagan^[8] empréganse comas superiores.

Outros usos[editar | editar a fonte]

A coma utilízase como signo decimal en gran parte do mundo non anglosaxón. Por exemplo

3,14159

No mundo anglosaxón e algúns países castelanfalantes, a coma emprégase en números grandes para separar os seus díxitos en grupos de tres, empezando pola dereita.

$15,000,000

En Matemáticas a coma emprégase en moitos contextos:

Separa as variables dunha función: f(x, y, z).
Separa os elementos dun par ordenado, como as coordenadas dun punto ou dun vector.
Separa os extremos dun intervalo: [2, 5].
Indica os vectores que se operan nun produto mixto: $[{\vec {a}},{\vec {b}},{\vec {c}}]$ .

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para vírgula.
↑ Servizo de Normalización Lingüística; Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia (2006). Universidade da Coruña, ed. "A coma ou vírgula" (PDF). Criterios para o uso da lingua. A Coruña. p. 40.
↑ Truss, Lynn (2004). Gotham Books, ed. Eats, Shoot & Leaves: The Zero Tolerance Approach to Punctuation. New York. p. 72. ISBN 1-59240-087-6.
↑ Reading Before Punctuation Arquivado 02 de setembro de 2006 en Wayback Machine. – Panfleto Introduction to Latin Literature, Haverford College
↑ Manuscript Studies, Medieval and Early Modern
↑ Omniglot (ed.). "Latvian". Consultado o 27 de xaneiro de 2014.
↑ Aoki, Haruo (1994). University of California, ed. Nez Perce Dictionary.
↑ Christopher Parkin; Sarah Peterson. "n̓səl̓xcin iʔ‿sq̓y̓q̓ay̓s sʔaʔum̓s (Colville-Okanagan Salish Alphabet Chant)". Consultado o 1 de febreiro de 2014.

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para vírgula.

[2] Servizo de Normalización Lingüística; Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia (2006). Universidade da Coruña, ed. "A coma ou vírgula" (PDF). Criterios para o uso da lingua. A Coruña. p. 40.

[3] Truss, Lynn (2004). Gotham Books, ed. Eats, Shoot & Leaves: The Zero Tolerance Approach to Punctuation. New York. p. 72. ISBN 1-59240-087-6.

[4] Reading Before Punctuation Arquivado 02 de setembro de 2006 en Wayback Machine. – Panfleto Introduction to Latin Literature, Haverford College

[5] Manuscript Studies, Medieval and Early Modern

[6] Omniglot (ed.). "Latvian". Consultado o 27 de xaneiro de 2014.

[7] Aoki, Haruo (1994). University of California, ed. Nez Perce Dictionary.

[8] Christopher Parkin; Sarah Peterson. "n̓səl̓xcin iʔ‿sq̓y̓q̓ay̓s sʔaʔum̓s (Colville-Okanagan Salish Alphabet Chant)". Consultado o 1 de febreiro de 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]