Yakovlev Yak-40
| Yakovlev Yak-40 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | rexional/VIP |
| Fabricante | Yakovlev |
| Primeiro voo | 21 de outubro de 1966 |
| Introducido | setembro de 1968 |
| Produción | 1967 - 1981 |
| Unidades construídas | 1 011 |
O Yakovlev Yak-40 (ruso: Яковлев Як-40; designación OTAN: Codling) é un reactor rexional soviético deseñado por Yakovlev. O avión trimotor realizou o seu voo de estrea o 21 de outubro de 1966 e fabricouse dende 1967 ata 1981. O avión foi introducido en setembro de 1968 e exportouse a partir de 1970.
Desenvolvemento[editar | editar a fonte]
A principios dos anos 60 as rutas troncais soviéticas, tanto internacionais como internas, estaban servidas pola aeroliña estatal Aeroflot usando avións a reacción ou turbohélices, pero os servizos locais, moitos dos cales se operaban dende pistas de herba, eran servidos por avións obsoletos con motores de pistóns como os Ilyushin Il-12, Il-14 e Lisunov Li-2.[1] Aeroflot quería substituír eses vellos aparellos cun avión con turbinas, sendo a oficina de deseño Yakovlev a encargada de deseñalo. Non se solicitaba unha velocidade alta, pero o avión debería ser capaz de operar con seguridade e fiabilidade en aeroportos pobremente equipados con pistas sen pavimentar curtas, de menos de 700 metros, e en malas condicións meteorolóxicas.[2]
Yakovlev estudou tanto deseños turbohélice como a reacción para cumprir cos requisitos, e incluso estudou deseños de engalaxe e aterraxe verticais, pero finalmente decantouse por un trirreactor de á recta con capacidade para 20-25 pasaxeiros. Os motores serían os novos turboventiladores AI-25 desenvolvidos por Ivchenko en Zaporozhye, Ucraína.[3]
Deseño[editar | editar a fonte]
O Yak-40 é un monoplano con ás baixas e rectas en saínte, unha gran cola en T e un tren de aterraxe triciclo retráctil. A cabina de pasaxeiros atópase diante das ás, coa pequena parte traseira da fuselaxe levando os tres motores turboventilador, dous montados nos laterais e o terceiro na fuselaxe alimentado por un "conducto S", así como unha unidade de potencia auxiliar para permitir o arranque do motor sen apoio terrestre en aeródromos primitivos.[4][5] Os tres motores AI-25 son motores de dous eixos con 14,7 kN. Os motores non teñen "jetpipes", e inicialmente tampouco inversores de pulo.[6][7]
A fuselaxe presurizada ten un diámetro de 2,4 metros, e a cabina de pasaxeiros ten unha configuración estándar de entre 24 e 27 asentos en filas de tres, aínda que pode levar 32 pasaxeiros en filas de catro asentos. Os pasaxeiros entran ao avión a través dunhas escaleiras aéreas ventrais na fuselaxe traseira.[7][8]
A á está equipada con grandes solapas ranuradas no bordo posterior, pero non ten outros dispositivos de alta sustentación, confiando na baixa carga alar da aeronave para dar o rendemento de engalaxe e aterraxe necesario en pistas curtas. As ás únense na liña central do avión, co largueiro principal que as atravesa de punta a punta. As ás lbergan depósitos de combustible integrais cunha capacidade de 3 800 litros. O aparello ten unha gran deriva, cun ángulo cara a trás de 50 graos para mover o plano de cola cara a atrás para compensar a curta fuselaxe traseira. Os estabilizadores horizontais son rectos.[5][9]
O Yak-40 foi o primeiro avión de pasaxeiros soviético deseñado para os requisitos de aeronavegabilidade occidentais.[10]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Stroud 1968, p. 269-270
- ↑ Gunston e Gordon 1997, p. 185
- ↑ Gunston e Gordon 1997, pp. 185-186
- ↑ Stroud 1968, p. 270-272
- ↑ 5,0 5,1 Gordon, Komissarov e Komissarov 2005, p. 303
- ↑ Gunston e Gordon 1997, p. 187
- ↑ 7,0 7,1 Taylor 1976, pp. 448-449.
- ↑ Stroud 1968, pp. 272-273
- ↑ Gunston e Gordon 1997, pp. 186-187
- ↑ "Yak-40". Flight International: 100. 23 de xaneiro de 1975. Archived from the original on 24 de abril de 2016. Consultado o 14 de xullo de 2023.
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Gordon, Yefim, Dmitry Komissarov and Sergey Komissarov. OKB Yakovlev: A History of the Design Bureau and its Aircraft. Hinkley, UK: Midland Publishing, 2005. ISBN 1-85780-203-9.
- Gunston, Bill e Yefim Gordon. Yakovlev Aircraft since 1924. London, UK: Putnam Aeronautical Books, 1997. ISBN 1-55750-978-6.
- Hoyle, Craig. "World Air Forces Directory". Flight International. Vol. 190, No. 5566, 6–12 December 2016, pp. 22–53. ISSN 0015-3710.
- Stroud, John. Soviet Transport Aircraft since 1945. London:Putnam, 1968. ISBN 0-370-00126-5.
- Taylor, John W. R. Jane's All The World's Aircraft 1976–77. London:Jane's Yearbooks, 1976. ISBN 0-354-00538-3.