Wolfhart Pannenberg

Wolfhart Pannenberg
Nacemento	2 de outubro de 1928
Lugar de nacemento	Szczecin
Falecemento	4 de setembro de 2014
Lugar de falecemento	Múnic
Nacionalidade	Alemaña
Relixión	cristianismo
Alma máter	Universidade Humboldt de Berlín, Universidade de Gotinga, Universidade de Heidelberg e Universidade de Basilea
Ocupación	teólogo, escritor, profesor universitario e filósofo
Premios	Bavarian Order of Merit, Ordem Maximiliana da Baviera para Ciência e Arte, Honorary doctor of the University of Manchester, honorary doctor of the University of St Andrews, honorary doctorate from the University of Cambridge, honorary doctor of Babeș-Bolyai University e honorary doctorate of the University of Glasgow
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Wolfhart Pannenberg, nado o 2 de outubro de 1928 en Stettin, Polonia (antes Alemaña) e finado en Múnic o 5 de setembro de 2014, foi un teólogo alemán.

Traxectoria

Foi bautizado de neno na Igrexa Evanxélica (de confesión luterana), con todo nos seus primeiros anos perdeu todo contacto coa relixión. Contra os dezaseis anos tivo unha intensa experiencia relixiosa e comezou a buscar como comprendela e interpretala. Así, empezou a estudar os grandes xenios da Filosofía e os grandes pensadores do mundo das relixións. Un profesor de literatura que fora membro da Igrexa confesante de Karl Barth enfrontada a Adolf Hitler, animouno a que realizase unha ollada profunda no cristianismo. Isto provocou a súa conversión intelectual, chegando á particular conclusión de que o evanxeo de Xesús de Nazaret era a mellor opción relixiosa. Reingresou, xa que logo, na Igrexa evanxélica. Asemade experimentou a súa vocación de teólogo.

Estudou en Berlín, Göttingen e Bâle. Foi profesor da Facultade de teoloxía de Maguncia e de Múnic e director do Instituto de teoloxía. Foi profesor invitado nas universidades de Harvard,Chicago e Claremont.

Pensamento

Teoría da ciencia e teoloxía

Pannenberg reflexiona sobre a relación entre a teoloxía como disciplina rigorosa e a súa interacción coa filosofía, as ciencias históricas e as ciencias naturais. Para el a teoloxía é unha ciencia tan metódica e esixente como a física ou a matemática, ocupando un posto central entre as ramas do saber pois o obxecto do seu estudo é a realidade que todo o determina (Deus) e ningunha ciencia pode prescindir ou obviar ese alicerce fondo do real e do ser. A teoloxía é moito máis que mera apoloxética ou reflexión moral, consiste ante todo na confrontación do pensamento racional humano co fundamento último de todo ente. Os enunciados teolóxicos, o mesmo que as doutras proposicións científicas, danse no marco duns contextos teóricos e se poden controlar cientificamente considerando a súa función no contexto dos seus respectivos sistemas teoréticos. Tras a verificación crítica sostida por Karl Popper e a decisión entre paradigmas de Thomas Kuhn, non existe diferenza substancial entre os asertos da teoloxía, as leis hipotéticas das ciencias naturais e as afirmacións históricas da ciencia histórica.

Antropoloxía en perspectiva teolóxica

Nesta liña, afirma, dende unha perspectiva antropolóxica, que a dimensión transcendente do ser humano é algo constitutivo de todo home e muller. A súa postergación ten consecuencias para a integridade individual e social da persoa. Pannenberg ten analizado a estrutura e as manifestacións da dimensión relixiosa da vida humana. Entende que a teoloxía cristiá para dar resposta coherente co evanxeo debe aterrar na análise antropolóxica. Os conceptos teolóxicos non son externos aos fenómenos subxectivos, sociais, culturais e históricos, senón que corresponden a unha dimensión que pode poñerse de manifesto neles mesmos. Toda referencia humana a obxectos finitos implica xa unha referencia ao infinito. Só en relación co todo se pode determinar a significación dun obxecto singular.

Historia como revelación

A verdade que procura a teoloxía ha de ser un conxunto coherente universal e histórico. Toda pregunta e toda resposta pola verdade é algo que acontece na historia. Unha historia entendida como un proceso de formación de identidade das persoas e dos pobos. Por iso a teoloxía ten un carácter hermenéutico que vai alén da hermenéutica existencial de Martin Heidegger e que coincide ata certo punto co concepto da mesma elaborado por Hans-Georg Gadamer: un proceso de reconstrución e interpretación do transmitido (tradición). Algo que se manifesta dun xeito específico na tradición xudeu-cristiá e na súa plasmación escrita na Biblia, pero que é tamén predicable de todas e cada unha das culturas, na medida en que entende a experiencia histórica da humanidade como revelación de Deus. Con todo, a historia enteira só pode entenderse como narración plena de sentido dende o seu final. Dende esta perspectiva cabe, como labor da teoloxía, unha comparación racional e crítica das distintas relixións na súa capacidade de dar conta da realidade como totalidade. O característico de Israel é xustamente a súa experiencia da historia como lugar onde Deus se manifesta, interpela e chama. A relixión de Israel é unha experiencia histórica de recepción e reinterpretación que ten unha superior capacidade explicativa da realidade como cosmos e como historia.

Panenberg constrúe unha cristoloxía dende abaixo, onde se reinterpreta ao Xesús histórico dende a resurrección. A historia da humanidade ha ser o proceso no que o home se vai formando ata acceder a humanidade plena. Para el a resurrección é un acontecemento histórico que anticipa o destino humano e lle outorga un horizonte de esperanza.

Obras

• Theologie und Reich Gottes (1971)
• Grundzüge der Christologie (1964)
• Grundfragen Systematischer Theologie (1974)
• Wissenschaftstheorie und Theologie (1973)
• Die Bestimmung des Menschen (1978)
• Anthropologie in theologischer Perspektive (1983)
• Éthik und Ekklesiologie (1977)
• Systematische Theologie, tres volumes (1988, 1991 e 1993)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Artigos relacionados con Pannenberg. (en inglés)