Wallace Stevens

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaWallace Stevens

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento2 de outubro de 1879 Editar o valor em Wikidata
Reading, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte2 de agosto de 1955 Editar o valor em Wikidata (75 anos)
Hartford, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Cancro de estómago Editar o valor em Wikidata)
Lugar de sepulturaCedar Hill Cemetery (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaHartford Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
EducaciónNew York Law School (en) Traducir
Universidade Harvard Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta , dramaturgo , poeta avogado , escritor , xornalista , avogado Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1914 Editar o valor em Wikidata -
Partido políticoPartido Republicano Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Arquivos en
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm1229000 Musicbrainz: 1975f7c4-0ea4-4f9d-8f9d-95e52eac4995 Discogs: 515783 IMSLP: Category:Stevens,_Wallace WikiTree: Stevens-6581 Find a Grave: 983 Editar o valor em Wikidata

Wallace Stevens, nado en Reading, Pensilvania, o 2 de outubro de 1879 e finado en Hartford, Connecticut, o 2 de agosto de 1955, foi un poeta estadounidense, adscrito á corrente vangardista do modernismo anglosaxón.

Traballou toda a súa vida como avogado de compañías de seguros. En 1955 obtivo o Premio Pulitzer de Literatura. Stevens é un exemplo de poeta tardío, pois a parte máis importante da súa obra apareceu despois de cumprir os 50 anos.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

En 1922, escribiu ao director dunha revista:

Evíteme, por favor, contar os datos biográficos. Son avogado e vivo en Hartford. Estes feitos non son divertidos nin reveladores.

Stevens estudou en Harvard e Nova York, e traballou brevemente como xornalista. Obtivo o título de avogado na New York Law School, en 1903. Tras un longo noivado, contraeu matrimonio con Elsie Viola Rachel en 1909. Tiveron unha filla, Dolly Stevens, en 1924. O matrimonio acabou distanciándose, mais nunca se divorciou. A súa filla posteriormente publicou as cartas do seu pai e unha colección de poemas.[1]

En 1908 foi contratado por American Bonding Company.[2] En 1914 era vicepresidente da Equitable Surety Company, de St. Louis, Missouri.[3] Posteriormente, foi contratado por Hartford Accident and Indemnity Company, deixando Nova York para vivir en Hartford, Connecticut, onde se asentou definitivamente.[4] En 1934, foi nomeado vicepresidente da compañía.[5] Tras obter o Premio Pulitzer en 1955, propúxoselle que aceptase un posto en Harvard, mais o poeta declinou a oferta.

Stevens foi bautizado como católico en 1955, mentres agonizaba dun cancro incurable.[6] Esta conversión foi non obstante desmentida pola súa filla.[7] Tras abandonar o hospital por un curto período, volveu ser ingresado, falecendo o 2 de agosto de 1955, á idade de 75 anos.

Poesía: imaxinación e realidade[editar | editar a fonte]

Stevens é un poeta de ideas, que mergullaban nas interrelacións imaxinación-realidade, así como conciencia-mundo. Para Stevens, "imaxinación" non é equivalente a conciencia, como tampouco "realidade" se identifica co mundo existente alén da nosa mente. A realidade é produto da imaxinación, que conforma o mundo. Así, a realidade é unha actividade, non un concepto estático. Para dar sentido ao mundo é preciso elaborar un punto de vista a través dun exercicio da imaxinación. Pero non se trata dun estéril esforzo filosófico, senón do apaixonado compromiso de outorgar ás cousas unha orde e un significado.

Stevens suxire que vivimos inmersos nunha sorte de tensión entre as formas, a través das cales establecemos o mundo e as ideas ordenadas que a nosa imaxinación propón. O mundo inflúenos en toda esfera de actividade: «O vestido dunha muller de Lasa / no seu lugar, / é elemento invisible dese lugar / xa feito visible.»[8]

No seu ensaio Imagination as Value, afirma: «a verdade parece ser aquilo que vivimos en conceptos de imaxinación antes de que a razón os fixou».[9] A imaxinación é o mecanismo a través do cal conceptuamos inconscientemente as estruturas vitais, mentres que a razón é a forma en que elaboramos conscientemente devanditos esquemas.

Este proceso de correspondencias ou abstracción lírica («Eu tiña tres mentes, / como unha árbore / en que houbese tres merlos.») é explicado polo seu tradutor ao castelán, Andrés Sánchez Robayna: «Da herdanza romántica e simbolista toma Stevens gran parte dos seus motivos e imaxes para levalos a unha zona de abstracción e de teoría que veu considerándose (estrañamente) como a parte máis enigmática e complexa da súa obra.»[10]

Reputación e influencia[editar | editar a fonte]

Dende que se deu a coñecer, críticos e poetas recoñeceron o inmenso talento de Stevens. Hart Crane escribiu a un amigo en 1919, tras ler algúns dos poemas de Harmonium: «Hai un home cun traballo que fai que todos os demais sintamos moi pouca cousa».[11] Nos anos 30, o crítico Yvor Winters censurou a Stevens por hedonista decadente, pero recoñecendo o gran valor poético da súa obra. Ao principio da década de 1940, o crítico Randall Jarrell afirmou que Stevens era un dos maiores poetas estadounidenses vivos.

A obra de Stevens recibiu máis atención despois da súa morte. Harold Bloom, Helen Vendler e Frank Kermode están entre os que máis a valoraron. Moitos poetas, por exemplo James Merrill e Donald Justice, recoñeceron a súa influencia, visible tamén noutros como John Ashbery, Mark Strand, A. F. Moritz ou John Hollander.

Obras[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • Harmonium (1923)
  • Ideas of Order (1936)
  • Owl's Clover (1923)
  • The Man with the Blue Guitar (1937)
  • Parts of a World (1942)
  • Transport to Summer (1947)
  • The Auroras of Autumn (1950)
  • Collected Poems (1954)
  • Opus Posthumous (1957)
  • The Palm at the End of the Mind (1972)
  • Collected Poetry and Prose (1997)

Prosa[editar | editar a fonte]

  • The Necessary Angel (ensaios) (1951)
  • Letters of Wallace Stevens, editado pola súa filla Holly Stevens (1966)
  • Secretaries of the Moon: The Letters of Wallace Stevens & José Rodríguez Feo, editado por Beverly Coyle e Alan Filreis (1986)
  • Sur plusieurs beaux sujects: Wallace Stevens's Commonplace Book, editado por Milton J. Bates (1989)
  • The Contemplated Spouse: The Letter of Wallace Stevens to Elsie, editado por D.J. Blount (2006)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Richardson, Joan. Wallace Stevens: The Later Years, 1923-1955, Nova York: Beech Tree Books, 1988, p. 22
  2. ↑ Richardson, Joan. Wallace Stevens: The Early Years, 1879-1923, Nova York: Beech Tree Books, 1986, p. 276.
  3. ↑ Richardson, The Early Years, supra, p. 424.
  4. ↑ Richardson, The Early Years, supra, p. 445
  5. ↑ Richardson, The Later Years, supra, p. 87.
  6. ↑ Maria J. Cirurgião, “Last Farewell and First Fruits: The Story of a Modern Poet.” Lay Witness (xuño de 2000)
  7. ↑ Peter Brazeau, Parts of a World: Wallace Stevens Remembered, Nova York, Random House, 1983, p. 295
  8. ↑ Stevens, Collected Poetry and Prose, supra, p. 41.
  9. ↑ Stevens, Wallace. The Necessary Angel: Essays on Reality and the Imagination, Nova York: Vintage, 1965, p. 154.
  10. ↑ Stevens, Wallace. De la simple existencia. Antología poética, Galaxia Gutenberg-Círculo de Lectores. Barcelona, 2003. p. 10
  11. ↑ "Wallace Stevens: Biography and Recollections by Acquaintances," Modern American Poetry.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Armstrong, Tim. "Player Piano: Poetry and Sonic Modernity" in Modernism/Modernity Arquivado 14 de xuño de 2010 en Wayback Machine. 14.1 (xaneiro de 2007), 1-19.
  • Baird, James. The Dome and the Rock: Structure in the Poetry of Wallace Stevens (1968)
  • Bates, Milton J. Wallace Stevens: A Mythology of Self (1985)
  • Beckett, Lucy. Wallace Stevens (1974)
  • Beehler, Michael. T.S. Eliot, Wallace Stevens, and the Discourses of Difference (1987)
  • Benamou, Michel. Wallace Stevens and the Symbolist Imagination (1972)
  • Berger, Charles. Forms of Farewell: The Late Poetry of Wallace Stevens (1985)
  • Bevis, William W. Mind of Winter: Wallace Stevens, Meditation, and Literature (1988)
  • Blessing, Richard Allen. Wallace Stevens' "Whole Harmonium" (1970)
  • Harold Bloom. Wallace Stevens: The Poems of Our Climate (1980)
  • Borroff, Marie, ed. Wallace Stevens: A Collection of Critical Essays (1963)
  • Brazeau, Peter. Parts of a World: Wallace Stevens Remembered (1983)
  • Brogan, Jacqueline V. The Violence Within/The Violence Without: Wallace Stevens and the Emergence of a Revolutionary Poetics (2003)
  • Simon Critchley. Things Merely Are: Philosophy in the Poetry of Wallace Stevens (2005)
  • Doggett, Frank. Stevens' Poetry of Thought (1966)
  • Frank Kermode. Wallace Stevens (1960)
  • Leggett, B.J. Early Stevens: The Friedrich Nietzsche Intertext (1992)
  • Leonard, J.S. & Wharton, C.E. The Fluent Mundo: Wallace Stevens and the Structure of Reality (1988)
  • McCann, Janet. Wallace Stevens Revisited: The Celestial Possible (1996)
  • Helen Vendler. On Extended Wings: Wallace Stevens' Longer Poems (1969)
  • Helen Vendler. Wallace Stevens: Words Chosen out of Desire (1986)

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wallace_Stevens&oldid=6080931»