O Vicerreinado de Nova Granda (en castelán: Virreinato de Nueva Granada), tamén coñecido como Vicerreinado de Santafé ou Vicerreinado do Novo Reino de Granada, foi unha entidade territorial, integrante do Imperio Español, estabelecida pola Coroa (1717-1723, 1739-1810 e 1816-1819) na derradeira fase da colonización española de América. Foi creado polo rei Filipe V en 1717 dentro da nova política dos borbóns e suspendido en 1723, por problemas financeiros, sendo reinstaurado en 1739 até que o movemento independentista o disolve de novo en 1810. En 1815, foi reconquistado polo exército do rei Fernando VII, sendo novamente restaurado, até que o exército libertador logrou a súa independencia definitiva do poder español en 1819.
A capital do vicerreinado foi Santafé (Bogotá).[1] O escudo de armas do vicerreinado foi herdado por Bogotá, que o conserva como insignia.
Arquivo Xeral da Nación (Colombia) (1997). "Documentos que hicieron un país". Biblioteca Luis Ángel Arango. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2012. Consultado o 5 de agosto de 2012.
.svg&lang=gl)
