Valter Hugo Mãe

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaValter Hugo Mãe

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(pt) Valter Hugo Lemos Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento25 de setembro de 1971 Editar o valor em Wikidata (52 anos)
Saurimo (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePortugal Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor , poeta Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioValter hugo mãe Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina webvalterhugomae.com Editar o valor em Wikidata

Valter Hugo Mãe é o nome artístico do escritor portugués Valter Hugo Lemos, nado en Vila Henrique de Carvalho, (Angola) o 25 de setembro de 1971).[1] Alén de escritor é editor, artista plástico, presentador de televisión e cantante.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Valter Hugo Nai na Festa Literaria Internacional de Paraty en 2011

Valter Hugo Nai é un escritor portugués que naceu nunha cidade angolana outrora chamada Henrique de Carvalho, actual Saurimo.

Pasou a infancia en Paços de Ferreira e en 1980 mudouse para Vila do Conde.[2] Licenciouse en Dereito e fixo un posgrao en Literatura Portuguesa Moderna e Contemporánea na Facultade de Letras da Universidade do Porto.

En 1999 foi cofundador da Quasi edições na cal publicou obras de Mário Soares, Caetano Veloso, Adriana Calcanhotto, Manoel de Barros, António Ramos Rosa, Artur do Cruceiro Seixas, Ferreira Gullar, Adolfo Luxúria Caníbal e moitos outros.

Co-dirixiu a revista Apeadeiro, de 2001 a 2004 e en 2006 funda a editora Obxecto Cardíaco.

En 2007 atinxiu o recoñecemento público coa asignación do Premio Literario José Saramago, durante a entrega do cal o propio José Saramago considerou a novela o remorso de baltazar serapião un certo tsunami literario: "Por veces, tiven a sensación de asistir a un novo parto da Lingua portuguesa".

Para alén da escrita tense dedicado ao deseño, cunha primeira exposición individual inaugurada en maio de 2007, na Galería Símbolo, no Porto, e á música, téndose estreado como voz do grupo Goberno en xaneiro de 2008, no Teatro do Campo Alegre, tamén no Porto.[3]

Desde o fin de 2012 presentou un programa de entrevistas no Porto Canal. Publica a crónica Autobiografia Imaginária no Jornal de Letras[4] e coordina tamén a colección de poesía elogio da sombra.[5]

A súa literatura[editar | editar a fonte]

Os catro primeiras novelas de Valter Hugo Nai son coñecidas como a tetraloxía das minúsculas. Escritas integralmente sen letras capitais, incluíndo o nome do autor, pretendían chamar a atención para a natureza oral dos textos e recondución da literatura á liberdade primeira do pensamento. As minúsculas aluden tamén a unha utopía de igualdade. Unha correcta democracia que equiparaba as palabras na súa grafía para deixar ao lector definir o que debía ou non ser acentuado.

Valter Hugo, nos seus traballos, destaca pola variedade dos medios de expresión e de temáticas, que poden falar dos pequenos detalles do cotián, dos problemas contemporáneos afrontados por países como Portugal ou das paisaxes da Islandia, combinando unha prosa indagada e historias marcadas pola emoción.[6]

Obras[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • Silencioso corpo de fuga (1996). A Mar Arte. Coimbra.
  • O sol pôs-se calmo sem me acordar (1997). A Mar Arte. Coimbra.
  • Entorno a casa sobre a cabeça (1999). Silêncio da Gaveta Edições. Vila do Conde.
  • Egon schielle auto-retrato de dupla encarnação (1999). Associação dos Jornalistas e Homens de Letras do Porto. Porto.
  • Estou escondido na cor amarga do fim da tarde (2000). Campo das Letras. Porto.
  • Três minutos antes de a maré encher (2000). Quasi Edições. V.N. Famalicão.
  • A cobrição das filhas (2001). Quasi Edições. V.N. Famalicão.
  • Útero (2003). Quasi Edições. V.N. Famalicão.
  • O resto da minha alegria seguido de a remoção das almas (2003). Cadernos do Campo Alegre. Porto.
  • Livro de maldições (2006). Objecto Cardíaco. Vila do Conde.
  • Pornografia erudita (2007). Edições Cosmorama. Maia.
  • Bruno (2007). Littera Libros. Badaxoz.
  • Folclore íntimo (2008). Edições Cosmorama. Maia. En español: Folclore íntimo (2011). Vaso Roto.
  • Contabilidade (2010). Objectiva (Alfaguara). Lisboa.
  • Publicação da mortalidade (2018). Porto Editora (Assírio & Alvim). Porto. Reúne a súa poesía.[7]
Publicidade para „Homes imprudentemente poéticos“ na filial da Fnac na Rúa de Santa Catarina no Porto, finais de outubro de 2016

Novela[editar | editar a fonte]

  • O nosso reino (2004). Temas e Debates. Lisboa / Objectiva (Alfaguara). Lisboa: 2011. / Porto Editora. Porto: 2015 (prefacio de Ferreira Gullar).
  • O remorso de baltazar serapião (2006). QuidNovi. Porto. / Objectiva (Alfaguara). Lisboa: 2011. / Porto Editora. Porto: 2015 (prefacio de José Saramago).
  • O apocalipse dos trabalhadores (2008). QuidNovi. Porto. / Objectiva (Alfaguara). Lisboa: 2011. /. Porto Editora. Porto: 2015 (prefacio de Adonis). En español: El apocalipsis de los trabajadores (2009), Alpha Decay, Tradución de Martín López-Vega.
  • A máquina de fazer espanhóis (2010). Objectiva (Alfaguara). Lisboa. / Porto Editora. Porto: 2020. En español: La máquina de hacer españoles (2012), Alfaguara, Tradución María José Arregui Galán.
  • O Filho de Mil Homens (2011). Objectiva (Alfaguara). Lisboa. / Porto Editora. Porto: 2015 (prefacio de Alberto Manguel).
  • A Desumanização (2013). Porto Editora. Porto. Finalista do Prémio Oceanos 2015[8]. En 2019, prefacio de Miguel Real.
  • Homens Imprudentemente Poéticos (2016). Porto Editora. Porto. En español: Hombres imprudentemente poéticos (2018). Rata, Tradución de Martín López-Vega.[9]

Contos[editar | editar a fonte]

  • Contos de Cães e Maus Lobos (2015). Porto Editora. Porto. (prefacio de Mia Couto),

Infantil[editar | editar a fonte]

  • A Verdadeira História dos Pássaros (2009). Booklândia (QuidNovi). Porto.
  • A História do Homem Calado (2009). Booklândia (QuidNovi). Porto.
  • O Rosto (2010). Objectiva (Alfaguara). Lisboa. (ilustracións de Isabel Lhano).
  • As mais belas coisas do mundo (2010). Objectiva (Alfaguara). Lisboa. ((ilustraciónsde Paulo Sérgio Beju).
  • Quatro Tesouros (2011). Objectiva (Alfaguara). Lisboa. ((ilustracións de Patrícia Furtado).
  • O Paraíso são os Outros (2016). Porto Editora. Porto. (ilustracións de Esgar Acelerado).
  • Serei sempre o teu abrigo (2020). Porto Editora. Porto.

Outras Publicacións[editar | editar a fonte]

  • O Futuro em Anos-Luz. 100 Anos. 100 Poetas. 100 Poemas (2001). Quasi Edições. V.N. Famalicão. (antoloxía poética - selección e organización)
  • Série Poeta (2001). Quasi Edições. V.N. Famalicão. (antoloxía poética, dedicada a Júlio/Saúl Dias - selección e organización)
  • A Alma não é Pequena - 100 Poemas Portugueses para sms (2003). Edições Centro Atlântico. V.N. Famalicão. (antoloxía poética - selección e organización, con Jorge Reis-Sá).
  • Desfocados Pelo Vento. A Poesia dos Anos 80 Agora (2004). Quasi Edições. V.N. Famalicão. antoloxía poética - selección e organización).
  • Apeadeiro, Revista de Atitudes Literárias - Nº4 / Nº5 (2004). Quasi Edições. V.N. Famalicão. (co-dirección, con Jorge Reis-Sá).
  • Afectos e Outros Afectos (2004). Quasi Edições. V.N. Famalicão. (poesía, con Jorge Reis-Sá e pinturas de Isabel Lhano).
  • São Salvador do Mundo (2008). Edições Gailivro (Leya). Amadora. (turismo, con ilustracións de Rui Effe).
  • Contos Policiais (2008). Porto Editora. Porto. (antoloxía policial, con organización de Pedro Sena-Lino - conto).

Música[editar | editar a fonte]

  • Disco de Cabeceira, Paulo Praça, Som Livre, Oeiras, 2007 (letrista);
  • A Geração da Matilha, Mundo Cão, Cobra, Braga, 2009 (letrista);
  • Propaganda Sentimental, Governo, Optimus, Lisboa, 2009 (letrista e cantor);
  • Mirror People, Rui Maia, Optimus, Lisboa, 2009 (letrista e cantor);
  • Animal, Osso Vaidoso, Optimus, Lisboa, 2012 (letrista);
  • O Jogo do Mundo, Mundo Cão, Cobra Discos, Braga, 2013 (letrista).
  • Desligado, Mundo Cão, Sony Music, Lisboa, 2018 (letrista).

Premios[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Valter Hugo Mãe: biografia e todos os Livros". www.fnac.pt. Arquivado dende o orixinal o 10 de xullo de 2020. Consultado o 2020-07-10. 
  2. Fidelizarte. "Valter Hugo Mãe". Portal da Literatura (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  3. "Governo (banda)" (en portugués). 2014-12-10. 
  4. "Visão. Valter Hugo Mãe". Visão (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  5. "valter hugo mãe. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  6. Pensamento, Fronteiras do. "Valter Hugo Mãe". Fronteiras do Pensamento (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  7. "valter hugo mãe". Porto Editora. Consultado o 2020-07-10. 
  8. "Chico Buarque e Glauco Mattoso são finalistas do prêmio Oceanos; veja lista - 11/11/2015 - Ilustrada". Folha de S.Paulo. Consultado o 2020-07-09. 
  9. Mirgnesie, John V. (2018-07-31). "Hombres Imprudentemente Poéticos – Valter Hugo Mãe". Bienvenida Narrativa (en castelán). Consultado o 2020-07-10. 
  10. "Valter Hugo Mãe é o convidado do Trilha de Letras na noite de terça. TV Brasil. Cultura". TV Brasil (en portugués). 2019-08-16. Consultado o 2020-07-09. 
  11. "Angolano Valter Hugo Mãe ganha o Prêmio José Saramago - Cultura". Estadão (en portugués). Consultado o 2020-07-09. 
  12. "Valter Hugo Mãe vence o Prêmio Portugal Telecom 2012. VEJA Meus Livros". VEJA (en portugués). Consultado o 2020-07-09. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]