Víctor Català

Víctor Català
Nome completo	Caterina Albert Paradís
Alcume	Víctor Català, Marc de Rialp e Caterina Albert
Nacemento	11 de setembro de 1869
Lugar de nacemento	L'Escala
Falecemento	27 de xaneiro de 1966
Lugar de falecemento	L'Escala
Soterrada	L'Escala Old Cemetery
Nacionalidade	España
Ocupación	escritora, escultora, ilustradora e pintora
Coñecida por	Drames rurals, Solitud e sen etiquetar
Premios	Premio Fastenrath
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Caterina Albert i Paradís, nada en L'Escala o 11 de setembro de 1869 e finada na mesma vila o 27 de xaneiro de 1966, foi unha escritora catalá da Renaixença, máis coñecida polo pseudónimo literario de Víctor Català.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia burguesa. Estudou en Xirona e xa dende moi nova amosou inclinacións artísticas, en especial polo debuxo, a pintura e a poesía, sendo as súas primeiras composicións xuvenís en lingua castelá. En 1890 morreu seu pai e Caterina quedou encargada de administrar o patrimonio familiar. En 1897, escribiu a súa primeira obra importante, obra dramática romántica, El setè, sant matrimoni.

En 1898 concorreu aos Jocs Florals de Olot, onde resultan premiados o seu poema El llibre nou e o seu monólogo La infanticida, que escandaliza pola súa temática e o ton no que estaba escrito, aumentando o escándalo ao saber o xurado que fora unha muller quen o escribira. Por mor disto Catarina dende 1900 utiliza o alcume de Víctor Català. En 1901 sae do prelo o libro de poesías El cant dels mesos e comeza a colaborar na revista Joventut ata o seu peche en 1906. Quatre monòlogs aparece en 1902 e nese ano sae tamén Drames rurals, libro de relatos que se converte nun éxito de vendas e crítica.

Nicho de Caterina Albert.

En 1904 comeza a publicar por entregas en Jovetut a novela modernista Solitud e trasládase a vivir a Barcelona. En 1904 aparece Ombrívoles, conxunto de narracións. En 1905 aparece Solitud, a obra máis recoñecida da autora e unha das mellores da literatura catalá. Caires vius, outro libro de narracións aparece en 1907, e tras el un longo silencio literario ata 1918 no que comeza a publicar na revista Catalana os retallos do que será a novela Un film, que publicará en 1919 e que recibirá duras críticas, a partir de entón diminuirá a súa influencia no mundo literario catalán. Seguirá a publicar algúns libros de relatos como Mare Balena (1920), Contrallums (1930), e xa despois da guerra civil española Vida mólta (1949) aparece logo de publicar un libro en castelán por imposibilidade de publicalo na lingua orixinal. En 1951 aparece Jubileu e as Obres completes.