Usuario:Edvac/Emperador (Valencia)

Termo municipal de Emperador respecto da comarca da Huerta Norte.

Emperador (ás veces referido como Lugar novo do Emperador ou A Venda do Emperador) é unha localidade e municipio español situado na parte meridional da comarca da Huerta Norte, na provincia de Valencia (Comunidade Valenciana). Limita unicamente co municipio de Museros.

En 2014 contaba cunha poboación censada de 684 habitantes (INE) e, con tan só 0,0306 km², é o municipio máis reducido de España, e o máis densamente poboado.

Símbolos

O escudo de Emperador aprobouse oficialmente o 28 de marzo de 1988. A súa descrición heráldica é a seguinte: «Escudo cuadrilongo acabado en punta redonda. No primeiro cuartel, en campo de azur, o caserón e a torre señorial da mansión do Sr. Emperador, fundador do municipio. No segundo cuartel, sobre campo de ouro, o catro paus de gules. Ao timbre, coroa real aberta e a ambos os dous lados desta, morcegos voando de sabre».

Xeografía física

Está situado na zona nordés da Huerta de Valencia. A superficie é completamente chaira e carece de cursos de auga. Con tan só 30.600 m², é o municipio máis pequeno de España.

Localidades limítrofes

O termo municipal de Emperador está totalmente rodeado polo termo municipal de Museros (Valencia).

Historia

Até a segunda metade do século XVIII tan só era unha venda no camiño de Sagunto. Un comerciante valenciano chamado Agustín Emperador instalou en 1760 varias fábricas e talleres. En 1771 obtivo unha licenza para edificar vivendas e unha ermida, tras o que se construíu un palacio con torre e horto e continuou levantando vivendas até superar as 15. Entón, aténdose á xurisdición alfonsina, solicitou o señorío do lugar, algo ao que se opuxeron tanto o Concello de Museros como o Comendador da Orde de Santiago. Finalmente, tras disputas e un xuízo ao que concorreu o Fiscal do Reino, o señorío foille concedido en 1778. O novo aristócrata só gozou uns meses das súas posesións, xa que morreu en novembro dese mesmo ano. Sucedeulle a súa irmá Luisa Emperador, que ampliou a ermida e en 1779 conseguiu unha real licenza para construír un forno de cocer pan. A poboación foi consolidándose paulatinamente e, dunha matrícula feita en 1809 resultan os seguintes edificios: "o palacio, a venda, 2 fábricas de augardente, carnicería, forno, unha casa de recreo, as casas do alcalde, do mestre, da mestra de costura, do cubero, do alpargatero, 2 casas de tejedores de lenzo e 13 de labradores e jornaleros. En total 27 edificios, 35 veciños e 40 familias". En 1812, en plena Guerra da Independencia, as tropas francesas saquearon a ermida e levaron a imaxe titular da Virxe do Rosario.

Emperador en 1883.

En 1837, coa abolición dos señoríos, constituíuse en municipio independente coa denominación de Venda do Emperador, que quedou máis tarde no actual nome de Emperador. No Dicionario de Madoz (1845-1850) aparece a seguinte descrición do municipio:

Diccionario de Madoz

En 1978 fusionóuselle co municipio de Museros, de acordo co Real Decreto 581/1978. Con todo, a presión social foi forte e en 1984 o Tribunal Supremo fallaba a favor das reivindicacións do pobo, que volveu ser un municipio en 1985. Entre 2006 e 2009 case duplicou a súa poboación debido principalmente a unha promoción de 210 vivendas que empezaron a entregarse en 2007, esgotando así todo o chan urbanizable do municipio.

Política

Concello de Emperador.

Demografía

Centro social de Emperador.

Evolución demográfica

1860	1900	1930	1960	1990	1992	1994	1996	1998	2000	2002	2004	2005	2009
167	172	175	192	182	159	163	188	192	210	221	260	295	586

Economía

No 2001, o 8 % dos ocupados dedicábanse á agricultura, especialmente no naranjo; o 28 e 13 % dos empregados traballaban na industria e a construción respectivamente e a metade dos activos (50 %) facíano no sector servizos.

Transportes

O núcleo urbano sitúase ao bordo da antiga estrada de Valencia a Barcelona (N-340), pasando polas súas proximidades os CV-300, desde a cal se pode acceder tamén.

Patrimonio

Ermida da Virxe do Rosario.

• Ermida da Virxe do Rosario: Trátase dunha construción sinxela cunha única fachada, a dos pés, quedando o resto do edificio lindando con outras edificacións. Dita fachada ten un só corpo, con porta de arco de descarga e, sobre ela, unha hornacina coa titular. A fachada remata con espadana de dobre oco e frontón triangular. O interior é dunha soa nave de 15 x 6 m. O teito é plafonado, existindo no seu centro un gran óvalo con escordadura de escaiola, no que aparece unha pintura da Virxe do Rosario executada ao redor do 1920.

• Edificio señorial: De estilo neoclásico e torre cadrada.

Cultura

• Festas patronais: Celébranse durante catro días en torno ao primeiro fin de semana de setembro, en honra á Virxe do Rosario e ao Cristo da Misericordia, estando o último día dedicado especialmente a San Vicente Ferrer.

Referencias

[[Categoría:Concellos da provincia de Valencia]]