Usuario:BREAMOA13/Rosácea (enfermedad)

BREAMOA13/Rosácea (enfermedad)
Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A rosácea é unha enfermidade inflamatoria crónica da pel que afecta os vasos sanguíneos e as unidades pilosebáceas da parte central da cara (fazulas, nariz, fronte e mentón) e que se manifesta con rubor frecuente, avermellado (eritema) transitorio ou permanente, telanxiectasias, pápulas e pústulas con exacerbacións e remisións periódicas. Cando a rosácea progresa, poden desenvolverse outras alteracións como compromiso ocular, descamación, edema, engrosamento da pel, especialmente notorio e característico cando afecta ó nariz (rinofima).

Clasificación

En abril de 2002 constituíuse un comité experto por parte da National Rosacea Society o cal definiu explicitamente a rosácea e estableceu unha categorización en catro diferentes subtipos e dúas variantes:

Os catro subtipos son:

• Rosácea eritemato-telanxiectática: rubor frecuente e coloración avermellada permanente (eritema). Pode presentar pequenos vasos sanguíneos visibles preto da superficie da pel (telanxiectasias).
• Rosácea papulopustular: coloración avermellada permanente no centro da cara con grans arroibados (pápulas) que algúns poden conter pus (pústulas).
• Rosácea fimatosa: engrosamento da pel, con nódulos superficiais irregulares e aumento de tamaño. Pode afectar ó nariz, mentón, fronte, fazulas e orellas.
• Rosácea ocular: sensación de corpo estraño nos ollos, con picazón e ardor; ollos e pálpebras arroibadas, secas e alteradas. Fotosensibilidade e visión borrosa. Telanxiectasias na conxuntiva ocular e palpebral, edema periorbital. Tirizós frecuentes.

As dúas variantes son:

• Rosácea fulminans, con múltiples pápulas eritematosas, pústulas, nódulos e quistes con descarga purulenta.
• Rosácea granulomatosa, con pápulas consistentes nas zonas perinasais e periorais.

Existen outros termos descritivos aplicados ás presentacións de rosácea, pero non son formalmente aceptadas como subtipos de rosácea:

• A dermatitis perioral, que é mellor descrita como dermatitis periorificial, pero tratada similarmente con metronidazol tópico.
• Edema persistente da rosácea.
• Rosácea conglobata.
• O avermellamento persistente e o edema da metade superior da cara chámase «enfermidade Morbihan».

Epidemioloxía

A rosácea ten unha prevalencia de até un 10 % da poboación (1,5 a 10); dáse especialmente en persoas de pel branca con ascendencia de Europa setentrional e Oriental. Consecuentemente, é de ocorrencia común na Unión Europea e en Estados Unidos. Noutros grupos étnicos a rosácea é menos común, chegando a un 4 % en poboacións de ascendencia africana, latina ou asiática. A relación muller:home é de 3:1. A idade de inicio das primeiras manifestacións, principalmente rubor, é ó redor dos 20 anos; as manifestacións máis importantes comezan a súa presentación aos 30 anos, idade sobre a cal a enfermidade adoita desenvolverse e manifestarse plenamente, sendo un problema de saúde de relativa alta prevalencia entre os 40 e 60 anos de idade.

En Gran Bretaña e Irlanda alcúmanlle «a maldición dos celtas».[cita ^{[Cómpre referencia]}

Etioloxía e patoxenia

A etioloxía é descoñecida. A patoxenia ten os seguintes elementos:

• Anormalidades vasculares. Mediadores de vasodilatación aumentados; activación de canles TRP.
• Resposta inmune innata e adaptativa.
• Microorganismos
  • Demodex

Cadro clínico

Zonas comúns onde se presenta a rosácea.

A rosácea é unha enfermidade crónica da pel que se caracteriza por un compromiso marcado da área central da cara, con presenza dun eritema transitorio ou permanente, pápulas inflamadas ou pústulas, telanxiectasias e hiperplasia do tecido conxuntivo. O eritema transitorio ou rubor dura usualmente menos de cinco minutos e pódese estender ao pescozo e o peito, a miúdo acompañado da sensación de calor. Outras manifestacións menos comúns inclúen placas eritematosas, descamación, edema, cambios fimatosos (engrosamento da pel debido a hiperplasia das glándulas sebáceas). A rosácea asóciase ás veces con baixa autoestima, baixa confianza en si mesmos, vergoña fácil, tendencia ao illamento, diminución nos encontros sociais e, en definitiva, una calidade de vida diminuída. Até un 65 % das persoas que padecen rosácea tamén presentan algún grao de depresión.

As persoas con rosácea presentan maior prevalencia de certas enfermidades intestinais, incluíndo a enfermidade celíaca, a enfermidade de Crohn, a colitis ulcerosa, o síndrome do intestino alterado, o sobrecrecemiento bacteriano intestinal e a infección por Helicobacter pylori.

Os pacientes consultan habitualmente polo avermellamento facial, que adoita presentarse en relación con algún ou varios dos seguintes factores desencadeados, que a maioría das veces non foi recoñecido:

• Comidas
  • Queixo
  • Chocolate
  • Comida picante (45 %)
  • Salsa de soia
  • Vainilla
  • Lácteos
  • Fígado
• Bebidas
  • Viño tinto
  • Bebidas quentes (36 %)
  • Alcol en xeral (52 %)
• Drogas
  • Niacina
  • Nitroglicerina
  • Tabaco
• Axentes tópicos (15 %)
  • Corticoesteroides tópicos
  • Retinoides
  • Cosméticos (41 %)
  • Acetonas
  • Alcol
• Temperatura
  • Sauna ou calor húmida
  • Calor ambiental (75 %)
  • Lámpada solar
  • Baños ou duchas quentes
• Clima
  • Sol (81 %)
  • Calor
  • Vento forte (57 %)
  • Frío (46 %)
• Emoción
  • Enfado, furia
  • Tensión (79 %)
  • Vergoña
• Actividade
  • Exercicio (56 %)
  • Tose
  • Levantar pesos
• Privación de cafeína

Os pacientes poden experimentar distintas combinacións de síntomas e signos, con tanto, a evolución natural é cara a un empeoramento progresivo das manifestacións.

Tratamento

A rosácea é unha enfermidade que aínda non ten cura, por tanto, as medidas terapéuticas están orientadas a evitar os factores desencadeados a tratar o cadro clínico. Non hai algoritmos consensuados e os tratamentos son empíricos.

Xa que a rosácea evoluciona naturalmente a un empeoramento nas súas manifestacións e eventuais secuelas, especialmente as psicolóxicas, é importante o diagnóstico e tratamento precoz.

Existen varios tratamentos, todos os cales inclúen medidas xerais para evitar os factores desencadeados, ao que se pode agregar fármacos de uso tópico, como o metronidazol, o ácido azelaico, a ivermectina, preparacións sulfuradas (sulfacetamida sódica, xabón de xofre) ou brimonidina e finalmente tratamentos sistémicos a tomar por vía oral, como antibióticos ou isotretinoína, os cales teñen como obxectivo suprimir as lesións inflamatorias, o eritema e nunha menor medida as telanxiectasias. Estas últimas, así como as complicacións fimatosas, poden ser tratadas por láser. Débense considerar as medidas cosméticas de camuflaxe.

Medidas xerais

• Evitar o sol e usar bloqueador solar diario con SPF de 30 ou máis, de amplo espectro, contra o conxunto da radiación solar (UVB-UVA)
• Evitar calor e esforzo prolongado, ambientes con temperaturas cálidas ou extremas.
• Evitar a auga quente ou os baños de vapor e alimentos ou bebidas moi quentes.
• Dieta libre de aliños, alcol e cafeína.
• Consumir con moderación chocolates, noces, améndoas e queixos maduros.
• Evitar exfoliantes, fregues e masaxes da pel, os panos paira lavarse a cara, os peelings, limpezas faciais con vapor. O uso de esponxas, cepillos, ou outras ferramentas abrasivas. Se o fai, pode irritarse a pel.
• Evitar situacións de tensións; combáteo con técnicas de respiración profunda, relaxación ou visualización.
• Evitar cosméticos que conteñan alcol, irritantes, aceite, fragrancia ou excesivos conservantes e resecantes. Asegurarse de que calquera produto que se utilice no rostro se atope anunciado como seguro para peles sensibles.
• Nunca utilices cremas con corticoides, pódese notar unha melloría inicial das roxeces, pero ao suspendelos haberá un agravamento. Vemos moitos casos de rosácea esteroidea tras a aplicación prolongada de corticoides.

• É importante que o paciente anote os factores que lle desencadean avermellamento (alimentos, actividades, medicamentos, etc.).

Personalidades afectadas

• Rembrandt (1606-1669): pintor neerlandés.
• J. P. Morgan (1837-1913): banqueiro estadounidense.
• W. C. Fields (1880-1946, actor cómico)
• Cameron Díaz (1972): actriz de cine estadounidense e ex modelo.
• Bill Clinton (1946): expresidente de EE. UU.
• Mariah Carey (1970), cantante estadounidense.
• Ricky Wilson (1978): músico británico, líder do grupo Kaiser Chiefs.

Galería

• 
  Autorretrato de Rembrandt (1606-1669).
• 
  J. P. Morgan (1837-1913), consciente da súa enfermidade, odiaba que lle tomasen fotografías.
• 
  W.C. Fields.
• 
  Cameron Diaz.
• 
  Bill Clinton.
• 
  Mariah Carey.
• 
  Ricky Wilson.
• 
  Un vello e o seu neto (1490) de Doménico Ghirlandaio.

Enlaces externos

• ligazón=|alt=|20x20px Wikimedia Commons alberga unha galería multimedia sobre Rosácea.
• Rosacea Atlas of dermatology
• Drnase.com
• Rosacea.Dermis.net
• Descrición xeral en FamilyDoctor.org
• Rosacea.org: The National Rosacea Society

[[Categoría:Doenzas da pel]]