Tiberíades

Tiberíades (en hebraico: טְבֶרְיָה‎, transl. Tveryah; en árabe: طبرية‎, transl. Ṭabariyyah) é unha cidade no Norte de Israel e conta con cerca de 39.900 habitantes. Está situada ás marxes do mar da Galileia, que taménl é coñecido como Mar ou lago de Tiberíades (en hebraico כנרת, Kinneret). O seu nome foi empregado como homenaxe  ó emperador romano Tibério.

É considerada unha das catro cidades sagradas do judaísmo, xunto con Xerusalén, Hebrón e Safed. Na tradición xudaica, está asociada ao elemento "auga".

Durante o tempo das cruzadas foi sede dun principado homónimo, tamén chamado de Principado da Galileia.

Tiberíades foi fundada ao redor do ano 20, polo tetrarca da Galileia e Pereia, Herodes Antipas, fillo de Herodes, o Grande, que fixo dela a sede do seu goberno. Segundo unha tradición (posibelmente lendária), ela foi edificada sobre as ruínas da aldea israelita de Rakkat , mencionada no libro de Josué .

O nome escollido para a cidade foi unha homenaxe ao emperador romano Tibério, e aínda que, por moitos anos, os xudeus tradicionalistas a evitasen, debido ao seu nome e á súa cultura helenizada, ela acabaría se tornando un dos catro maiores centros do judaísmo.

So o Imperio Romano, a cidade era coñecida polo seu nome grego Τιβεριάς, e seu prestixio tornouse tan grande que o mar da Galileia pronto tivo seu nome trocado para mar de Tiberíades (aínda que os xudeus ortodoxos continuasen a chamalo polo seu nome tradicional: "Yam Ha-Kinerett").

Coa deposição de Herodes Antipas (exiliado por Calígula), a cidade, xuntamente con toda a tetrarquia, foi incorporada ao reino de Herodes Agripa I (ano 61) e, máis tarde, ao de Herodes Agripa II.

Durante a primeira guerra xudaico-romana, Tiberíades foi ocupada polo exército rebelde, comandado por Flávio Josefo, que autorizou a destrución do palacio de Antipas, mais foi incapaz de impedir que a cidade fose saqueada por seus soldados. Cando os romanos reconquistaram o dominio da Galileia, ela foi preservada porque, a pesar de ser gobernada polos rebeldes xudeus, a súa poboación, predominantemente helênica, mantívose fiel a Roma.

En 150 d.C., no fin da Terceira guerra xudaico-romana, o Sinédrio - o tribunal xudaico -, que fuxira de Xerusalén, decidiu instalarse en Tiberíades, decisión que viría a tornar a cidade un foco da erudição relixiosa xudaica. A Mishná (chamada de "Torá Oral") probabelmente foi compilada en Tiberíades, polo rabino Judá HaNasi, en torno a 200. Trece sinagogas foron instaladas na cidade, para atender ás necesidades espirituais dunha crecente poboación xudaica

Véxase tamén

Bibliografía

• Gil, Moshe. A history of Palestine. Cambridge University Press, 1997.
• Jewish Encyclopedia: Tiberias
• Josefo, Flávio. Antiguidades Xudaicas e Guerra Xudaica.