Tiberíades
![]() | Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión.
Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde setembro de 2017) |
Tiberíades (en hebraico: טְבֶרְיָה, transl. Tveryah; en árabe: طبرية, transl. Ṭabariyyah) é unha cidade no Norte de Israel e conta con cerca de 39.900 habitantes. Está situada ás marxes do mar da Galileia, que taménl é coñecido como Mar ou lago de Tiberíades (en hebraico כנרת, Kinneret). O seu nome foi empregado como homenaxe ó emperador romano Tibério.
É considerada unha das catro cidades sagradas do judaísmo, xunto con Xerusalén, Hebrón e Safed. Na tradición xudaica, está asociada ao elemento "auga".
Durante o tempo das cruzadas foi sede dun principado homónimo, tamén chamado de Principado da Galileia.
Tiberíades foi fundada ao redor do ano 20, polo tetrarca da Galileia e Pereia, Herodes Antipas, fillo de Herodes, o Grande, que fixo dela a sede do seu goberno. Segundo unha tradición (posibelmente lendária), ela foi edificada sobre as ruínas da aldea israelita de Rakkat , mencionada no libro de Josué .
O nome escollido para a cidade foi unha homenaxe ao emperador romano Tibério, e aínda que, por moitos anos, os xudeus tradicionalistas a evitasen, debido ao seu nome e á súa cultura helenizada, ela acabaría se tornando un dos catro maiores centros do judaísmo.
So o Imperio Romano, a cidade era coñecida polo seu nome grego Τιβεριάς, e seu prestixio tornouse tan grande que o mar da Galileia pronto tivo seu nome trocado para mar de Tiberíades (aínda que os xudeus ortodoxos continuasen a chamalo polo seu nome tradicional: "Yam Ha-Kinerett").
Coa deposição de Herodes Antipas (exiliado por Calígula), a cidade, xuntamente con toda a tetrarquia, foi incorporada ao reino de Herodes Agripa I (ano 61) e, máis tarde, ao de Herodes Agripa II.
Durante a primeira guerra xudaico-romana, Tiberíades foi ocupada polo exército rebelde, comandado por Flávio Josefo, que autorizou a destrución do palacio de Antipas, mais foi incapaz de impedir que a cidade fose saqueada por seus soldados. Cando os romanos reconquistaram o dominio da Galileia, ela foi preservada porque, a pesar de ser gobernada polos rebeldes xudeus, a súa poboación, predominantemente helênica, mantívose fiel a Roma.
En 150 d.C., no fin da Terceira guerra xudaico-romana, o Sinédrio - o tribunal xudaico -, que fuxira de Xerusalén, decidiu instalarse en Tiberíades, decisión que viría a tornar a cidade un foco da erudição relixiosa xudaica. A Mishná (chamada de "Torá Oral") probabelmente foi compilada en Tiberíades, polo rabino Judá HaNasi, en torno a 200. Trece sinagogas foron instaladas na cidade, para atender ás necesidades espirituais dunha crecente poboación xudaica
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Gil, Moshe. A history of Palestine. Cambridge University Press, 1997.
- Jewish Encyclopedia: Tiberias
- Josefo, Flávio. Antiguidades Xudaicas e Guerra Xudaica.