The Thing (filme de 1982)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «The Thing»)

The Thing
Ficha técnica
Título orixinalThe Thing
DirectorJohn Carpenter
ProdutorDavid Foster, Lawrence Turman
GuiónBill Lancaster
IntérpretesKurt Russell
Wilford Brimley
Keith David
David Clennon
Richard Dysart
MúsicaEnnio Morricone
FotografíaDean Cundey
MontaxeTodd Ramsay
DistribuidoraUniversal Pictures
Estrea1982
Duración109 minutos
OrixeEstados Unidos de América Estados Unidos
Orzamento$15 000 000[1]
Recadación$19 600 000 (América do Norte)[2]
Filme seguinteThe Thing (Precuela)
Na rede
IMDB: tt0084787 Filmaffinity: 313264 Allocine: 1048 Rottentomatoes: m/1021244-thing Mojo: thing Allmovie: v49462 TCM: 19000 Metacritic: movie/the-thing-1982 TV.com: movies/the-thing-1982 Netlix: 1038926Editar o valor em Wikidata

The Thing é unha película estadounidense de 1982 dos xéneros de terror e ciencia ficción, dirixido por John Carpenter e con efectos especiais de Rob Bottini. A música é de Ennio Morricone e do propio director (non aparece nos créditos). O guión é de Bill Lancaster, claramente inspirado na película de 1951 The Thing from Another World. As localizacións foron na Columbia Británica. A película foi o cuarto traballo de Carpenter co fotógrafo Dean Cundey e o terceiro co actor Kurt Russell. A película foi considerado un fracaso de portelo de Carpenter na época do lanzamento, porque o director viña de ter varios éxitos, como Halloween de 1978. Pero coa chegada do home vídeo, CD e da TV por cable, a produción foi revalorizada e tornouse nun "filme de culto". En 2002 foi lanzado o videoxogo baseado na película.

John Carpenter considera The Thing como o primeiro da súa "Triloxía da Apocalipse". Os outros serían Prince of Darkness (1987) e In the Mouth of Madness (1995).

Sinopse[editar | editar a fonte]

O primeiro día de inverno na Antártida, o equipo dunha estación polar científica americana é sorprendida pola invasión do campo por un home estranxeiro (que despois descubrirían tratarse dun membro da estación norueguesa) armado dun rifle, que persegue histericamente un can Malamute (raza usada para arrastrar os zorras polas estepas xeadas de Alasca). Ao tentar acertar o can, o invasor atinxe a perna de Bennings, un dos americanos, o que leva o comandante da base Garry a reaccionar e matalo cun tiro de pistola.

Intentando descubrir o que pasou, o piloto de helicópteros R. J. Macready e o médico do equipo, o Dr Copper, van ata o campo noruegués. Ao chegaren alí, non encontran sobreviventes. Só a carcasa fumegante que parece ser un humano, aínda que todo deformado. Cargar iso consigo, así como vídeos e informes, en busca de explicación para o que acontecería. A autopsia confirma que os órganos internos da carcasa son mesmo humanos, mais o Dr Blair aínda non está convencido. Mentres eses acontecementos ocorren, o animal que fóra perseguido pasea tranquilamente pola estación, e só á noite o veterinario Clark recibe ordes de levalo ao canil, xunto cos outros cans.

Logo despois, Clark houbo os urros e ganidos desesperados dos animais e corre cara ao canil, a tempo de ver unha horrible criatura atacando e "asimilando" os cans, ou sexa, a converter e gañando a mesma aparencia das vítimas. Macready chega co resto do equipo ao canil, e inmediatamente ordena a Childs que incinerado a criatura cun lanza-chamas.

Ao examinar os restos da criatura, Blair descobre que o can novato era en realidade un alieníxena coa capacidade de absorber e imitar á perfección outras formas de vida. Horrorizado coas implicacións diso, inmediatamente parte para destruír o helicóptero e o equipo, buscando illar o equipo na Antártida, tratando de evitar que o alieníxena siga a contaminar outros seres humanos e por fin destruír a humanidade.

Máis tarde, os homes descobren que un dos membros do equipo xa fóra contaminado e estaba en proceso de asimilación, cando é incinerado polos outros. Así, a par dos descubrimentos de Blair (que queda preso) e do que fóra presenciado, os sobreviventes do equipo entenden que o alieníxena tivo tempo e pode ter contaminado e asimilado outros homes do equipo. E uns pasan a desconfiar dos demais, ata que Macready, de arma en man, toma a fronte da situación e crea unha proba sanguíneo para descubrir se alguén foi asimilado polo alieníxena.

Personaxes[editar | editar a fonte]

Banda sonora[editar | editar a fonte]

Composta por Ennio Morricone, foi relanzada pola Varese Sarabande en 1991. É oída no DVD de 1998 pero non está presente na edición de 2004, atopando-se na actualidade "fóra de catálogo". Os temas son:

  1. "Humanity" (Part I) - 6:50
  2. "Shape" - 3:16
  3. "Contamination" - 1:02
  4. "Bestiality" - 2:56
  5. "Solitude" - 5:58
  6. "Eternity" - 5:35
  7. "Wait" - 6:22
  8. "Humanity" (Part II) - 7:15
  9. "Sterilization" - 5:12
  10. "Despair" - 4:58

Libros e cómics[editar | editar a fonte]

  • Unha versión literaria do filme foi publicada en 1982, de autoría de Alan Dean Foster. Foron introducidas moitas alteracións, o personaxe Windows tivo o nome mudado para Sanders, e engadiuse unha secuencia en que Macready, Bennings e Childs son forzados a fuxiren da tundra.
  • A Dark Horse Comics publicou mini-series con historias que daban secuencia á película. A serie foi renomeada para The Thing from Another World, para evitar conflito coa Marvel Comics e o seu personaxe Thing (Cousa).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Nolan Moore. "Why Did "The Thing" (1982) Bomb at the Box Office?". ScreenPrism. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2016. Consultado o 16 de maio de 2016. 
  2. Box Office Mojo (ed.). "The Thing". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2009. Consultado o 4 de marzo de 2009. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]