The Dozens

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

The Dozens, en galego: As Ducias, é un xogo que se xoga entre dous participantes, no que se insultan ata que un deles se rende. Común nas comunidades afroamericanas, o Dozens xógase case exclusivamente diante dun público, que anima aos participantes a responder con insultos cada vez máis severos para aumentar a tensión e, en consecuencia, facer o concurso máis interesante de ver.[1]

Os comentarios do xogo poden centrarse na intelixencia, aparencia, competencia, estado social e situación financeira do xogador contrario. Os comentarios despectivos sobre os membros da familia do outro xogador son comúns, especialmente sobre as súas nais.[2] Os comentarios adoitan estar relacionados con temas sexuais, esta versión do xogo denomínase "Dirty Dozens".[3]

Segundo o sociólogo Harry Lefever e o xornalista John Leland, o xogo é xogado case na súa totalidade por afroamericanos; outros grupos étnicos adoitan non entender como xogar e poden tomarse en serio as observacións dos que xogan.[Notas 1] A súa popularidade é maior entre as comunidades urbanas e de baixos ingresos, pero tamén se atopa en ambientes rurais e de clase media. Participan tanto homes coma mulleres, pero o xogo é máis común entre homes.[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Un psicólogo negro escribiu en 1970 que as descricións da aparente hostilidade nas Ducias por parte dos psicólogos brancos non teñen sentido xa que os psicólogos brancos toman os insultos literalmente (Lefever). John Leland usa o exemplo do boxeador Muhammad Ali, quen adoitaba usar o formato das Ducias en bromas cos xornalistas, confundíndoos ou enfadándoos cando o facía. (Leland, páx. 182)
  1. Leland, John (2005). Hip: The History. HarperCollins. ISBN 978-0-06-052818-8. 
  2. Jeffries, Stuart (2006). "The mother of all insults". The Guardian. 
  3. Chimezie, Amuzie (1976). "The Dozens: An African-Heritage Theory". Journal of Black Studies 6 (4): 401–420. 
  4. Lefever, Harry (1981). ""Playing the Dozens": A Mechanism for Social Control". Phylon 42 (1): 73–85. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]