Territorio patriarcal católico greco-melquita de Xerusalén

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Territorio patriarcal de Xerusalén
Datos xerais
Erixida1772
(O patriarca de Antioquía dos melquitas adquire xurisdición sobre os greco-católicos de Xerusalén)
LocalizaciónIsrael, Palestina
Estatísticas
Parroquias8
Información
Igrexa particularIgrexa católica greco-melquita
IgrexaIgrexa católica
RitosRito bizantino
Xerarquía
PapaFrancisco
PatriarcaXosé I

O territorio patriarcal de Xerusalén é un territorio parte da sé patriarcal de Antioquía e todo o Leste, Alexandría e Xerusalén da Igrexa católica greco-melquita.

Territorio[editar | editar a fonte]

O territorio abrangue a parte central-meridional de Israel, as partes centrais e meridionais de Cisxordania e a Franxa de Gaza. A sé patriarcal é a cidade de Xerusalén, onde está a catedral de Nosa Señora da Anunciación.

O territorio está dividido en 8 parroquias:

  • Catedral de Nosa Señora da Anunciación en Xerusalén.
  • Parroquia da Presentación no Templo en Bait Hanina.
  • Parroquia de Nosa Señora da Anunciación en Jaffa.
  • Parroquia de San Xurxo en Taiba.
  • Parroquia de Nosa Señora da Anunciación en Ramala.
  • Parroquia da Natividade da Virxe en Bait Sahur.
  • Parroquia da Natividade do Señor en Belén e Bait Xala.
  • Parroquia da Decapitación de San Xoán Bautista en Rafidia (Nablus).

Historia[editar | editar a fonte]

En xullo de 1772, a Propaganda deu xurisdición como administrador ao patriarca de Antioquía sobre os greco-católicos de Alexandría e de Xerusalén.[1][2][3] O decreto leva a data do 13 de xullo de 1772, mais finalmente se enviou o 25 de xullo.[4][5] A partir de 1838, o patriarca melquita tomou o título adicional de Xerusalén.[6]

Vigairos e synkellos[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Nassif, Charbel (2020). "The Melkite Community, Educational Policy, and French Cultural Diplomacy: Archbishop Grigorios Hajjar and Mandatory Galilee". En Sanchez Summerer, Karène; Zananiri, Sary. European Cultural Diplomacy and Arab Christians in Palestine, 1918-1948: Between Contention and Connection. Springer Nature. p. 106. ISBN 9783030555405. In 1772, the Propaganda entrusted to the Melkite patriarch of Antioch jurisdiction over all the Melkite Catholics in the patriarchate of Alexandria and Jerusalem. 
  2. ↑ Attwater, Donald (1935). The Catholic Eastern Churches. Bruce Publishing Company. p. 111. The authority of the Patriarch of Antioch was extended to the Melkites in the patriarchates of Alexandria and Jerusalem in 1772. 
  3. ↑ de Clercq, Charles (1934). Les églises unies d'Orient. Bloud & Gay. En 1772, Rome confia l'administration des catholiques de ces patriarcats au patriarche antiochien. 
  4. ↑ Descy, Serge (1986). Introduction à l'histoire et l'ecclésiologie de l'Eglise melkite. Editions Saint Paul. p. 56. En outre, Rome étendit par un décret du 13 juillet 1772, la juridiction du patriarche d'Antioche aux fidèles melkites qui se trouveraient dans les limites des deux autres patriarcats d'Alexandrie et de Jérusalem 
  5. ↑ Congregación para as Igrexas Orientais (1962). Oriente cattolico: cenni storici e statistiche. p. 267. GERUSALEMME, JERUSALEM, dei Melchiti, Hierosolymitan(us) Melchitarum, già vicariato patriarcale della Palestina e Transgiordania (25 lu. 1772) 
  6. ↑ Taft, Robert J. (2006). "Between east and west: the Eastern Caholic ('Uniate') churches". The Cambridge History of Christianity. 8, World Christianities C.1815-c.1914. Cambridge University Press. p. 420. ISBN 9780521814560. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Territorio_patriarcal_católico_greco-melquita_de_Xerusalén&oldid=6162019»