Tergo
Co termo tergo (en latín científico tergum, plural terga) desígnase, nos artrópodos, a parte dorsal do exoesqueleto de cada unha das rexións do seu corpo que seguen á cabeza. Nelas, a cutícula está endurecida (esclerito).[1][2]
O tergo adoita dividirse en varios segmentos, correspondentes a cada un dos seus metámeros, denominadas terxitos.[1][2] Así, por exemplo, nun segmento torácico, o tergo dos insectos pode dividirse nun noto anterior e un escutelo posterior. As expansións laterais dun terxito coñécense como paranota ou carinae.
O seu extremo anterior chámase 'base' e o seu bordo posterior, 'ápice' ou 'marxe'.[1]
A porción ventral dun segmento denomínase esterno.
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
O termo zoolóxico deriva do latín tergum, -i, "costas" (do home); "costas", "dorso" (dun animal).
Exemplos[editar | editar a fonte]
 |
 |
.png) |
 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 McCafferty, W. Patrick (1983): Aquatic entomology: the fishermen's and ecologists' illustrated guide to insects and their relatives. Toronto, Canadá: Jones & Bartlett Publishers, ISBN 0-8672-0017-0.
- ↑ 2,0 2,1 Garrido, Carlos (1997): Dicionário terminológico quadrilíngue de zoologia dos invertebrados. A Coruña: Associaçom Galega da Língua. ISBN 84-8730-512-1.
