Teatro Carcano
Teatro Carcano | ||||
---|---|---|---|---|
Milán ![]() | ||||
Tipo | teatro ![]() | |||
Estilo | arquitectura neoclásica en Italia ![]() | |||
Persoas e organizacións | ||||
Propietario/a | privado ![]() | |||
Arquitecto/a | Luigi Canonica ![]() | |||
Datas | ||||
Fundación | 1803 ![]() | |||
Inauguración | 1803 ![]() | |||
Dimensións | ||||
Capacidade | 990 ![]() | |||
Acontecementos | ||||
1872 | reconstrución ![]() | |||
Localización | ||||
| ||||
Situado en | Milán ![]() | |||
Rúa | Porta Romana Avenue ![]() | |||
Código postal | 20122 ![]() | |||
Enderezo | Corso di Porta Romana 63, Milano ![]() | |||
Patrimonio cultural | ||||
Ben cultural de Italia | ||||
Fontes e ligazóns | ||||
Páxina WEB | teatrocarcano.com ![]() | |||
[ Wikidata ] [ C:Commons ] |
O Teatro Carcano é un teatro de ópera da cidade de Milán (Italia), inaugurado o 3 de setembro e situado no Corso di Porta Romana.
Historia
[editar | editar a fonte]En 1801, no clima da renovación urbana determinada pola conquista napoleónica, a Società teatrale della Casa Carcano decidiu construír un novo e grande teatro (1.200 - 1.500 espectadores) no curso da prestixiosa Porta Romana, unha vía chea de mansións novas e renovadas nos derradeiros anos do século XVIII por Piermarini. Os planos do teatro, segundo o xove arquitecto Luigi Canonica, inspiráronse no Teatro alla Scala de Milán e ao Teatro della Cannobiana.
O deseño foi encargado a Luigi Canonica, daquela un xove arquitecto do Estado da República Cisalpina, quen asumiu o cargo en agosto de 1797 en lugar de Piermarini .
A apertura do teatro tivo lugar o día 3 de setembro de 1803 cunha representación de Zaira, con música de Vincenzo Federici e do baile Alfredo il grande de Paolo Franchi. Outros grandes momentos da música asociados ao teatro foron, por exemplo, a proclamación de Niccolò Paganini como o mellor violinista o 15 de outubro de 1813, as aparicións das divas Giuditta Pasta coas estreas de Anna Bolena (Donizetti) e de La sonnambula (Bellini) en 1830 e 1831 respectívamente, e Maria Malibran con Norma e La sonnambula de Vincenzo Bellini. As óperas de Bellini e foron interpretadas moitas veces no teatro milanés.
O teatro atravesou unha fase de declive durante o século XX a pesar dunha restauración levada a cabo polo arquitecto Nazzareno Moretti, quen modificou á vez a sala e a fachada. Recentemente recuperou o seu posto na escena cultural de Milán. Baixo a dirección do seu antigo director artístico Giulio Bosetti (de 1997 ata 2009) acolleu principalmente obras de teatro en lugar de ópera. Dende febreiro de 2010 a dirección artística foi confiada a Marina Bonfigli, e o teatro foi restaurado por completo no verán dese mesmo ano.
Características
[editar | editar a fonte]O Carcano está formado por catro niveis. A decoración orixinal estaba composta por numerosas molduras e dourados, cun medallón central, estando o conxunto cuberto de ornamentacións de estilo neoclásico. Hoxe en día, non queda nada da sala e da fachada orixinal, que foi reconstruída en torno a 1913 por Moretti segundo o estilo ecléctico floral e cunha fachada modificada.
A capacidade do Carcano elevouse ata as 1.200 - 1.500 prazas. O traballo realizado en 2010 aportoulle ao teatro un acceso cómodo ás persoas don mobilidade reducida.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]![]() |
A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Teatro Carcano ![]() |