Sylvia Plath

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Sylvia Plath
AlcumeVictoria Lucas
Nacemento27 de outubro de 1932
 Boston
Falecemento11 de febreiro de 1963
 Londres
SoterradoHeptonstall
NacionalidadeEstados Unidos de América
RelixiónUnitarismo
Alma máterSmith College e Newnham College
Ocupaciónpoeta, escritora, novelista, ensaísta, autobiógrafa, autora de diarios e escritora de literatura infantil
PaiOtto Plath
NaiAurelia Plath
CónxuxeTed Hughes
FillosFrieda Hughes e Nicholas Hughes
IrmánsWarren Joseph Plath
Coñecido/a porThe Bell Jar, Ariel e The Colossus
PremiosPrémio Pulitzer de Poesia, Glascock Prize e Programa Fulbright
Na rede
http://sylviaplath.info
IMDB: nm0686799 Musicbrainz: 9b73926a-d249-4dfd-841b-db3a56be5d9f Songkick: 46265 Discogs: 854503 WikiTree: Plath-66 Find a Grave: 1580 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Sylvia Plath, nada en Boston o 27 de outubro de 1932 e finada en Londres o 11 de febreiro de 1963,[1] foi unha poeta e novelista estadounidense cuxa obra constitúe unha dobre procura desesperada da realidade do mundo e da identidade feminina.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Sylvia Plath naceu no seo dunha familia de clase media no barrio de Jamaica Plain (Massachusetts), e pasou a súa infancia en Winthrop. Xa de nena escribía, chegando a publicar o seu primeiro poema aos 8 anos. A pesar da súa aparente estabilidade, no seu interior incubaba graves problemas psíquicos que tiñan a súa orixe na morte de seu pai (un especialista en abellas e profesor de Bioloxía na Universidade de Boston) a causa dunha embolia pulmonar cando a poeta contaba con 8 anos.

A escritora comezou os estudos universitarios no Smith College (Massachusetts) e, grazas a unha bolsa de estudos Fulbriht, trasladouse á Universidade de Cambridge. Durante a súa época de estudos, Plath sufriu unha depresión crónica (agora sábese que padecía un trastorno bipolar), chegando incluso a un intento de suicidio no ano 1952, algo que detallou máis tarde na novela A campá de cristal (The Bell Jar). Graduouse con honores[2] tres anos máis tarde, despois dunha tempada de recuperación nun psiquiátrico. Foi en Cambridge onde a escritora coñeceu o que sería o seu marido, Ted Hughes,[3] un poeta inglés co que casaría en 1956.

A casa de Sylvia Plath no 23 Fitzroy Road de Londres

Entre xullo de 1957 e outubro de 1959, Plath deu clases no Smith College ata que se trasladou, xunto co seu home, a Boston, onde a escritora asistiu a seminarios con Robert Lowell e con Anne Sexton. Este traslado debeuse ó insoportable que se lle fixo a súa estancia no Smith College, comezando así unha nova etapa de inestabilidade. Cando Plath quedou embarazada, regresaron ao Reino Unido, instalándose primeiro en Londres e logo en North Tawton (Devon). En 1960 publicou a súa primeira recompilación, O coloso (The Colossus) e, en 1962 o matrimonio separouse, apenas dous anos despois do nacemento do seu segundo fillo. Esta separación debeuse, sobre todo, á relación amorosa que Hughes mantiña coa poeta Assia Wevill, aínda que é posible que Olwyn Hughes, irmá do poeta, interferise na súa relación. A separación afectoulle moito a Plath.

A escritora retornou a Londres cos seus dous fillos, pero ela, que ao longo da súa vida sufrira numerosas depresións, rematou coa súa vida asfixiándose con gas o 11 de febreiro de 1963.

Obra[editar | editar a fonte]

Sylvia Plath só publicou dous libros en vida: a colección de poemas The Colossus e a novela The Bell Jar, editada co pseudónimo de Victoria Lucas. Postumamente, apareceu o seu libro Ariel. O seu marido, o poeta inglés Ted Hughes, encargado de xestionar o legado da súa antiga esposa, supervisou e editou a publicación da súa obra[4]

O seu primeiro libro, O coloso (1960), puxo en evidencia a meticulosidade do seu oficio e un estilo moi persoal, aínda que moitas veces foi descrito como convencional e carente do drama das súas obras posteriores. Ariel (1965) está considerado como o seu mellor libro de poemas, o cal, ao igual que a poesía publicada despois do seu suicidio, reflicte un ensimesmamento e unha obsesión pola morte. A campá de cristal (1963), é o testemuño do seu propio derrubamento psíquico provocado por unha sucesión de fracasos sentimentais e polas complicadas relacións que mantivo cos homes que nas relecturas destacan as presións sociais e culturais.[5] Con Poemas completos, editado polo seu home no 1981, Plath gañou, postumamente, o premio Pulitzer no 1982. Outras obras publicadas despois da súa morte son os poemarios Cruzando a auga (1971) e Árbores de inverno (1972), e Johnny Panic e a Biblia de soños, un libro de contos.

Obras[editar | editar a fonte]

Prosa[editar | editar a fonte]

  • A campá de cristal (The Bell Jar) (1963). Traducida ao galego por Celia Recarey (Irmás Cartoné, 2023)
  • Cartas a casa (Letters home) (1975).
  • Johnny Panic e a Biblia de soños (Johnny Panic and the Bible of Dreams) (1977).
  • Os diarios de Sylvia Plath (The Journals os Sylvia Plath) (1982).
  • The Magic Mirror (1989), a tese para Smith College.
  • The Unabridged Journals of Sylvia Plath (2000).

Poesía[editar | editar a fonte]

  • O Coloso (The Colossus) (1960).
  • Ariel (1965).
  • Three Women: A Monologue for Three Voices (1968).[6]
  • Cruzando a auga (Crossing the water) (1971).
  • Árbores de inverno (1972).
  • Poemas completos (The Collected Poems) (1981).

Obras para nenos[editar | editar a fonte]

  • The Red Book (1976).
  • The It-Doesn't-Matter-Suit (1996).
  • Collected Children's Stories (2001).
  • Mrs. Cherry's Kitchen (2001).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Encyclopædia Britannica. "Sylvia Plath: Biography, Poems, Books, & Facts" (en inglés). Consultado o 13-2-2018. 
  2. Robert F. Howe Instituto Smithsoniano (11-2003). "Seeing Sylvia Plath". Smithsonian Magazine (en inglés). Consultado o 13-2-2018. 
  3. Danuta Kean (11-4-2017). "Unseen Sylvia Plath letters claim domestic abuse by Ted Hughes". The Guardian (en inglés). Consultado o 13-2-2018. 
  4. Senís Fernández, Juan, 1975- (2009). Mujeres escritoras y mitos artísticos en la España contemporánea : Carmen Martín Gaite, Espido Freire, Lucía Extebarria [sic] y Sylvia Plath. Madrid: Editorial Pliegos. ISBN 9788496045613. 
  5. Miró, Francesc (2021-05-16). "'Sylvia Plath: Dentro de la campana de cristal', o la posibilidad de reinterpretar la figura de la poeta maldita". ElDiario.es (en castelán). Consultado o 2021-05-18. 
  6. http://medhum.med.nyu.edu/view/1165

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]