Sué
| Sué | |
|---|---|
Deus do Sol. | |
| Membro da Relixión muisca | |
 Sué agochándose en Bacatá. | |
| Outros nomes | Xué, Sua, Zuhe, Suhé |
| Afiliación | Chiminigagua (luz) Cuchavira (arco da vella) Chibchacum (chuvia) |
| Centro de culto | Templo do Sol, Sogamoso |
| Planeta | Sol |
| Xénero | Masculino |
| Rexión | Altiplano Cundiboyacense Colombia |
| Grupo étnico | Pobo muisca |
| Información persoal | |
| Consorte | Chía (Lúa) |
| Equivalentes | |
| Equivalente grego | Helios |
Sué, Xué, Sua, Zuhe ou Suhé[1] era o deus do Sol na relixión muisca. Era o marido da deusa da Lúa, Chía.[2][3] Os muiscas e a súa confederación eran unha das catro civilizacións avanzadas de América e desenvolveron a súa propia relixión no Altiplano Cundiboyacense dos Andes. Tanto o Sol como a choiva, representada por Chibchacum, eran fundamentais para a súa agricultura.
Descrición[editar | editar a fonte]
Despois de que Chiminigagua crease a luz e a Terra, creou a Chía e a Sué para que representasen a Lúa e o Sol respectivamente. O conquistador español Gonzalo Jiménez de Quesada escribiu sobre os deuses muiscas: "eles teñen o Sol e a Lúa como creadores de todas as cousas e cren que están xuntos como marido e muller, creando os consellos".[2]
Mentres que Chía estaba relacionada co zipas do sur da Confederación muisca, Sué estaba relacionado co zaque do norte.[4] Tamén o cacique de Ramiriquí estaba relacionado con Sué.[5]
Sué era adorado no Templo do Sol de Sugamuxi, no presente coñecida como Sogamoso, a Cidade do Sol. Outros templos atribuídos a Sué estaban en Bacatá e en Guatavita.[6] O templo do Sol orixinal de Sogamoso foi destruídos polos fachos dos conquistadores españois.[7]
Na data do solsticio de verán, os nobres muiscas marchaban en procesión ó templo para facer sacrificios e pedir a bendición das colleitas. O día era celebrado por toda a xente, que pintaban o corpo e bebían chicha. Tamén adoraban ás súas propias sombras, xa que crían que Sué lles proporcionaba o seu propio deus persoal que os acompañaba durante todo o día.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ocampo López, 2007, Ch.V, p.218
- ↑ 2,0 2,1 Ocampo López, 2013, Ch.4, p.33
- ↑ Ocampo López, 2007, Ch.V, p.220
- ↑ 4,0 4,1 (en castelán) Description of Sua - Pueblos Originarios - consultado o 28 de abril de 2016
- ↑ (en castelán) Historias magicas de Chía y Sué Arquivado 03 de xuño de 2016 en Wayback Machine. - consultado o 28 de abril de 2016
- ↑ (en castelán) Chía and Zuhe Arquivado 11 de abril de 2020 en Wayback Machine. - Banco de la República - consultado o 28 de abril de 2016
- ↑ Ocampo López, 2013, Ch.1, p.18
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Ocampo López, Javier (2013). Mitos y leyendas indígenas de Colombia - Indigenous myths and legends of Colombia (en castelán). Bogotá, Colombia: Plaza & Janes Editores Colombia S.A. ISBN 978-958-14-1416-1.
- Ocampo López, Javier (2007). Grandes culturas indígenas de América - Great indigenous cultures of the Americas (en castelán). Bogotá, Colombia: Plaza & Janes Editores Colombia S.A. pp. 1–238. ISBN 978-958-14-0368-4.
