Strelitzia nicolai

Bosquete de S. niolai no Kirstenbosch National Botanical Garden da Cidade do Cabo.

Lámina por Matilda Smith.
Curtis's Botanical Magazine vol. 115 (1889).

Strelitzia nicolai é unha especie das anxiospermas da orde das zinxiberales e familia das estrelitziáceas.

Trátase dunha planta herbácea, pero de porte arbóreo, con aparencia de palmeira, orixinaria de Suráfrica e amplamente culivada en parques e xardíns en rexións tropicais e subtropicais pola súa beleza.

Descrición

É unha planta semllante á plataneira (do xénero Musa) pero máis alta, xa que pode atinxir os 6 m de altura, e coa peculiaridad de que as súas follas só abren en dúas direccións.
As follas son moi longas, de até 1,8 m, e de cor verde, algo agrisada cando son vellas, e xorden no extremo superior do caule, dispostas como un abano.
A inflorescencia está protexida por unha bráctea de cor azul escura. A flor é máis grande que a de Strelitzia reginae]] (a famosa ave do paraíso), pois pode chegar até os 18 cm de longo, e está situada xusto por riba do punto onde emerxe o abano de follas do caule. Os sépalos son brancos e presentan unha "lingua" de cor azul purpúrea.
As sementes son cápsulas triangulares.

Strelitzia nicolai é unha das poucas plantas onde se demostrou a presenza do pigmento bilirrubina, que fundamentalmente se encontra nos animais.

Esta planta adoita empregarse como ornamental en parques e xardins, e na decoración de espazos públicos, como centros comerciais, aeroportos etc.

Taxonomía

Strelitzia nicolai foi descrita o ano 1858 polo xardineiro e botánico alemán Eduard August von Regel e o seu compatriota, agrónomo e botánico Friedrich August Körnicke, que publicaron a súa descrición na revista Gartenflora 7: 265, pl. 235.

O epíteto específico nicolai ("de Nicolao") está dedicado na honra do tsar Nicolao I de Rusia, a proposta de von Reguel que, despois de acabar os seus estudos en Alemaña, serviu como director do Xardín Botánico Imperial Ruso de San Petersburgo, cidade na que morou até a súa morte, en 1892.

Sinonimia

• Strelitzia alba subsp. nicolai (Regel & Körn.) Maire & Weiller.
• Strelitzia quensonii Lem.

Distribución

Strelitzia nicolai é unha das tres especies do xénero Strelitzia con aspecto de árbore (as outras dúas son S. caudata e S. alba). A área de dispersión natural de S. nicolai está restrinxida ao bosque temperado perennifolio e aos de matogueiras da costa do leste de África meridional, desde o río Great Fish, polo norte, até o porto de Richards Bay.

Tamén se considera nativo de Mozambique, Botsuana e Zimbabue e, segundo parece, está naturalizado en México oriental (no estado de Veracruz).

Galería

Flores

• 
• 
• 
• 

Plantas

• 
  Exemplar subadulto en Kahului, Maui, Hawai
• 
  Exemplar adulto na Quinta do Palheiro Ferreiro, Funchal, Madeira
• 
  Exemplar novo, preparado para plantar, dunra rara variedade variegaa de S. nicolai
• 
  Exemplar novo, como planta ornamental de interior

Sementes

• 
  Cápsulas abrindo na planta, en Makawao, Maui, Hawai
• 
  Cápsulas abertas, amosando as sementes vermellas
• 
  Froitos secos, abertos, coas sementes.
  Reserva Natural Iphithi,
  en KwaZulu-Natal, República Surafricana

Véxase tamén

Bibliografía

• AFPD (2015): African Flowering Plants Database (Base de Datos das Plantes con Flores de África.
• Moore, H. E. Jr. & Hyypio, P. A. (1970): "Some comments on Strelitzia (Strelitziaceae)". Baileya 17: 65–74.

Outros artigos

• Estrelitziáceas
• Ave do paraíso
• Strelitzia

Ligazóns externas

• ITIS 42382
• L. Watson y M. J. Dallwitz, The families of flowering plants - Strelitziaceae