Sporting Cristal
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión ortográfica e/ou de gramática (recurso útil: corrector ortográfico en liña de galego). Podes axudarte do revisor ortográfico, activándoo en: Preferencias → Trebellos → Navegación →  Ortografía: Activar o revisor ortográfico.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
 | Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente. |
| Sporting Cristal | ||||
|---|---|---|---|---|
.svg) | ||||
| Nome | Club Sporting Cristal, S.A. | |||
| Fundación | 13 de decembro de 1955 | |||
| Estadio | San Martín de Porres Lima, Perú | |||
| Inauguración | 1995 | |||
| Capacidade | 18.000 | |||
| Presidente |  Joel Raffo | |||
| Adestrador |  Tiago Nunes | |||
| Liga | Primeira División do Perú | |||
| 2022 | 3º | |||
| Na rede | ||||
| http://www.clubsportingcristal.pe/ | ||||
     | ||||
| ||||
O Club Sporting Cristal, S.A. é un club de fútbol peruano da cidade de Lima. Fundouse o 13 de decembro de 1955 no barrio de Rímac polo enxeñeiro Ricardo Bentín Mujica e a súa muller Esther Grande de Bentín, propietarios da cervexaría peruana Backus e Johnston.[1][2] O club e a cervexeira están moi vinculados dende os seus inicios, polo que se lle coñece popularmente como "o grupo cervexeiro" ou "os cervexeiros".[3]
Actualmente compite na Primeira División do Perú.[4] O club xogou sempre na máxima categoría do seu país, integrando a lista de equipos de Suramérica que nunca descenderon.[5]
A nivel internacional, con 36 participacións, é a selección peruana e a sexta con máis participacións na Copa Libertadores de América.[6] O Sporting Cristal foi subcampión da Copa Libertadores de 1997, sendo esta a súa mellor participación internacional.
Adóitase denominar "o club que naceu campión", xa que gañou o Campionato de fútbol peruano de 1956 na súa primeira intervención e no seu primeiro ano de vida.[7]
Historia[editar | editar a fonte]
Primeiros anos[editar | editar a fonte]
Fundouse o 13 de decembro de 1955, na provincia da Lima. Desde mesmo antes da súa fundación, o proxecto do Sporting Cristal Backus tivo máis dun opositor: notas da época sinalan como certos xornalistas deportivos e clubs de fútbol vían con desagrado que un equipo fose financiado por unha empresa privada.[8][9] Incluso a propia Federación Peruana de Fútbol puxo trabas legais ao equipo antes e despois da súa fusión; até marzo de 1956 a FPF non autorizaba a participación de Sporting Cristal no campionato dese ano argumentando desde prohibición de publicidade nos clubs ata que estes debían ter nomes de heroes nacionais, lugares ou institucións do país. Usáronse diversas saídas legais para as imposicións da Federación Peruana, con todo, a polémica non concluíu senón até a década dos 60, cando finalmente suprimiuse a palabra "Backus" do nome do club.[10]
O cadro cervexeiro armou un poderoso cadro de persoal para a súa primeira tempada, mantendo á maioría de xogadores do Sporting Tabaco que tiña entre as súas figuras ao gardameta Rafael Asca, ao capitán Alfredo Cavero e ao goleador Faustino Delgado.[11][12][13][14] Ademais, contratouse ao dianteiro Máximo Mosquera, goleador do Campionato Peruano de 1955 e ao trío de xogadores uruguaios: Dardo Acuña, Carlos Zunino e Antonio Sacco. Estas fichaxes marcaron unha época ao tratarse dos primeiros grandes traspasos que se realizaban no fútbol profesional peruano.[15] Durante o Campionato Peruano de 1956, Sporting Cristal foi avasallador, polo cal obtivo o Título de Campión, logrando ter a dianteira máis produtiva e o valo menos batido.[16] O seu primeiro triunfo obteríao na segunda data, o 18 de agosto, día que gañou a Ciclista Lima por 3-0. Na última data, Sporting Cristal obtivo o título o ano do seu debut, ao gañar por 4-0 ao Carlos Concha. Em honra a este primeiro campeonato no seu primeiro ano de vida, Sporting Cristal é coñecido como "o club que naceu campión".[17]
Durante as seguintes tempadas, o club caracterizouse por contratar figuras de primeiro nivel para os seus equipos. Son lembrados as fichaxes de xogadores como Raúl Pini, Sabino Bártoli, Alberto Terry ou Jorge Lamas, xa que remecieron o mercado futbolístico na súa época. Coa chegada á dirección técnica do arxentino Carlos Peucelle, en 1960, iníciase unha revolución no club, onde se empeza a explotar as canteiras do equipo.[18] Ese mesmo ano, Cristal cumpriu unha boa actuación, culminando o equipo en terceiro lugar. Ao ano seguinte, o adestrador peruano Juan Honores asumiu o cargo e dirixiu a un cadro repleto de xogadores novos. Este lembrado equipo tivo como defensores aos canteiráns Eloy Campos, Orlando de La Torre e Roberto Elías, tres referentes do fútbol peruano dos anos 1960, e ao dianteiro Alberto Gallardo quen se convertería no maior ídolo na historia do club.[19] Cristal foi líder folgado do Campionato Peruano de Fútbol de 1961, pero nas datas finais foi alcanzado por Alianza Lima, polo que ambos os clubs tiveron que definir ao campión nun partido extra en que venceron os celestes por 2-0 con anotacións de Alberto Ramírez e Alberto Gallardo.[20] Nesa mesma tempada, Sporting Cristal obtivo tamén os títulos dos seus equipos de reserva, xuvenís e infantís (que xogaban os seus torneos paralelamente ao de maiores), consolidando así o seu ben gañado prestixio.[21]
Como campión do fútbol peruano, Cristal foi convidado a realizar unha xira por diversas partes do mundo, sendo esta a primeira xira realizada por algún equipo campión do Perú. A serie de partidos comezou en Estados Unidos, continuou por varias cidades asiáticas como Kuala Lumpur, Malaca e Teherán, e culminou en España. Foron en total 30 encontros disputados durante dous meses, dos cales se gañaron 20, empatáronse 7 e houbo só 3 derrotas.[17] A figura desta xira foi Alberto Gallardo, quen marcou 37 goles. O club volveu a remecer o mercado cando fichou ao mítico xogador brasileiro Didí en 1962, futbolista de fama mundial que acababa de obter o título da Copa Mundial de Fútbol de 1962 coa súa selección. Didí chegou para ser o adestrador do equipo e implantou o estilo de xogo ofensivo e de posesión de balón característico do fútbol de Brasil. O brasileiro formou un cadro vistoso e que adoitaba brindar espectáculo, con todo, tivo que conformarse só cos subcampionatos de 1962 e 1963.
Xogadores[editar | editar a fonte]
- Categoría principal: Futbolistas do Sporting Cristal.
Cadro actual[editar | editar a fonte]
- Datos do 27 de decembro de 2010.
|
|
Palmarés[editar | editar a fonte]
- Primeira División do Perú (20): 1956, 1961, 1968, 1970, 1972, 1979, 1980, 1983, 1988, 1991, 1994, 1995, 1996, 2002, 2005, 2012, 2014, 2016, 2018, 2020.
- Copa Bicentenario (1): 2021.[22]
- Torneo Apertura (4): 2003, 2015, 2018, 2021.
- Torneo Clausura (6): 1998, 2002, 2004, 2005, 2014, 2016.
Notas
- ↑ "La grandeza de la Familia Bentín | Sporting Cristal". web.archive.org. 2014-01-03. Archived from the original on 03 de xaneiro de 2014. Consultado o 2022-05-07.
- ↑ "Pasión 'Cervecera': Sepa cómo se fundó el Sporting Cristal | LaRepublica.pe". web.archive.org. 2011-12-24. Archived from the original on 24-12-2011. Consultado o 2022-05-07.
- ↑ "Backus". Sporting Cristal (en inglés). Consultado o 2022-05-07.
- ↑ "Historia". Sporting Cristal (en inglés). Consultado o 2022-04-03.
- ↑ GrupoRPP (2019-12-10). "Los históricos 24 equipos de Sudamérica que nunca descendieron". RPP (en castelán). Consultado o 2022-05-07.
- ↑ "Sporting Cristal sumará 29 presencias en la Copa Libertadores - Depor.pe". web.archive.org. 2012-08-15. Archived from the original on 15 de agosto de 2012. Consultado o 2022-05-07.
- ↑ "El primer título de Sporting Cristal 1956: Destapados al nacer". dechalaca.com. Consultado o 2022-05-07.
- ↑ Raúl Behr (2010). dechalaca.com, ed. "Adiós Tabaco, hola Cristal Backus". Consultado o 24 de octubre de 2012.
- ↑ Jorge Salazar (2005). Revista Caretas, ed. "Cristal: la Copa de Oro". Arquivado dende o orixinal o 26 de octubre de 2012. Consultado o 14 de febreiro de 2011.
- ↑ Juan Diego Gilardi (2011). dechalaca.com, ed. "Sin HD: Ni micas ni pieles". Consultado o 15 de febreiro de 2011.
- ↑ "Fútbol peruano de luto: falleció Rafael Asca yJohnny Vegas lo despidió con emotivo mensaje | FUTBOL-PERUANO" (en castelán). 2017-10-08. Consultado o 2022-10-05.
- ↑ Roberto Castro (2012). dechalaca.com, ed. "Rafael Asca: El felino del arco". Consultado o 9 de agosto de 2013.
- ↑ Giuffra, José. "Faustino Delgado: El 'Tino' rimense - De Chalaca | Futbol para el que la conoce". Consultado o 2022-10-05.
- ↑ Romero, Kenny. "Faustino Delgado: El chino del pueblo - De Chalaca | Futbol para el que la conoce". Consultado o 2022-10-05.
- ↑ Diego del Rosario (2011). dechalaca.com, ed. "Bailando con las estrellas". Consultado o 16 de febreiro de 2011.
- ↑ Roberto Salinas (2011). cronicaviva.com.pe, ed. "1956: Campeona Cristal con tremendo equipo, pero con insultos en las tribunas". Arquivado dende o orixinal o 1 de febreiro de 2014. Consultado o 12 de julio de 2013.
- ↑ 17,0 17,1 fifa.com, ed. (2012). "Club clásico - El equipo que nació campeón". Arquivado dende o orixinal o 24 de noviembre de 2020. Consultado o 24 de octubre de 2012.
- ↑ Sergio Zavaleta (2014). dechalaca.com, ed. "G-32: Argentina". Consultado o 29 de septiembre de 2015.
- ↑ clubsportingcristal.pe, ed. (2012). "Feliz día ídolo". Arquivado dende o orixinal o 16 de diciembre de 2012. Consultado o 12 de julio de 2013.
- ↑ Raúl Behr (2012). dechalaca.com, ed. "Bajo el puente del éxito". Consultado o 12 de julio de 2013.
- ↑ Roberto Salinas (2011). cronicaviva.com.pe, ed. "1961: Perdemos la Eliminatoria con Colombia y Sporting Cristal gana su segundo título y clasifica a la Copa Libertadores". Arquivado dende o orixinal o 1 de febreiro de 2014. Consultado o 12 de julio de 2013.
- ↑ Lerner, Dan (2021-07-27). "¡Sporting Cristal es el campeón de la Copa Bicentenario!". Diario AS. Consultado o 2022-04-03.