Soledad Puértolas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaSoledad Puértolas

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Soledad Puértolas Villanueva Editar o valor em Wikidata
3 de febreiro de 1947 Editar o valor em Wikidata (77 anos)
Zaragoza, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Califórnia en Santa Bárbara
Escola del CIC (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina websoledadpuertolas.com Editar o valor em Wikidata
Dialnet: 20636


Soledad Puértolas Villanueva, nada en Zaragoza o 3 de febreiro de 1947, é unha escritora española.[1] Desde 2010 é membro da Real Academia Española.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Comezou a estudar Ciencias Políticas en Madrid, pero por problemas políticos tivo que deixar os estudos. Foi a estudar Ciencias Económicas a Bilbao mais tampouco rematou a carreira, e finalmente estudou xornalismo.

Casou aos 21 anos e foise vivir co seu marido, cunha bolsa adxudicada a este, a Trondheim (Noruega). Tras a súa volta a España, con outra bolsa, trasladáronse a California onde obtivo un M.A. en Lingua e Literatura Española e Portuguesa pola Universidade de California, Santa Bárbara, e onde naceu o seu primeiro fillo, o tamén escritor Diego Pita. En 1974, ao terceiro ano de estancia en California, volveron a España.

En 1979 gañou o Premio Sésamo con El bandido doblemente armado; o Premio Planeta 1989 con Queda la noche, e o Premio Anagrama de Ensaio 1993 con La vida oculta. Foi galardoada co Premio das Letras Aragonesas no ano 2003.

O 28 de xaneiro de 2010 foi nomeada membro da Real Academia Española (cadeira "g") tras resultar elixida na terceira rolda de votacións, cubrindo a vacante do científico Antonio Colino.[2] Tomou posesión o 21 de novembro de 2010 co discurso titulado Aliados. Los personajes secundarios del «Quijote». Respondeulle, en nome da corporación, José María Merino. Foi vogal da Xunta de Goberno da RAE (2012-2014).[3]

Obra[editar | editar a fonte]

  • El Madrid de "La lucha por la vida". Madrid: Helios, 1971. Ensaio.
  • El recorrido de los animales. Madrid: Júcar, 1975. Conto.
  • El bandido doblemente armado. Madrid: Legasa, 1980. Novela. Premio Sésamo 1979
  • Una enfermedad moral. Madrid: Trieste, 1982. Contos.
  • "A través de las ondas", conto en Doce relatos de mujeres. Navajo, Ymelda (ed.). Madrid: Alianza, 1982, pp. 165–177. Contos.
  • Burdeos. Barcelona: Anagrama, 1986. Novela.
  • La sombra de una noche. Madrid: Anaya, 1986. Conto.
  • Todos mienten. Barcelona: Anagrama, 1988. Novela.
  • Queda la noche. Barcelona: Planeta, 1989. Novela. Premio Planeta 1989
  • Días del Arenal. Barcelona: Planeta, 1992. Novela.
  • La corriente del golfo. Barcelona: Anagrama, 1993. Contos.
  • La vida oculta. Barcelona: Anagrama, 1993. Ensaio. Premio Anagrama 1993
  • Si al atardecer llegara el mensajero. Barcelona: Anagrama, 1995. Novela.
  • La vida se mueve. Madrid: El País-Aguilar, 1995. Artigos.
  • Recuerdos de otra persona. Barcelona: Anagrama, 1996. Biografía.
  • La hija predilecta. Cuento. En: Madres e hijas. Freixas, Laura (ed.) . Barcelona: Anagrama, 1996. Contos.
  • Una vida inesperada. Barcelona: Anagrama, 1997. Novela.
  • "Rosa Chacel". Ensaio. En: Retratos literarios: Escritores españoles del siglo XX evocados por sus contemporáneos . Freixas, Laura (ed.) . Madrid: Espasa Calpe, 1997, pp. 181–182.
  • Gente que vino a mi boda. Barcelona: Anagrama, 1998. Contos.
  • "El cuarto secreto", conto en Relatos para un fin de milenio. Barcelona: Plaza y Janés, 1998, pp. 15–26
  • "El inventor del tetrabrik", conto en Vidas de mujer. Monmany, Mercedes (ed.) . Madrid: Alianza, 1998, pp. 131–143. Contos.
  • La señora Berg. Barcelona: Anagrama, 1999. Novela.
  • La rosa de plata. Madrid: Espasa Calpe, 1999. Novela.
  • "Un poeta en la piscina", conto en Cuentos solidarios. Madrid: ONCE, 1999, pp. 13–15.
  • "La carta desde el refugio", conto en Mujeres al alba. Madrid: Alfaguara, 1999, pp. 133–136.
  • Adiós a las novias. Barcelona: Anagrama, 2000. Contos.
  • Con mi madre. Barcelona: Anagrama, 2001
  • Pisando jardines. Cuento. En: Orosia: Mujeres de sol a sol . Jaca: Pirineum Multimedia, 2002, pp. 159–164. Contos.
  • "Ausencia", conto en Mujeres en ruta, 2005, pp. 41–47. Contos.
  • Historia de un abrigo. Barcelona: Anagrama, 2005. Novela.
  • Cielo nocturno. Barcelona: Anagrama, 2008. Novela.
  • "Masajes", conto en Cuentos de amigas. Laura Freixas (ed.). Anagrama, 2009. Relatos
  • Compañeras de viaje. Barcelona. Anagrama, 2010. Contos.
  • Mi amor en vano. Barcelona: Anagrama, 2012. Novela.
  • El fin. Barcelona. Anagrama, 2015. Contos.
  • Chicos y chicas. Barcelona: Anagrama, 2016. Contos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Soledad Puértolas publica sus «Recuerdos de otra persona»". El Mundo. 
  2. "Soledad Puértolas entra en la RAE". La Vanguardia. 28 de xaneiro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 27 de marzo de 2010. Consultado o 12 de decembro de 2017. 
  3. "Página de Soledad Puértolas en la RAE". RAE. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]