Sinterización
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
A sinterización é un proceso de fabricación de pezas sólidas moldeadas. Consiste en compactar varios pos de metal e / ou cerámica mesturados homoxeneamente a alta presión e, unha vez compactados, realizar un tratamento térmico a unha temperatura inferior á temperatura de fusión da mestura, obtendo unha peza consolidada e compacta.
Este procedemento de fabricación proporciona unha grande cohesión dos pos, creando enlaces fortes entre as partículas, que acaban uníndose nun só bloque coa forma dun molde determinado.
A sinterización úsase amplamente para producir formas cerámicas de berilio, alúmina, ferrita, titanato e circana. Na sinterización, as partículas, por coalescencia de difusión, permanecen no estado sólido a pesar da alta temperatura, sempre que permanezan por debaixo do punto de fusión do composto a moldear. No proceso, a difusión atómica ten lugar entre as superficies de contacto das partículas de xeito que se unen quimicamente, formando un só bloque.
Vantaxes da sinterización[editar | editar a fonte]
Con este proceso pódense obter pezas con características de materiais metálicos e / ou cerámicos, imposíbeis de acadar polos métodos tradicionais (unha gran parte das características obtidas da sinterización non se poden obter mediante o procedemento de fundición), conséguense formas complexas, que non se poden obter mediante métodos baseados na eliminación de cavaco ou labras (usinaxe, mecanización) e as pezas prodúcense sen exceso de material (non hai lascas ou outros residuos) polo que algunhas persoas describen a sinterización como un proceso de fabricación "verde".
As pezas obtidas por sinterización son porosas e estes poros permiten un eventual revestimento superficial resistente ao desprendemento e á posibilidade de encherse de elementos lubricantes (obtendo pezas autolubrificadas), xa que estes elementos están firmemente fixados grazas a estes poros.
As pezas sinterizadas son máis lixeiras (pesan habitualmente entre un 5% e un 25% menos) que o mesmo compoñente macizo, como consecuencia da existencia do micro-porosidade interna do material.
Como en todos os procesos de fabricación hai que ter presente a enerxía necesaria e a cantidade de material que se desperdicia" en forma de labras ou po, como pode ser en procesos de mecanización. A sinterización úsase principalmente con materiais que son caros, como pode ser o carburo de tungsteno, coñecido tamén como vidia (por widia, acrónimo de wie diamant , "coma o diamante", en alemán).
En resumo, as vantaxes da sinterización son:
- Obtención das pezas a temperaturas relativamente baixas (aforro enerxético).
- Permite a obtención das pezas directamente coa súa forma definitiva (proceso rápido).
- Úsase todo o material sen xerar residuos, como poden ser labras ou po (aforro de materias primas e produtos).
- Pezas moito máis lixeiras e con porosidades que permiten o seu recubrimento con lubricantes ou antioxidantes (optimización).
Aplicacións[editar | editar a fonte]
As distintas aplicacións que ten dentro da pulvimetalurxia son:
- Fabricación de obxectos con materiais refractarios.
- Fabricación de obxectos con materiais de moita pureza e composición de alta precisión.
- Fabricación de pezas con materiais difíciles de enmoldar.
- Fabricación de carburos metálicos.
- Fabricación de pezas metálicas porosas para utilizar como filtros.
- Fabricación de pastillas de uranio natural ou levemente enriquecido utilizadas en combustibles nucleares.
Independentemente, a sinterización por láser é un dos procesos máis usados nas técnicas de prototipado rápido.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
- Proceso de fabricación
- Sinterización directa por láser de metal (DMLS)
- Tratamento térmico
