Shirin Neshat

Shirin Neshat
	;
Nome orixinal	(fa) شیرین نشاط
Biografía
Nacemento	26 de marzo de 1957 (67 anos); Qazvin, Irán (pt)
Residencia	Nova York
Grupo étnico	Pobos iranianos
Ideoloxía política	Secularismo
Relixión	Islam
Educación	Universidade de California, Berkeley
Actividade
Campo de traballo	Escrita, fotografía, documental, opera directing (en) e artes visuais
Lugar de traballo	Marrocos ; Berkeley ; Os Ánxeles ; Nova York
Ocupación	fotógrafa, artista de instalações de video (pt) , pintora, documentalista, directora de ópera, cineasta, guionista, videoartista, directora de cinema, artista visual
Xénero artístico	Social-artistic project (en)
Movemento	Arte contemporánea
Profesores	Sylvia Lark e Harold Paris (pt)
Representante	Gladstone Gallery (en)
Participou en
22 de xaneiro de 2014	Encontro Anual do Fórum Económico Mundial de 2014
8 de xuño de 2002	Documenta 11 (en)
Familia
Parella	Shoja Azari
Premios
	(2019) Medalla Goethe; (2017) Praemium Imperiale; (2009) Leão de Prata (pt) ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; We Are Here: 30 Inspiring Asian Americans and Pacific Islanders Who Shaped the United States, (p.61-62); A World History of Women Photographers (2020 edition) (en)

Shirin Neshat (en persa: شیرین نشاط), nada en Qazvin en 1957,^[1]^[2] é unha artista visual iraniana residente en Nova York, coñecida principalmente polo seu traballo en cinema, vídeo e fotografía.^[3] A súa obra céntrase nos contrastes entre o islam e occidente, a feminidade e a masculinidade, a vida pública e a privada, a antigüidade e a modernidade, e en facer pontes entre eses temas.^[4]^[5]

Neshat foi recoñecida en numerosas ocasións pola súa obra, como co Premio Internacional da XLVIII Bienal de Venecia en 1999,^[6] o León de Prata á mellor dirección no 66.º Festival de Cinema de Venecia en 2009,^[7] o nomeamento de Artista da Década polo crítico de The Huffington Post G. Roger Denson.^[8]

Obras

Turbulent, 1998. Instalación con dúas canles de vídeo e son.
Rapture, 1999. Instalación con dúas canles de vídeo e son.
Soliloquy, 1999. Instalación con vídeo en cor e son coa artista como protagonista.
Fervor, 2000. Instalación con dúas canles de vídeo e son.
Passage, 2001. Instalación cunha única canle de vídeo e son.
Logic of the Birds, 2002. Multimedia.
Tooba, 2002. Instalación con dúas canles de vídeo e son baseada na novela de Shahrnush Parsipur Women Without Men.
Mahdokht, 2004. Instalación con tres canles de vídeo e son.
Zarin, 2005. Instalación cun único canle de vídeo e son.
Munis, 2008. Instalación con vídeo en cor e son baseada na novela de Shahrnush Parsipur Women Without Men.
Faezeh, 2008. Instalación con vídeo en cor e son baseada na novela de Shahrnush Parsipur Women Without Men.
Possession, 2009. Instalación con vídeo en branco e negro e son.
Women Without Men, 2009. Filme baseado na novela de Shahrnush Parsipur Women Without Men.
Illusions & Mirrors, 2013. Filme encargado por Dior con Natalie Portman.
Looking for Oum Kulthum, 2017, filme.

Notas

↑ "Shirin Neshat". THE SOLOMON R. GUGGENHEIM FOUNDATION. Consultado o 13 de setembro de 2017.
↑ "Shirin Neshat". International Center of Photography. 2 de marzo de 2016. Consultado o 13 de setembro de 2017.
↑ La Rocco, Claudia (14 de novembro de 2011). "Shirin Neshat's Performa Contribution". The New York Times. Consultado o 8 de febreiro de 2012.
↑ Holzwarth, Hans W. (2009). 100 Contemporary Artists A-Z (Taschen's 25th anniversary special ed.). Köln: Taschen. pp. 416–421. ISBN 978-3-8365-1490-3.
↑ Müller, Katrin Bettina. "Away overseas". Shirin Neshat artist portrait. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 5 de marzo de 2016.
↑ Susan Horsburgh (26 de marzo de 2001). "The Great Divide". Time. Arquivado dende o orixinal o 09 de xaneiro de 2012. Consultado o 27 de outubro de 2019.
↑ Homa Khaleeli (13 de xuño de 2010). "Shirin Neshat: A long way from home". The Guardian.
↑ Denson, G. Roger, "Shirin Neshat: Artist of the Decade", The Huffington Post, 20 de decembro de 2010.

Véxase tamén

Bibliografía

Mohammed Afkhami, Sussan Babaie, Venetia Porter, Natasha Morris. "Honar: The Afkhami Collection of Modern and Contemporary Iranian Art." Phaidon Press, 2017.

[bio-1] "Shirin Neshat". THE SOLOMON R. GUGGENHEIM FOUNDATION. Consultado o 13 de setembro de 2017.

[2] "Shirin Neshat". International Center of Photography. 2 de marzo de 2016. Consultado o 13 de setembro de 2017.

[3] La Rocco, Claudia (14 de novembro de 2011). "Shirin Neshat's Performa Contribution". The New York Times. Consultado o 8 de febreiro de 2012.

[Holzwarth-4] Holzwarth, Hans W. (2009). 100 Contemporary Artists A-Z (Taschen's 25th anniversary special ed.). Köln: Taschen. pp. 416–421. ISBN 978-3-8365-1490-3.

[5] Müller, Katrin Bettina. "Away overseas". Shirin Neshat artist portrait. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 5 de marzo de 2016.

[TIME-6] Susan Horsburgh (26 de marzo de 2001). "The Great Divide". Time. Arquivado dende o orixinal o 09 de xaneiro de 2012. Consultado o 27 de outubro de 2019.

[:0-7] Homa Khaleeli (13 de xuño de 2010). "Shirin Neshat: A long way from home". The Guardian.

[:1-8] Denson, G. Roger, "Shirin Neshat: Artist of the Decade", The Huffington Post, 20 de decembro de 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]